Εκεί που κολυμπάς, παθαίνεις ανακοπή και πεθαίνεις – ωραίος θάνατος, του άξιζε του «εθνικού εκλογολόγου» μας Ηλία Νικολακόπουλου, αλλά του άξιζε πολύ περισσότερο να του τον προσφέρει κάπως αργότερα η ζωή.
75 χρονών – «μόνο», μπορούμε να λέμε λυπημένοι σήμερα, ενώ για τους γονείς μας στην ίδια ηλικία θα γράφαμε «έφυγε πλήρης ημερών». Οι γονείς του Ηλία ήταν μαθηματικοί και οι δύο – η μητέρα του Αννα Φερεντίνου-Νικολακοπούλου ήταν φροντιστηριακό αστέρι, όπως οι Σαββαΐδης, Θρουμουλόπουλος, Μανωλκίδης και άλλοι διάσημοι μεταξύ των υποψηφίων για το Πολυτεχνείο και τη Φυσικομαθηματική αλλά και φοιτητών που φοβόντουσαν τις εξετάσεις: αν έχανες μάθημα, έχανες και το έτος εκείνη την εποχή.
Θα μπορούσε να είναι πανεπιστημιακό αστέρι η μητέρα του, ήταν βοηθός κατά τη δεκαετία του 1940 και την έδιωξαν: για τις αριστερές και τους αριστερούς δεν υπήρχαν θέσεις στα πανεπιστήμια εκείνη την εποχή.
Για τις αριστερές, υπήρχαν θέσεις στο Τρίκκερι, στο νησάκι του Παγασητικού που ήταν στρατόπεδο συγκέντρωσης γυναικών, η «γυναικεία Μακρόνησος», περίπου. Εκεί την επισκεπτόταν ο Ηλίας, μωρό παιδί. Μπορεί να ήταν και συνεξόριστος, μαζί της, δεν θυμάμαι καλά.
Με τέτοια οικογενειακή μαθηματική υποδομή, πώς να μην πετύχει πρώτος στο Μαθηματικό της Αθήνας το 1965 ο απόφοιτος του «πρακτικού» του Βαρβακείου; Με τέτοια πολιτική οικογενειακή παράδοση, πώς να μη σπεύσουν οι γονείς του, αμέσως μόλις έγινε η δικτατορία, να τον στείλουν να συνεχίσει τις σπουδές του στην Ελβετία και στο Παρίσι, για να γλιτώσει αυτά που είχαν υποστεί οι ίδιοι;
Ηταν αστέρι, μαθηματική ιδιοφυΐα, θα είχε γίνει σπουδαίος μαθηματικός ο Ηλίας· αλλά η δικτατορία, ο Μάης, η πολιτικοποίηση εκείνης της εποχής τον έσπρωξαν – όπως και άλλους – στις κοινωνικές-πολιτικές επιστήμες. Με τη Μεταπολίτευση βρέθηκε ερευνητής στο Εθνικό Κέντρο Κοινωνικών Ερευνών, το ΕΚΚΕ· μετά καθηγητής στο πανεπιστήμιο που είχε αναγκαστεί να εγκαταλείψει ως φοιτητής· έγινε σπουδαίος εκλογολόγος και πολιτικός επιστήμονας για τους συναδέλφους και τους φοιτητές του, διάσημος στο ευρύτερο κοινό με τις εμφανίσεις του στο Mega και τις αναλύσεις του στα ΝΕΑ.
Ο Ηλίας έπαιζε αριθμούς και ποσοστά στα δάχτυλα, ήταν προφανές αυτό. Αυτό που δεν φαινόταν ήταν η βαθιά του θεωρητική γνώση για τα εκλογικά συστήματα και το κομματικό φαινόμενο – και η ακόμα βαθύτερη γνώση του ελληνικού πολιτικού προσωπικού και των ιδιομορφιών, ιστορικών και πολιτικών, κάθε εκλογικής περιφέρειας. Αυτά τα ποιοτικά στοιχεία τον έκαναν να είναι τόσο έγκυρος, όχι οι αριθμοί και τα ποσοστά.
l Ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα τον σκεπάσει και να τον θυμόμαστε: ήταν ευγενική ψυχή, γλυκός άνθρωπος, ήρεμος, πανέξυπνος, μεθοδικός· τον χαρακτήριζε «γνώση, αναλυτική σκέψη και ψυχραιμία», είπε επιτέλους μια σωστή κουβέντα και ο ΣΥΡΙΖΑ.
