Ο Γιώργος Γάλλος συναντά στην Επίδαυρο τον βασιλιά Δαρείο ή, καλύτερα, το φάντασμά του, στους «Πέρσες» του Αισχύλου. Ο έμπειρος ηθοποιός προσεγγίζει σε βάθος τα μηνύματα της τραγωδίας και παράλληλα μιλάει για την πορεία στον χώρο και τις αλλαγές που έφερε η τηλεόραση στη ζωή του.
Αντιπολεμική τραγωδία οι «Πέρσες» του Αισχύλου, είναι έργο καθαρά πολιτικό;
«Το έργο σε κάνει μάρτυρα μιας καταστροφής από την πλευρά του χαμένου. Οι Πέρσες περιμένουν νέα από τους δικούς τους που έχουν φύγει. Ξετυλίγεται μπροστά μας όλη τους η πορεία, από την αγωνιώδη αναμονή στη στιγμή της επαλήθευσης των χειρότερων φόβων τους, στις απέλπιδες προσπάθειές τους να βρουν από κάπου να κρατηθούν, να βρουν ποιος φταίει και πώς θα συνεχίσουν να υπάρχουν. Ολοι οι πολίτες έχουν χάσει ανθρώπους σ’ έναν πόλεμο που μέχρι και οι ιθύνοντες δεν ξέρουν καλά-καλά γιατί έγινε. «Εμείς ευτυχισμένες μέρες πώς θα δούμε;» ρωτούν τον Δαρείο. Δεν πρόκειται για ρητορικό ερώτημα, είναι πολύ κρίσιμο. Εκείνος είναι η τελευταία τους ελπίδα. Η απάντησή του είναι ουσιαστικά μια ισχυρή παρότρυνση να διατηρήσουν την πίστη τους στη μοναρχία, μια μοναρχία που τους έφερε σε αυτή την αδιέξοδη κατάσταση. Και τότε έρχεται το απόλυτο βραχυκύκλωμα. Οι πιστοί σιγά-σιγά χάνουν την πίστη τους, η ρήξη είναι αναπόφευκτη. «Πάει πια η Ασία, η γη των αρνιών». Τώρα, bellum omnium contra omnes».
Αντέχει το αρχαίο δράμα παραλληλισμούς με το σήμερα;
«Ενα από τα στοιχεία που το καθιστούν «επίκαιρο» είναι ακριβώς το γεγονός ότι τα θέματα που αγγίζει απασχολούσαν, απασχολούν και δυστυχώς θα απασχολούν το ανθρώπινο γένος για πάντα. Και λέω δυστυχώς γιατί η αλαζονεία, η επιβολή της εξουσίας, η προδοσία, η αμετροέπεια, ο αμοραλισμός είναι θέματα που θα συνεχίσουν να μας βασανίζουν. Πάντα ελπίζουμε και ευχόμαστε ο άνθρωπος να συνειδητοποιήσει τι σημαίνει να διακινδυνεύουμε την επιβίωσή μας. Να τη φέρνουμε στα όριά της. Αλλά τελικά αποδεικνύεται ότι είναι και αυτό μέρος της φύσης μας – επιβολή, κατάκτηση, επέκταση, συσσώρευση δύναμης και πλούτου, συστηματική διατήρηση των ανισοτήτων. Ωστε οι αδύναμοι να χρησιμοποιούνται ως η τροφοδοσία των δυνατών. Παρά τα σημαντικά βήματα που έχουμε κατακτήσει ως κοινωνία, η πρόοδός μας σε αυτά τα θέματα μοιάζει με τη χορογραφία του παραδοσιακού συρτού χορού. Τρία βήματα μπροστά και δύο πίσω. Το σχήμα όμως, τελικά, κινείται προς τα εμπρός. Αργά μεν, αλλά προχωρά».
Πώς προσεγγίζετε τον Δαρείο;
«Η εμφάνιση του Δαρείου προοικονομείται από την αρχή του έργου. Καθ’ όλη τη διάρκεια γίνονται αναφορές σε εκείνον ως τον υποδειγματικό μονάρχη που έφερε πλούτο και ευημερία στους Πέρσες – πάρα και τη δική του ήττα στον Μαραθώνα λίγα χρόνια πριν. Περιμένουμε λοιπόν να εμφανιστεί ένας σοφός μονάρχης που τα ξέρει όλα και έχει λύσεις για όλα. Αυτό όμως δεν συμβαίνει. Δεν συναντάμε τον «θεϊκό» Δαρείο, όπως τον αποκαλεί ο Χορός. Συναντάμε έναν πρώην ηγεμόνα που παρ’ όλο που γνωρίζει πια τη ματαιότητα του πλούτου και της δύναμης στη χώρα των νεκρών, παρ’ όλο που αναγνωρίζει ότι ο Ξέρξης είναι άμυαλος και ανώριμος, πρέπει να στηρίξει τον γιο, τον διάδοχο, τον γόνο αυτής της, κατά τ’ άλλα, καλής και πετυχημένης οικογένειας μοναρχών. Ο Δαρείος – όπως και η Ατοσσα – ξέρει πολύ καλά τη δουλειά του. Είναι δεινός πολιτικός. Μέσα από τον πολιτικό του λόγο θέλει να βάλει στον σωστό δρόμο τον λαό του και να εξασφαλίσει την οικογένειά του. Αλλά αυτό τελικά γίνεται η σταγόνα που ξεχειλίζει το ποτήρι».
