Οι Έλληνες που έφυγαν και ζουν στην Αμερική αγαπάνε την Ελλάδα. Υπάρχει αυτό που άτυπα αποκαλείται «ελληνοαμερικανικό λόμπι» της Ουάσιγκτον με διάφορες οργανώσεις (AHEPA, The Hellenic Initiative, HALC, Leadership 100…) αλλά μόνο ένας μικρός αριθμός ομογενών είναι στις τάξεις τους. Είναι εκατοντάδες χιλιάδες οι ομογενείς που είναι ανεξάρτητοι, δημιουργικοί και παρακολουθούνε με μισό μάτι την τουρκική επιθετικότητα και κοσμοαντίληψη. Είναι αυτοί που δουλεύουν σε σχολεία, εστιατόρια, πανεπιστήμια, βιομηχανίες, στις οικοδομές, στον χρηματοπιστωτικό τομέα, στο αμερικανικό δημόσιο και αλλού. Με πολλούς από αυτούς συζητώ και εμμέσως μεταφέρω τις δικές τους ανησυχίες.
Έτσι σήμερα, οι ομογενείς, όταν διαβάζουν στο διαδίκτυο ή ακούνε τις λέξεις «Γαλάζια πατρίδα» και TurkAegean αισθάνονται άβολα και ανησυχούν. Πώς νιώθουν; Πονάνε. Αισθάνονται ότι τους προσβάλει ο χάρτης-πρόκληση των «Γκρίζων Λύκων» που λίαν προσφάτως παρουσιάστηκε στον κυβερνητικό εταίρο, Ντεβλέτ Μπαχτσελί, και δείχνει την Κρήτη και το ανατολικό Αιγαίο με τα ελληνικά νησιά ως τμήμα της Τουρκίας.
Ταυτόχρονα, οι ομογενείς, παρατηρούν έκπληκτοι την εν εξελίξει προσπάθεια της Τουρκίας να κλέψει όχι μόνο κομμάτια του Αιγαίου –θεωρεί ότι η Ελλάδα κατέχει παράνομα 152 νησιά– αλλά και την ιστορία που με την οποία αυτό είναι συνυφασμένο. Μα δεν είναι πολιτισμική ύβρις αυτή η στρατηγική; Το Αιγαίο Πέλαγος δεν είναι μόνο χώρος αλλά και ένα ένδοξο κομμάτι της ελληνικής ψυχής.
Μέσω των παραβιάσεων στο Αιγαίο, οι Τούρκοι πιλότοι μετατρέπουν σε «ελβετικό τυρί» την ελληνική επικράτεια. Πώς θα εξελιχθεί άραγε η μεγάλη διαμάχη μεταξύ Ισλαμιστών και Κεμαλιστών στην Άγκυρα; Αμφότεροι ως νικητές, δυστυχώς, όλοι οι ομογενείς «διακρίνουν από μακριά», όταν η συζήτηση φτάνει στο Αιγαίο, είναι εξίσου φανατισμένοι και επικίνδυνοι. Πρέπει να ανησυχεί η Ελλάδα; Σαφώς.
Είναι γεγονός πως η Τουρκία βυθίζεται στον μιλιταρισμό. Ο Michael Rubin έγραψε σε πρόσφατο άρθρο του, πως ο Henry Kissinger, πρέπει να ζητήσει συγγνώμη που υπηρέτησε τον Τουρκικό Ιμπεριαλισμό. Η Κύπρος συνεχίζει να υποφέρει. Ο τουρκικός λαός δε, έχει αφεθεί στο έλος της προπαγάνδας και καθημερινώς πείθεται, όλο και περισσότερο, ότι απειλείται από την Ελλάδα. Η νέο-οθωμανική πρακτική σαν ένα άλλο «καθεστώς Ιεράς Εξέτασης», στρέφεται εναντίον και της κλασικής κληρονομιάς και της συνεισφοράς των αρχαίων Ελλήνων στον παγκόσμιο πολιτισμό.
Οι ομογενείς διακρίνουν, τρόπον τινά, πως με το TurkAegean «απειλείται» η εξέχουσα αυτή συμβολή. Στον τόπο μας, προχώρησε η αποδέσμευση της σκέψης από τη μαγεία και έλαμψε η λογική. Η δύναμη του πολίτη οδήγησε στην «εφεύρεση» της δημοκρατίας και, με την σειρά τους, άνθισαν οι Τέχνες και τα Γράμματα. Η γλώσσα αποτύπωσε νοήματα ελευθέρωσης του νου. Έννοια τρανή, της αρχαιοελληνικής σκέψης, αποτελεί η «ύβρις».