Σωστά, αναφέρει επίσης η κομματική ανακοίνωση, «υπηρέτησε σε όλη του τη ζωή τις αξίες της Αριστεράς» – κρατώντας όμως αποστάσεις από τα κόμματά της· ίσως να είναι ο μόνος τρόπος για να υπηρετήσεις τις αξίες της. Ηξερε άλλωστε πολύ καλά την πολιτική ο Ηλίας ώστε να αποφασίσει να εμπλακεί με αυτή.
Διαβάζοντας Μπρεχτ και δικαστικές αποφάσεις
Αυτά, τα πένθιμα του Ηλία Νικολακόπουλου της αξιακής Αριστεράς· υπάρχουν και τα φαιδρά της μετακομμουνιστικής Αριστεράς:
Σε επετειακό κείμενό της η υφυπουργός Οικονομικών, τότε, Νάντια Βαλαβάνη μας ενημέρωσε ότι σε σύσκεψη όλων των τραπεζιτών τέτοιες τραγικές ημέρες του 2015, να δουν τι θα κάνουν όταν ο Ανήλικος έκλεισε τις τράπεζες, αυτή σκεφτόταν την ανόητη νεανική ατάκα του Μπέρτολτ Μπρεχτ στην Οπερα της πεντάρας «αν είναι μεγαλύτερο έγκλημα η ληστεία ή η ίδρυση μιας τράπεζας» – πληθαίνουν συνεχώς οι ανήλικοι που είχαν γίνει υπουργοί εκείνη την ωραία χρονιά και θα έφερναν «την ισότη» στη χώρα.
l Θα μπορούσε τουλάχιστον να σκέφτεται τη φράση που έγραψε όταν πια ήταν κοντά στα χρόνια της ο Μπρεχτ, ότι για κυβέρνηση που είχε χάσει την εμπιστοσύνη του λαού θα ήταν καλύτερο «να διαλύσει τον λαό / και να εκλέξει έναν άλλο».
l Κάποιους/ες σαν τη μητέρα της Νάντιας Βαλαβάνη είχε στον νου του ο Μπρεχτ: η σοφή γυναίκα είχε σπεύσει να σηκώσει τις οικονομίες της (100.000 ευρώ) από την τράπεζα δέκα ολόκληρες ημέρες πριν από την προκήρυξη του ηρωικού δημοψηφίσματος και την επιβολή των capital controls. Ηξερε ως πού είχε διαβάσει η κόρη της Μπρεχτ.
l Υπάρχουν όμως και τα έξαλλα πάρτι που γίνονται αυτές τις ημέρες σε εξειδικευμένα δικηγορικά γραφεία: αν κατάλαβα καλά τι γράφουν οι εφημερίδες, το Συμβούλιο της Επικρατείας φάνηκε τσιγκούνικο αυτή τη φορά και αποφάνθηκε ότι μόνο όσοι συνταξιούχοι είχαν κάνει προσφυγή δικαιούνται να πάρουν κάτι αναδρομικά που το ΣτΕ αναγνώρισε ότι έπρεπε να καταβληθούν.
Η κυβέρνηση επίσης ανακοίνωσε ότι πράγματι μόνο οι προσφυγόντες θα πάρουν τα αναδρομικά – οπότε, κατά εκατοντάδες χιλιάδες θα αυξηθούν όσοι θα σπεύδουν στο εξής στα εξειδικευμένα γραφεία για να καταθέσουν αγωγές· δεκάδες, μπορεί και εκατοντάδες εκατομμύρια επιπλέον τζίρος.
Αραγε αυτό θα ισχύσει και για την τελευταία απόφαση (255/5-10-2021) του μισθοδικείου που καταργεί για τους δικαστικούς το όριο των 4.608 ευρώ που έχει τεθεί για όλες τις κρατικές συντάξεις; Θα λάβει αύξηση μόνο ο ένας συνταξιούχος δικαστής που προσέφυγε; Μπα, σίγουρα θα υπάρχουν σοβαροί νομικοί λόγοι να μην εφαρμοστεί ο ίδιος κανόνας σε αυτούς.