Στην Επίδαυρο θα δούμε τους «Πέρσες» του Αισχύλου ή του σκηνοθέτη;
«Προσωπικά δεν έχω καθόλου την αίσθηση ότι πρόκειται για κάποια διασκευή. Οι όποιες αντικαταστάσεις, βασικά στο τρίτο στάσιμο, πιστεύω ότι δεν αλλάζουν καθόλου τη δομή ή τους στόχους του Αισχύλου. Εξάλλου, αν υπάρχει κάτι που χαρακτηρίζει τη δουλειά του Καραντζά, αυτό είναι η επιμονή, σχεδόν εμμονή θα έλεγα, στην προσπάθειά του ν’ αναδειχθεί η αξία και ο πλούτος των κειμένων με τα οποία καταπιάνεται».
Μετά τις «Αγριες μέλισσες» πόσο άλλαξαν τα πράγματα για εσάς;
«Οι «Μέλισσες» έπαιξαν σίγουρα μεγάλο ρόλο στο να με γνωρίσουν περισσότεροι άνθρωποι και αυτό βοηθάει αρκετά και επαγγελματικά».
«Σέρρες», μια κωμική σειρά για την ομοφυλοφιλία. Δύσκολο εγχείρημα;
«Οι «Σέρρες» είναι μια σειρά που εστιάζει στην αποδοχή της διαφορετικότητας. Δυστυχώς ακόμα και στο 2022 κρίνεται αναγκαίο να υπενθυμίζουμε, να πείθουμε ή να συζητούμε για το αυτονόητο· ότι κάθε άνθρωπος δικαιούται να κάνει τις επιλογές του – στην ερωτική του ζωή, πώς θα ντυθεί, πώς θα εκφραστεί, ποιους θα επιλέξει. Κάθε προσωπικότητα είναι μοναδική. Ο καθένας μπορεί να εκφράζεται με τον προσωπικό του τρόπο. Τελεία.
Πρόκειται για μια τρυφερή και ανθρώπινη κωμωδία, με υπέροχο σενάριο και χιούμορ, χωρίς να γίνεται σοβαροφανής και διδακτική».
Θέλετε να μου μιλήσετε για την απώλεια του Πάνου Νάτση;
«Μέχρι που τελείωσαν τα γυρίσματα, ήταν μια από τις ωραιότερες εμπειρίες μου στον χώρο. Δυστυχώς η απώλεια του Πάνου μάς άφησε την πιο πικρή γεύση. Εχω δει όλα τα επεισόδια και τα συναισθήματα είναι τρομερά ακραία. Από χαρά και περηφάνια έως το ψυχικό «δάγκωμα» και την αμηχανία βλέποντάς τον. Η σειρά είναι αφιερωμένη στη μνήμη του».
«Ορκος», δεύτερη σειρά μέσα στη σεζόν. Τι σας κίνησε το ενδιαφέρον;
«Ο «Ορκος» ήταν μια πολύ ιδιαίτερη δουλειά. Οταν έφτασαν στα χέρια μου τα πρώτα επεισόδια, κατάλαβα πως πρόκειται για μια σειρά που θίγει πολύ ευαίσθητα θέματα, που δεν τα συναντάς συχνά σε σενάρια. Φαινομενικά στο επίκεντρο έχει ιατρικά γεγονότα, ερωτικές ιστορίες και μια υπόθεση εξιχνίασης εγκλήματος. Στην πραγματικότητα όμως φέρνει σε πρώτο πλάνο τη ζωή των – πλέον – ευάλωτων συνανθρώπων μας, που είναι ξεχασμένοι από τη ζωή, που έχουν χάσει τα πάντα· άστεγοι, χρήστες, μετανάστες που ζουν στον δρόμο.
Δυστυχώς αυτοί οι άνθρωποι, σε κάποιες περιπτώσεις, χρησιμοποιούνται ως όχημα για να υποβαθμίζονται κάποιες περιοχές ώστε στη συνέχεια να αρπάζουν την ευκαιρία οι «επιτήδειοι» να τις αναβαθμίσουν, με το αζημίωτο φυσικά.
Αν υπάρχει, λοιπόν, ένας σοβαρός λόγος που αξίζει να γίνει μια τέτοια σειρά, είναι η πιθανότητα να ευαισθητοποιηθούν οι αρμόδιοι φορείς ή κάποιες ιδιωτικές πρωτοβουλίες, ώστε να βοηθήσουν στην επανένταξη αυτών των συνανθρώπων μας».
Αλήθεια, πώς διαχειρίζεστε την υπερέκθεση;
«Μου ήταν πιο δύσκολο στην αρχή. Ηταν μια άγνωστη συνθήκη. Οι εκδηλώσεις του κόσμου είναι αρκετά διακριτικές έως και συγκινητικές – ευτυχώς, γιατί έχω ακούσει για πιο «άγριες» καταστάσεις που έχουν συμβεί σε συναδέλφους. Η υπέρμετρη οικειότητα μπορεί να φέρει και άβολες καταστάσεις».
Ποια είναι τα σχέδιά σας για τον χειμώνα;
«Εκτός από την επανάληψη της «Αυλής των θαυμάτων» σε μορφή μιούζικαλ (Παλλάς 9-20/11 και Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης, Ιανουάριος ’23), θα είμαι στην καινούργια σειρά του Αnt1 «Μάγισσα» – διαδραματίζεται στο 1818. Εχω αυτή την ευχάριστη αγωνία να «γνωρίσω» μια περίοδο που σε πρώτη φάση μοιάζει πολύ μακρινή και άγνωστη. Αρχισα και εντατικά μαθήματα ιππασίας».
