Τὶς μακρὲς περιόδους ποὺ δὲν γράφεις μὴν τὶς ἐλεεινολογεῖς
Κι οὔτε νὰ οἰκτίρεις τὸν ἀκαμάτη Δουλεύει ἐντατικὰ γιὰ σένα
Δὲν τὸ κατάλαβες;
Ὅπως ὁ δύτης στρώνει χαλὶ στὴ βάση τοῦ μόλου
προτιμώντας τὰ ἀμμουδερὰ κομμάτια τοῦ βυθοῦ σου
Μὴ φανταστεῖς ἐργάτη ταπεινό
αὐτὸν τὸν ὑπερφίαλο βυθοκόρο
Κοίτα πῶς ἀναδύεται στὴν ἐπιφάνεια
λουσμένος φῶς
ὁ Ποσειδώνας τοῦ ἔργου σου
Πρόσεξε τὶς χορεύτριες στοὺς ἀφροὺς τῶν ἡμερῶν σου
Τὶς γραῖες τῆς ἐξουθενωμένης γλώσσας σου
Τὸ ἔργο δὲν δικαιολογεῖται
ἐπειδὴ διευκολύνει τὸν ἐλλιμενισμὸ
καὶ τὶς πλαγιοδετήσεις τῶν ὑπερωκεανίων
Μᾶλλον καταστρέφεται ἡ ἀρχικὴ σύλληψη
ἑνὸς κρυστάλλινου παλατιοῦ δίπλα στὰ κεκλιμένα ναυάγια
Τὸ πρόγραμμα δὲν ἦταν τελεσφόρο
Στρατηγικὸς ἑταῖρος σου ὑπῆρξε ὁ Θεός
ὄχι τὸ ὄφελος καὶ τὸ φθόριο στὶς μαρκίζες τῶν τελωνείων
Κόβει τοὺς πάγους τῆς Ἀνταρκτικῆς τοῦ μυαλοῦ σου τὸ καράβι
μὲ τρόπο κωμικό
ὅπως τὰ μεγάλα ψαλίδια τῆς χαρτοκοπτικῆς
ξεχωρίζουν τὶς πόρτες ἀπὸ τὰ παράθυρα
στὸ ἐπίπεδο χαρτόνι ἑνὸς κατὰ νοῦ σπιτιοῦ
Ἀκολουθοῦν τὴ διακεκομμένη γραμμὴ
«ὁδηγὸ» αὐτοῦ ποὺ δὲν θὰ χαρεῖ τὴ στερεομετρία
Κανεὶς δὲν θὰ κατοικήσει τὸ κουκλόσπιτο
Ὁ θάνατος μόνο
θὰ τὸ ἀνοίξει καὶ θὰ τὸ κλείσει σὰν φυσαρμόνικα
Μὴν παριστάνεις τὸν μόδιστρο ποὺ κόβει τὰ πατρόν
οὔτε τὸν πολεοδόμο
σὲ ἕναν τόπο μιᾶς καὶ μοναδικῆς διάστασης
Εἶναι ἄραφο τὸ ποίημα καὶ ἀγεωμέτρητο
Κάθεται στὸν βράχο ἀκίνητο
καὶ ἐποπτεύει ἀκαδημία καὶ τηβέννους
Ὕστερα, ὁρμηνευμένο ἀπὸ τὸ τίποτα
πετᾶ
Τὸ ξέρεις πὼς εἶσαι κύριος μόνο στὰ χαρτιά;
Στὰ χαρτιὰ ἀναγείρεις τὶς πολιτεῖες σου
καὶ οἱ χάρτες ὅπου σημειώνονται οἱ μεγαλοπρέπειές σου
διαλύονται μόλις τοὺς παρασύρει τὸ κύμα στὰ ἀνοιχτά
Ἡ ἐπαφὴ μὲ τὸ ὑγρὸ στοιχεῖο τοὺς ἀποσυνθέτει
κι ὕστερα παρατηρεῖς ξέρες καὶ νησιὰ ἀπὸ τὰ χαρτιά σου νὰ ἐξαφανίζονται
ἀκολουθώντας τὸ ρεῦμα
Στὴν ἀντίπερα ὄχθη
ποὺ δὲν τὴ διακρίνεις
ἡ θάλασσα δὲν θὰ ξεβράσει τίποτα
Οὔτε τὰ ὑπερπόντια ξύλα
ποὺ ταξίδεψαν μὲ τὰ ὀστᾶ τοῦ ὄμορφου Φλοιβᾶ
Κανένα συνοδευτικὸ τοῦ στόλου σου, τίποτα
Πλαστικὰ καὶ πίσσες!
Ἐσὺ μπορεῖς νὰ τὰ ὀνομάσεις ὅπως θέλεις
δὲν παύουν ὅμως νὰ εἶναι ἀποβράσματα δωματίου
Ἐπιτρέπονται σὲ καιρὸ διακοπῶν μπροστὰ στὴ θάλασσα
ὅταν τὴν ἀφέλεια τῆς γοργόνας
δικαιολογεῖ ὁ πόθος της γιὰ τὸν Μεγαλέξανδρο
Φυλάττει ἡ διαίρεση τὰ διαιρούμενα
καὶ ἀπὸ τὰ ἐξ ὧν συνετέθη κάθε φορά
ἀναδεικνύονται τὰ δῶρα τοῦ Πρωτέα
Πληροῦται αὐτὸ ποὺ δὲν ἐφάνη
καὶ καταφθάνει ἀπροετοίμαστο τὸ θέαμα
Συλλογίστηκες ποτὲ τί προσφέρει ἡ σχόλη
στὴ διαταραχὴ τῆς προσωπικότητάς σου;
Ἀντιλαμβάνεσαι τὴ μιὰ κατάσταση
Τὴν ἄλλη, πῶς τὴν ἀντιμετωπίζεις
ποὺ καὶ ἡ ἴδια δὲν ξέρει τὸν κόσμο της;
Μὴν ἰσχυριστεῖς ὅτι καταλαμβάνεσαι ἀπὸ νόσο
Τὸ γράμμα σὲ ἀρρωσταίνει
ὄχι ἡ μάνα σου
Φάντασμα τοῦ ἑαυτοῦ σου
Φυσάει ἔξω
Μέσα, ἐσὺ καταρτίζεις τὰ φωνήεντα τῆς γλώσσας της
Ὑπάρχει μιὰ θέληση σὲ ὅλα αὐτά
ποὺ δὲν φτάνει τὶς λέξεις σου
Τὸ σπουδαιότερο δὲν θὰ ἦταν νὰ τὴν ἀπολέσεις
περπατώντας ἀνάμεσα στοὺς χαμηλότερους νεκρούς;
*Από την τελευταία ποιητική συλλογή μου (Σαν) ποίημα που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Περισπωμένη.
