Δεν ξέρω τι άλλαξε, τότε, στο τετράψυχο ΚΙΝΑΛ, με την αποπομπή Βενιζέλου. Το βέβαιο είναι ότι δεν θα αλλάξει τίποτα τώρα στο ΠΑΣΟΚ- ΚΙΝΑΛ με την παράκαμψη του Γιώργου Καμίνη από τις λίστες των εκλογίμων που σχεδιάζει ο Ανδρουλάκης.
Κι όχι γιατί ο Καμίνης, τότε, είχε ευθαρσώς δηλώσει πως «δεν θα επηρεασθεί η κανονικότητα του κόμματος ελλείψει Βενιζέλου«, αλλά διότι η έλλειψη Βενιζέλου ανέδειξε την μη κανονικότητα του κόμματος, όταν η Φώφη, το ’19, έθεσε επικεφαλής του Ψηφοδελτίου Επικρατείας τον Καμίνη.
Τι έκανε ο Καμίνης έως τώρα;
Στήριζε τον Παπανδρέου. Τι κάνει τώρα ο Βενιζέλος;
Ξαναχλωμιάζει, όπως το 2011, στις Κάννες, όταν σκεφτεί πως ο Γιωργάκης θα μπορούσε να ξαναείναι αρχηγός και ο Καμίνης υπαρχηγός του. Και επειδή στα κόμματα αξιόπιστο είναι το ρητορικά επιτυχές, αν θυμηθώ τον Καμίνη να καλωσορίζει τις νέες, επί δημαρχίας του, χρονιές στο Θησείο, δεν θα μπορούσα το επικοινωνιακό του χάρισμα να εξάρω.
Με τον ειρωνικό, κρυπτογενή φιλελευθερισμό του Βαγγέλη Βενιζέλου δεν συμβαίνει το ίδιο: τα φιλοσοφικά θεμέλια της Δημοκρατίας δεν είναι τίποτα αν δεν είναι γλωσσικά. Το γνωρίζει αυτό ο Ανδρουλάκης;
