Ρεμπώτικα στο Gazarte

Το «πάντρεμα» των δύο αυτών κόσμων ξεκίνησε το καλοκαίρι του 2016, όταν τα αδέρφια

Καλογεράκη άρχισαν τη μελέτη της αλληλογραφίας του Ρεμπώ με τον Βερλαίν. Μέσω των

επιστολών άρχισαν να ξεδιπλώνουν την πορεία της ερωτικής τους σχέσης. Η καλλιτεχνική τους ανησυχία για τη μελοποίηση αυτών των επιστολών τούς οδήγησε σε μία τολμηρή ιδέα: το πάντρεμά τους με ρεμπέτικα τραγούδια, δημοφιλή, αλλά και λιγότερα γνωστά στο ευρύ κοινό. Μία συνομιλία, μία περιγραφή, αλλά ταυτόχρονα και ένας σχολιασμός της θυελλώδους αυτής σχέσης μέσα από την ερωτική θεματολογία των κλασικών ρεμπέτικων. Το αποτέλεσμα αυτής της εργασίας κυκλοφόρησε πρόσφατα σε δίσκο και παρουσιάζεται απόψε στο Gazarte με τη συμμετοχή της Λένας Κιτσοπούλου.

Ο Παντελής και ο Μιχάλης Καλογεράκης απαγγέλουν και ερμηνεύουν, άλλοτε ρεμπέτικα

τραγούδια κι άλλοτε τις επιστολές των δυο ποιητών. Ετσι φτάνει η στιγμή όπου ο λόγος που απαγγέλλεται, με τον λόγο που τραγουδιέται να δένεται αρμονικά και να προσφέρει ένα ακουστικό πλούτο, με αρώματα ποίησης και ρεμπέτικου. Φυσικά θα ακουστούν και μελοποιημένα ποιήματα από τους δίσκους «Κάτι παράξενο» και «Προσωπικό».

Μιχάλης:

«Τα «Ρεμπώτικα» προέκυψαν από την καθαρή μας επιθυμία να τραγουδήσουμε ρεμπέτικα. Το

2015 που αρχίσαμε να τα φτιάχνουμε δεν είχαμε την τύχη να έχουμε μπάντα, έτσι μας

φαινόταν παράξενο να τραγουδάμε σκέτα ρεμπέτικα χωρίς έναν ήχο μπουζουκιού (Α ρε

Στρατό!), μόνο με μια κιθάρα. Θα μπορούσαμε να πούμε πως κάπως έτσι προέκυψε ο

Ρεμπώ. Αλλά αυτό δεν είναι αλήθεια. Ο Παντελής από τα δεκαπέντε είχε θέμα με τον

Ρεμπώ. Ήθελε να γίνει ποιητής όταν ήταν μικρός και θαύμαζε τον queer ποιητή του 1850

που άλλαξε τον κόσμο της τέχνης στα 17 του. Μέχρι και σήμερα λατρεύουμε τον

τυχοδιωκτισμό του, έτσι μέσα σε όλο αυτό το παραλήρημα και την τρέλα, προέκυψαν τα

«Ρεμπώτικα»».

«Ήμασταν μια μεγάλη παρέα, στο εξοχικό μας σπίτι, φίλοι παλιοί, φίλοι καινούργιοι,

αγαπούσαμε όλοι την ποίηση, τον Ρεμπώ και τα ρεμπέτικα. Όπως πάντα, έτσι και τότε, ο

έρωτας γέννησε τα δύο πρώτα αυτά ρεμπώτικα, οι αναμνήσεις είναι πεντακάθαρες από

τότε».

«Το «Λόγια ανταλλάξαμε βαριά» ήταν το πρώτο τραγούδι που φτιάξαμε σαν «ρεμπώτικο» το

2015, μαζί με το «Μας χώρισαν οι θάλασσες». Αυτά τα δύο τραγούδια θυμίζουν πάντα εκείνο

το καλοκαίρι στο Λέντα. Το «Λόγια ανταλλάξαμε βαριά», ήταν και το πρώτο που

κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις Μικρή Άρκτος».

