Φαίνεται πως το πολιτικό παιχνίδι δεν είναι εκείνο το παίγνιο με τα τρία ζάρια που υπολογισμένο έτσι ώστε να κερδίζει αυτός που το οργανώνει.
Υπάρχει εκτός από την τύχη, και ό,τι ονομάζουμε «μετωνυμική αιτιότητα» όπου το «αιτιατό» υπάρχει ήδη μέσα στο «αίτιο» και, κατά ένα τρόπο, το προσδιορίζει εκ των προτέρων.
Αυτό όμως δεν λέγεται «τύχη» αλλά «ζωή «.Να πω αγανάκτηση, βουβό πόνο, βαρεμάρα, αντίδραση, αδρεναλίνη, και οποία άλλη «ουσία» παράγει η ζωή, στην οποία ο εκάστοτε Μακρόν και Μητσοτάκης, μας απευθύνονται με τον τρόπο του Μπιθικώτση:
» Δωσ’ μου μιά ζαριά καλή, και για μένα βρε ζωή».Αμ’ δε!
Δεδομένου μάλιστα ότι » ποτέ μία ζαριά δεν θα καταργήσει το τυχαίο,» ο Μακρόν- και ο κάθε οργανωτής της ανθρώπινης ζωής – έχει ήδη χάσει . Αλλά ούτε στο Ελυζέ , ούτε στο Μαξίμου, χαμπαριάζουν από Μαλλαρμέ.
(Και τι να περιμένω από την Τασία, τον Δουζίνα, ή τον Μπαλτά;)
