Οι ταινίες της εβδομάδας: Ούτε μύγα στο σπαθί της

Βαθμολογία

5: εξαιρετική

4: πολύ καλή

3: καλή

2: ενδιαφέρουσα

1: μέτρια

0: απαράδεκτη

«Ο χειρότερος άνθρωπος του κόσμου» («The worst person in the world» Νορβηγία/ Δανία/ Σουηδία/ Γαλλία, 2021)

Παρακολουθώντας ξανά την ταινία του Δανού σκηνοθέτη Χοακίν Τρίερ, δεν είναι δύσκολο να καταλάβεις τους λόγους για τους οποίους κατάφερε να γίνει μια από τις πιο hype ταινίες του προτελευταίου φεστιβάλ των Καννών – όπου η πρωταγωνίστριά της, η Νορβηγίδα ηθοποιός Ρενάτε Ράινσβε κέρδισε το βραβείο ερμηνείας – και αργότερα να φτάσει ως τα BAFTA αλλά και τα Οσκαρ με υποψηφιότητες σεναρίου και μη αγγλόφωνης (διεθνούς) ταινίας.

Τρίτο μέρος της «τριλογίας του Οσλο» του Τρίερ , ο «Χειρότερος άνθρωπος του κόσμου» βρίσκεται πέρα για πέρα στο φεμινιστικό κλίμα της εποχής μας και είναι το καλά μελετημένο πορτρέτο μιας σύγχρονης τριανταπενταρας του Οσλο, πάνω στην οποία έχεις την αίσθηση ότι αποτυπώνεται αυτό που πολλές σύγχρονες γυναίκες (όχι μόνο του Οσλο και όχι μόνο τριανταπεντάρες) θα ήθελαν να είναι. Ελεύθερη, ωραία, αθλητική, τσαούσα, «τσαμπουκάς», με επιθυμία για καριέρα, χωρίς σχέδια και πλάνα για την σχέση της αλλά και χωρίς αναστολές για το αν κάποιες αποφάσεις της πληγώσουν τον άλλο, όπως εξάλλου και γίνεται.

Την ώρα που ο σύντροφός της επιθυμεί οικογένεια μαζί της, εκείνη τον «αδειάζει» σαν να μην συμβαίνει τίποτα λέγοντας ότι έχει ερωτευτεί κάποιον άλλο. Μέσα στο χρονικό πλαίσιο μιας τετραετίας, η ταινία του Τρίερ καλύπτει αρκετές πτυχές αυτής της δυναμικής αλλά εν τέλει αλλοπρόσαλλης γυναίκας. Κάπου την θαυμάζεις και εκτιμάς την ευθύτητά της, κάπου όμως αυτή ακριβώς η ευθύτητα γίνεται δυσάρεστη, πολύ ενοχλητική και καθόλου δημοκρατική. Σε κάθε περίπτωση, ως μελέτη χαρακτήρα και συμπεριφοράς, η ταινία σε κερδίζει με την ειλικρίνεια, το όχι πάντα λεπτό χιούμορ της και βέβαια χάρη στην ενέργεια της Ράινσβε που είναι όντως μια μικρή αποκάλυψη.

Βαθμολογία: 3

ΑΘΗΝΑ: ΑΘΗΝΑΙΑ – ΤΑΙΝΙΟΘΗΚΗ – ΑΝΕΣΙΣ – ΧΛΟΗ – ΑΝΟΙΞΙΣ – ΨΥΧΙΚΟ – ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ – ΛΙΛΑ – ΣΠΟΡΤΙΝΓΚ – ΜΑΡΙΛΕΝΑ – ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ – AΣΤΕΡΙ – ΚΟΡΑΛΙ – ΓΑΛΑΖΙΑ ΑΚΤΗ κ.α. ΘΕΣ/ΚΗ: ΑΠΟΛΛΩΝ

————————————————————–

«The Gray Man» (ΗΠΑ, 2022)

Ο Ράιαν Γκόσλινγκ είναι ο «Gray man»