«Το «Μονά ζυγά» είναι ένα ρεμπέτικο τραγούδι που μας τραγούδησε η συμφοιτήτρια στη

δραματική σχολή, Εύη Χρόνη, το τραγούδησε ακαπέλα ένα βράδυ στην ταράτσα του τότε

σπιτιού μας στα Εξάρχεια και είχαμε μείνει όλοι θυμάμαι «παγωτό». Είχαμε μαζευτεί πολλά

παιδιά και είχαμε στήσει ένα τύπου λάιβ, με μπύρες και κρασιά. Στο τέλος του λάιβ κι αφού

είχαμε ήδη πιει τα πάντα, λίγο πριν φύγει η Εύη για να πάει σπίτι της, μας τραγούδησε το

τραγούδι αυτό με την υπέροχη φωνή της. Το κουμπώσαμε με την συγκεκριμένη επιστολή

στα ρεμπώτικα, σε μια προσπάθεια να φωτίσουμε από τη μία την πλήξη του Ρεμπώ, ενώ

“κατέστρεφε” την ζωή του Βερλαίν κι από την άλλη το ποτήρι που είχε ήδη αρχίσει να

ξεχειλίζει στα χέρια του Βερλαίν».

«Τον «Αντώνη τον Βαρκάρη», τον μάθαμε επίσης στην ίδια ταράτσα του ίδιου σπιτιού ένα

άλλο βράδυ, που το έπαιξε στην κιθάρα ο Γιώργος ο Πατεράκης και λειτούργησε σαν

καταλύτης στο σονέτο της κωλοτρυπίδας που έγραψαν από κοινού ο Βερλαίν και ο Ρεμπώ.

Ύμνος στο σεξ το ποίημα, αλλά κι ο ταυρομάχος…».

«Το «Θα φύγω» το μάθαμε από τη Μαρθα Φριντζήλα. Είχαμε βρει ένα ποίημα που είχε γράψει

ο Ρεμπώ, στο οποίο ο ποιητής γράφει σαν Βερλαίν που μιλάει για τον Ρεμπώ. Δηλαδή το

παιδί έκατσε κι έγραψε ένα ποίημα για το πώς τον βλέπει το αγόρι του και κατά πως

φαίνεται ήταν πολύ ακριβής. Μετά από πολλές δοκιμές, το συνδυάσαμε με το θα φύγω του

Μητσάκη, γιατί αυτό το τραγούδι θα μπορούσε να τραγουδάει από μέσα του ο Βερλαίν,

όταν διαβάζει το ποίημα του αγοριού του».

«Το «Παλιόπαιδο» το μάθαμε από την παράσταση του «Βυσσινόκηπου» του Νίκου Καραθάνου,

που το τραγουδούσε η Λένα Κιτσοπούλου ενώ παράλληλα η Γαλήνη Χατζηπασχάλη έλεγε έναν

μονόλογο (Τσεχότικα). Η «Καταιγίδα είναι το τραγούδι που προτείνει ψυχραιμία, μετά τη στεναχώρια, το βούλιαγμα και την εύκολη ζωή. Η κατάθεση του Ρεμπώ στην αστυνομία ήρθε και κούμπωσε».

Παντελής: «Θα μπορούσα να μιλήσω για τους διαλόγους που προσπάθησα να φτιάξω σε

μερικά ρεμπώτικα, όμως πιστεύω πως δεν έχει αξία να τους αποκαλύψω, ελπίζοντας πως

έστω ένας ακροατής τις έχει πάρει πρέφα. Το ωραίο με αυτά τα τραγούδια είναι που

αγκαλιάζουν πολλούς σταθμούς της ζωής μας. Όπως γράφω τώρα στο σπίτι μου στο Νέο

Κόσμο, σκέφτομαι τα γατιά μου στο Παγκράτι, το πρώτο ρεμπώτικο στο Λέντα, τα

ξενύχτια στα Εξάρχεια και κάπως στα ρεμπώτικα καταλήγουν πολλά χρόνια χαράς και

γλεντιού».

Μιχάλης: «Ελάτε να σας τραγουδήσουμε τα Ρεμπώτικα στην ταράτσα του GAZARTE την

Τετάρτη 29 Ιουνίου»