Οι ομογενείς μάθανε στο σχολείο, πως από την κοπή της πέτρας, την κοπή του ξύλου, μέχρι την ύψωση του κίονα οι αρχαίοι Έλληνες εξέπληξαν ευχάριστα. Εδώ γράφτηκαν: η Οδύσσεια, ο Όρκος του Ιπποκράτη, η Αντιγόνη, η Απολογία Σωκράτους, η Θουκυδίδου ιστορία και τόσα άλλα (γραπτή πορεία επί χιλιάδες χρόνια έχει η ελληνική). Εδώ σκαλίστηκαν: τα Μάρμαρα του Παρθενώνα, η Νίκη της Σαμοθράκης, ο Ερμής του Πραξιτέλη να κρατά τον μικρό Διόνυσο και τόσα άλλα. Εδώ φτιάχτηκε ο Μηχανισμός των Αντικυθήρων, που από μόνος του, είναι άθλος μηχανικής και μεγαλοφυΐας. Οι πρόγονοί μας, ένιωσαν υπερήφανοι, αθάνατοι, ικανοί να κρίνουν τους Θεούς τους και τότε, σήκωσαν τα μάτια ψηλά, πάνω από το Αιγαίο. «Το Αιγαίο με το φως κι όχι το TurkAegean» επεσήμανε ένας φίλος ομογενής.
Και ενώ οι πρώτοι Αμερικανοί πρόεδροι, ιδεολογικά εξοπλίστηκαν και επηρεάστηκαν, ώστε η «δύναμη πυρός» της Αμερικής να είναι η κλασική Ελλάδα, οι σημερινοί Τούρκοι την υποτιμούν, θίγοντας όχι μόνο την Ελλάδα, αλλά συνολικά τον ευρωπαϊκό πολιτισμό, τη Δύση. Οι Τούρκοι δεν θα σεβαστούν ποτέ την ελληνική προσφορά στον πολιτισμό. Το να προσπαθήσουν να την υπονομεύσουν ή και να την υφαρπάξουν τους είναι απείρως ευκολότερο. Μα δεν βαφτίζουν τον Ιπποκράτη αρχαίο Τούρκο; Τον Όμηρο;
Είναι γνωστό επίσης στην άλλη άκρη του Ατλαντικού, πως στα αρχαιοελληνικά μνημεία που βρίσκονται εντός της σημερινής τουρκικής επικράτειας, στις επεξηγηματικές σημειώσεις για τους επισκέπτες, γίνεται λόγος για «αρχαίους Τούρκους και για αρχαίο τουρκικό πολιτισμό», την ώρα που υπάρχουν ελληνικές επιγραφές σε όλα τα αρχαία τους. Να μιλήσει κανείς για «κόμπλεξ της Τουρκίας» ή να μην μιλήσει, εφόσον οτιδήποτε αρχαιοελληνικό το αποδίδουν στους Ρωμαίους σβήνοντας τους αρχαίους Έλληνες;
Και οι ομογενείς γνωρίζουν, πως για τους αρχαίους Έλληνες η πατρίδα ήταν υπεράνω όλων, και για όλους μας σήμερα, πρέπει να είναι ακριβώς το ίδιο. Για βωμούς και εστίες δεν θα πρέπει να φοβούμαστε να μιλήσουμε δυνατά. Μα μήπως τελικά οι γείτονες, νομίζουν, ότι οι Έλληνες αστειεύονται και δεν τιμούν τους προγόνους τους; Οφείλουμε επίσης, να αξιοποιήσουμε περαιτέρω την κληρονομιά μας, βλαστάρι της οποίας είναι η «κυρίαρχη Δύση». Συνάμα, η «ελληνική ευφυΐα» με κάθε δεξιότητα, θα πρέπει να μας βοηθήσει να κερδίζουμε τον υβριδικό πόλεμο χωρίς να χρειαστεί καν να πολεμήσουμε κάθε φορά που η χώρα εξ ανατολών αποθρασύνεται.
Η υπέρβαση των πολιτισμικών και ηθικών ορίων είναι ο κανόνας της Τουρκίας από το 1922 μέχρι σήμερα. Πρέπει να δίνει δύναμη το γεγονός πως ο ασιατικός δεσποτισμός, με όποια μορφή κι αν εμφανίζεται σήμερα, νικήθηκε στο παρελθόν. Εγγύηση για την Ελλάδα πάντα θα είναι ο πολιτισμός που γενναιόδωρα κληροδότησε (μα και συνεχίζει ακάθεκτη να κληροδοτεί: ο Vaggelis, ο Καστοριάδης, ο Καραθεοδωρή, η Κάλλας, ο Λάνθιμος, ο Ευγενίδης, ο Σπηλιάδης του estiatorio Milos δεν θα πεθάνουν ποτέ).
Οι Έλληνες μαζί και με την Ομογένεια, δεν θα πρέπει να αφήσουν τις επιθετικές συμπεριφορές που έχουν εξαπολυθεί εναντίον του Ελληνισμού να νικήσουν. Η ισχυρή Ελλάδα και ο Ελληνισμός είναι ζήτημα περηφάνιας όλων μας. Πάντως, η καρδιά της Ομογένειας χτυπάει στο τόξο: Έβρος-Αιγαίο-Κύπρος-κλασική κληρονομιά. Να είμαστε απολύτως ενωμένοι, πίσω από την Ελληνική Κυβέρνηση και τις άγρυπνες Ένοπλες Δυνάμεις, και να προσέξουμε όλοι μας.
*O Δημήτρης Ελέας σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες στο Λονδίνο και είναι συγγραφέας και πολιτικός ακτιβιστής που ζει στη Νέα Υόρκη. Το e-mail του είναι: dimitris.eleas@gmail.com.