Στο διαρκώς αυξανόμενο κλαμπ των ηθοποιών που θέλουν πάση θυσία να έχουν στο ενεργητικό τους ήρωες που είναι μετρ στις δολοφονίες και στις Πολεμικές Τέχνες και (συνήθως) εργάζονται για λογαριασμό μυστικών υπηρεσιών που (συνήθως) τους προδίδουν, έρχεται τώρα να προστεθεί ο Ράιαν Γκόσλινγκ που πρωταγωνιστεί στο «The Gray Man» των αδελφών Ρούσο. Παραγωγή του NETFLIX, που σημαίνει ότι σύντομα θα την δούμε και στην αντίστοιχη πλατφόρμα, η ταινία είναι βασισμένη στο μυθιστόρημα του Μαρκ Γκρίνι (εκδόσεις Anubis), η επιτυχία του οποίου είχε ως αποτέλεσμα μια συνέχεια, τον «Επόμενο στόχο» από τις ίδιες εκδόσεις.

Αν δεν ήταν ο Γκόσλινγκ στον ρόλο του 6 ,σούπερ δολοφόνου, «άπιαστου» σε όλα και με μια πολύ cool αίσθηση του χιούμορ (με λένε 6 γιατί το 007 ήταν ήδη πιασμένο), η ταινία ενδεχομένως να μην βλεπόταν το ίδιο ευχάριστα όσο τώρα * αν μπορούμε βέβαια να αποκαλέσουμε το αίσθημα που αφήνει ευχαρίστηση διότι ότι βλέπουμε εδώ το έχουμε ξαναδεί σε δεκάδες παρόμοιες ταινίες (οπότε κάπου μπαίνει μέσα και η ανία). Όμως όντως ο Γκόσλινγκ μπορεί να κάνει την διαφορά επειδή και εδώ χειρίζεται αυτό το «ε και τι έγινε;» στιλάκι που είναι γενικώς το διακριτικό του.

Ακόμα και μπροστά στην ίδια την απειλή του θανάτου, «αγγελιοφόρος» της οποίας είναι ο Κρις Εβανς, κάπως υπερβολικός στον ρόλο του σούπερ διεστραμμένου, σούπερ ψυχοπαθούς, σούπερ σαδιστή δολοφόνου που κυνηγά τον «καλό» δολοφόνο, ο Γκόσλινγκ δείχνει αν όχι αδιάφορος αλλά τόσο σίγουρος για τον εαυτό του που καταντά και λίγο αστείο. Εδώ που τα λέμε βέβαια πολλά καταντούν αστεία στην ταινία που ακόμα και στην γεωγραφία της (από το Λονδίνο στο Μπακού, από το Βερολίνο στη Πράγα κ.ο.κ.) μοιάζει τόσο πολύ με patchwork όλων των λοιπών ταινιών με ήρωες κυβερνητικούς ή μη δολοφόνους – από τις ταινίες Μποντ ως τις ταινίες Μπορν, από τις ταινίες Τζον Γουίκ, ως τις ταινίες Taken και πάει λέγοντας.

Βαθμολογία: 2

ΑΘΗΝΑ: ΑΙΓΛΗ – ΑΡΚΑΔΙΑ – ΠΑΛΑΣ ΠΑΓΚΡΑΤΙ – ΑΕΛΛΩ – ΕΛΛΗΝΙΣ – ΑΤΤΙΚΟΝ ΑΛΣΟΣ – ΟΛΑ ΤΑ VILLAGE – ΜΠΟΜΠΟΝΙΕΡΑ – ΓΕΡΑΚΑΣ – ΤΡΙΑ ΑΣΤΕΡΙΑ – ΑΛΣΟΣ ΦΙΛΑΔΕΛΦΕΙΑ – ODEON ESCAPE – ΚΗΠΟΣ ΜΟΣΧΑΤΟ – TOWN CINEMAS ΓΛΥΦΑΔΑ – ΒΑΡΚΙΖΑ – ΤΥΜΒΟΣ ΜΑΡΑΘΩΝΑΣ κ.α. ΘΕΣ/ΚΗ: ODEON ΠΛΑΤΕΙΑ –

VILLAGE COSMOS κ.α.

————————————————————–

ΕΠΑΝΕΚΔΟΣΗ

«Ο άνθρωπος που έβλεπε τα τραίνα να περνούν» («Ostre sledovani vlaky», Τσεχοσλοβακίας, 1966)

Γοητευμένος από την ιδέα των τραίνων που πάνε και έρχονται, ένας ευαίσθητος νεαρός που κατάγεται από ονομαστή οικογένεια ,εργάζεται ως υπάλληλος σιδηροδρομικού σταθμού της Βοημίας, κάνοντας παρέα με απλούς ή παράξενους ανθρώπους, κυρίως περαστικούς. Όταν όμως ερωτεύεται μια συνάδελφό του, απογοητεύεται…. Νοσταλγία, ρομάντζο αλλά και μια έντονη αίσθηση πίκρας για τους ανθρώπους που δεν μπορούν – ή δεν θέλουν – να ξεφύγουν από τα καθιερωμένα και να ονειρευτούν. Σκηνοθετήθηκε με μπρίο από τον Γίρι Μέντζελ, θεωρείται μια από τις καλύτερης κινηματογραφικές δημιουργίες της «Ανοιξης της Πράγας» και απέσπασε το Οσκαρ καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας.

Βαθμολογία: 3 ½

ΑΘΗΝΑ: STUDIO

————————————————————–

ΟΥΚΡΑΝΙΑ ΚΑΙ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ

Εγκαινιάζεται σήμερα το «FILMMAKERS-FOR-UKRAINE», μια σειρά από διαδικτυακές φιλανθρωπικές προβολές ταινιών μυθοπλασίας, ντοκιμαντέρ και ταινιών μικρού μήκους από Ουκρανούς σκηνοθέτες που οργανώθηκαν για να υποστηρίξουν την Ουκρανική κινηματογραφική βιομηχανία και να ενθαρρύνουν τη διεθνή κοινότητα των φίλων του κινηματογράφου ώστε να μάθουν την ιστορία της χώρας και των ανθρώπων της μέσα από την κινηματογραφική τέχνη. Η πρώτη επιλογή περιλαμβάνει ταινίες από καταξιωμένους σκηνοθέτες, καθώς και ανακαλύψεις από την νέα γενιά κινηματογραφιστών και διεθνείς τίτλους που δείχνουν την Ουκρανία από την οπτική γωνία ενός εξωτερικού παρατηρητή: «The distant barking of dogs» (2017), του Σιμόν Λέρενγκ Βίλμοντ, «Nοt now» (2020), μικρού μήκους ταινία του Αντριου Λιούλκο, «The forgotten» (2019), της Ντάρια Ονισένκο, «Falling» (2017), της Μαρίνα Στεπάνσκα, «The rain project» (2016), μικρού μήκους ντοκιμαντέρ του Oλεγκ Τσόρνι και «Mr. Pilipenko and his submarine» (2006), των Γιαν Χίνρικ Ντρεβς και Ρενέ Χάρντερ.

————————————————————–

GOMORRA DIRECTOR’S CUT

Βασισμένη στο μπεστ-σέλερ του Ρομπέρτο Σαβιάνο η ταινία «Γόμορρα» («Gomorra», Ιταλία, 2008) του Ματέο Γκαρόνε μια οξεία κινηματογραφική καταγραφή για τη δράση του οργανωμένου εγκλήματος στην Ιταλία, προβάλλεται με καινούργιο μοντάζ (director’s cut) διαδικτυακά από την StraDa Films (περισσότερες πληροφορίες στην ιστοσελίδα www.stradafilms.gr ). Η ταινία απέσπασε το Μεγάλο Βραβείο της Επιτροπής στο Φεστιβάλ των Καννών 2008, προτάθηκε για το Οσκαρ καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας και ενέπνευσε την ομώνυμη σειρά που ολοκληρώθηκε το 2021.