Αναμένονται και άλλες αντίστοιχες αποφάσεις για δικαστικούς, οπότε θα προσφύγουν και πρώην/νυν βουλευτές διεκδικώντας την κατά το Σύνταγμα ίση μεταχείριση με τους δικαστικούς – μετά, όλα θα είναι τέλεια στο ιδανικότερο κράτος δικαίου με το πλέον αδέκαστο Σύνταγμα σε ό,τι αφορά τη διάκριση και ανταμοιβή των εξουσιών.
l Επιτάθηκε η μελαγχολία μου, ημερολόγιο μου – σκέφτομαι πως αν δεν είχε φύγει για την Ελβετία, θα είχαμε διασταυρωθεί σαν φοιτητές με τον Ηλία στη Σόλωνος, στο Παλιό Χημείο, ή και στη Νομική-Φιλοσοφική, όπου είχε και το Μαθηματικό αίθουσες. Αλλά συναντηθήκαμε στο Παρίσι το 1972 – τα μετράω και είναι 50 ακριβώς χρόνια. Μετά τη Μεταπολίτευση συνεχίσαμε μαζί στο ΕΚΚΕ για 20 χρόνια. Μια ανακοπή ακόμη και δεν θα ξέρει κανείς τίποτα για αυτά.
ΓΡΑΜΜΑΤΟΚΙΒΩΤΙΟ
Αν οι γείτονες θεωρούν δικά τους τα άλλοτε προσωρινά κατακτημένα από την Οθωμανική Αυτοκρατορία ξένα εδάφη, τότε να θεωρήσουμε και εμείς το ίδιο μέχρι τον Ινδό ποταμό και τον Ανω Νείλο.
ΣΤΑΥΡΟΣ, ΓΑΥΓΑΜΗΛΑ 331 π.Χ.
Ουσιαστικά βρισκόμαστε σε προεκλογική περίοδο από τον Αύγουστο του 2019. Κανονικά από τότε θα έπρεπε τα μισά υπουργεία, και όχι μόνο των Εσωτερικών, να διοικούνται από έμπιστους του ΣΥΡΙΖΑ, ώστε το αδιάβλητο των εκλογών να είναι garanti.
Γ. Κ., ΚΥΜΗ
Αλέξη, Αλέξη: Λωτοφάγοι η πιο κατάλληλη λέξη – γιατί αν ξυπνήσουν μνήμες τώρα που έρχονται εκλογές… δύσκολες εποχές!
ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΞ ΑΡΚΑΔΙΑΣ
Παρά τις κυρώσεις, η πολεμική μηχανή της Μόσχας δουλεύει ασταμάτητα· η Ευρώπη θυμίζει απατημένο σύζυγο που έκοψε τα ζωτικά για παραγωγή και ενέργεια όργανά του για να εκδικηθεί τη μοιχαλίδα σύζυγο.
ΚΩΣΤΑΣ ΤΡΙΒΟΛΗΣ, ΓΛΥΦΑΔΑ
Γεια σου παλιοσειρά Βοκκάκιε! Είχα αποφασίσει να βγω στη σύνταξη αλλά αφού ζεις και μας οδηγείς…
ΑΒΑΔΑΙΟΠΟΥΛΟΣ, ΕΛΛΗΝΙΚΟΤΕΡΟ
Επείγεται και πιέζει ο κ. Τσίπρας για εκλογές γνωστού όντος ότι θα τις χάσει πανηγυρικά. Επείγεται για να είναι νωπή η πανηγυρική εκλογή χωρίς αντίπαλο από τους συντρόφους του.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΗΤΑΚΟΣ, ΛΑΡΙΣΑ
Με αφορμή τον Ευκλείδη, το κόμα του μας οδηγεί από το αξίωμα της ελπίδας στο θεώρημα της απελπισίας. (Το δεύτερο «μυ» χάθηκε εν όψει συνεργασιών με ανορθόγραφους ανηλίκους.)
ΔΕΣΠΩ ΦΡΑΓΚΑΚΗ, ΑΘΗΝΑ
Προεκλογικό κλίμα με διπλή δυναμική παρέμβαση Στέφανου Τσιτσιπά υπέρ οπωροφόρων δέντρων στους δρόμους για τη διατροφή των αστέγων και χρήση της ελληνικής ρίγανης ως καλλυντικού των μαλλιών! Και ακόμα ούτε ο προεκλογικός αγώνας άρχισε ούτε οι ζέστες πλακώσανε!
ΔΑΣΚΑΛΟΣ, ΑΘΗΝΑ
Αν δεν ήταν κάθε μέρα, όλη μέρα στα κανάλια ο Αδωνις, θα λέγαμε ότι δεν έχει δικαιολογία που δεν αντιμετώπισε εγκαίρως την κατοχύρωση του Turkaegean…
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΤΣΕΧΙΑΣ
