Πριν από ένα χρόνο τέτοιες ημέρες χιλιάδες Κουβανοί κατέβαιναν στους δρόμους για να διαμαρτυρηθούν για την άθλια καθημερινότητά τους, την κατάρρευση της οικονομίας, τις ελλείψεις σε τρόφιμα και φάρμακα, τη διαχείριση της πανδημίας. Nο tenemos miedo, δεν φοβόμαστε, libertad, ελευθερία, tenemos hambre, πεινάμε, φώναζαν. Για την 33χρονη Αϊλίν μια μαγική στιγμή, όπως διηγείται. «Ήταν μια αυθόρμητη διαμαρτυρία, βγήκα κι εγώ έξω επειδή το ήθελα. Στην πόλη Ματάντσας βγήκαν πολλοί στους δρόμους γιατί επίσης το ήθελαν, στο Σαντιάγκο ντε Κούμπα, παντού. Βέβαια δεν είχαμε καμιά εμπειρία με διαδηλώσεις, επειδή στην Κούβα απαγορεύονται εντελώς».
Να υπερασπιστούν την κουβανική επανάσταση
O πρόεδρος Μιγκέλ Ντιάζ – Κανέλ
Ήταν μια ιστορική στιγμή, μια καμπή στην ιστορία της Κούβας. Οι άνθρωποι οργανώθηκαν στα μέσα κοινωνική δικτύωσης. Από τα παράθυρα οι κάτοικοι τους ενθάρρυναν. Τα όργανα ασφαλείας χρησιμοποίησαν βάναυσες μεθόδους καταστολής εναντίον ανθρώπων που διαδήλωναν ειρηνικά. Η Αϊλίν δεν θα ξεχάσει τις ειδικές μονάδες με ένστολους μασκοφόρους, αλλά και πολλούς αστυνομικούς με πολιτικά να βρίσκονται στο Μαλεκόν, τον φαρδύ δρόμο στο παραλιακό μέτωπο της Αβάνας. Η κυβερνητική εκδοχή των ταραχών ήταν ότι οργανώθηκαν από την Ουάσιγκτον και από ανατρεπτικές ομάδες, για να ρίξουν την κουβανική κυβέρνηση. Ο πρόεδρος Μιγκέλ Ντιάζ – Κανέλ ήταν πολύ σαφής. Στο τηλεοπτικό του διάγγελμα κάλεσε τους πολίτες να υπερασπιστούν την κουβανική επανάσταση του 1959.
Στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης έκαναν τον γύρο φωτογραφίες με οπαδούς της κουβανικής κυβέρνησης με ρόπαλα στα χέρια. Νεαροί διαδηλωτές έριχναν πέτρες. Οχήματα των δυνάμεων ασφαλείας ανατράπηκαν. Η Αϊλίν διαδήλωνε ειρηνικά, αλλά ο αδελφός της συνελήφθη, γιατί από οργή πετούσε πέτρες στη προθήκη ενός ανταλλακτηρίου συναλλάγματος. «Αυτά τα ανταλλακτήρια είναι η μεγαλύτερη ταπείνωση για έναν Κουβανό» λέει η 33χρονη κομμώτρια. «Πουλάνε προϊόντα που δεν είναι διαθέσιμα σε κανονικά καταστήματα, όπου τα ράφια είναι άδεια. Στα καταστήματα συναλλάγματος μπορείτε να αγοράσετε μόνο σε ξένο νόμισμα».
Δείτε επίσης: Το μετέωρο βήμα της Κούβας προς την ιδιωτική οικονομία
«Η ζωή μου σταμάτησε»
Ένα χρόνο μετά τις μαζικές διαδηλώσεις δεν άλλαξαν πολλά στην Κούβα
Για όποιον διαθέτει σκληρό νόμισμα βέβαια. Οι άλλοι θα πρέπει να περιμένουν ώρες στην ουρά για να πάρουν τα στοιχειώδη. Από πέρυσι η κυβέρνηση εισήγαγε κάποιες οικονομικές μεταρρυθμίσεις, όπως διευκολύνσεις στους αυτοαπασχολούμενους, «αλλά πρέπει να κάνει κι άλλα ανοίγματα», όπως πιστεύει ο Κάρλος Αλζουγκαράι, πρώην διπλωμάτης και ειδήμων στις διεθνείς σχέσεις.Οι διαδηλώσεις συνέπεσαν σε περίοδο πανδημίας. Ο τουρισμός κατέρρευσε, συνάλλαγμα δεν έμπαινε στη χώρα, οι κάτοικοι έπρεπε να επιβιώσουν μέσα σε ένα σκληρό λοκντάουν, διακοπές ρεύματος, ελλείψεις τροφίμων και το αμερικανικό εμπάργκο.
Πολλοί νέοι που πέρυσι τέτοιες ημέρες κατέβηκαν στους δρόμους, εγκατέλειψαν τη χώρα. Μόνο τους τελευταίους 8 μήνες 140.000 Κουβανοί επιχείρησαν να περάσουν παράτυπα τα σύνορα του Μεξικού προς τις ΗΠΑ. Η Αϊλίν ωστόσο δεν σκέφτεται να φύγει από τη χώρα της και θέλει να πολεμήσει για τον αδελφό της που βρίσκεται στη φυλακή. «Είναι η χώρα μου, γιατί να φύγω;» λέει. «Η ζωή μου σταμάτησε, γελάω λιγότερο, αλλά δεν με νοιάζει. Είναι μια φάση της ζωής μου, πρέπει να επικεντρωθώ στον να απελευθερώσω των αδελφό μου».
Άνε Ντέμερ/ARD
Επιμέλεια: Ειρήνη Αναστασοπούλου
Πηγή DW
