Πέντε προτάσεις συνοψίζουν τον πόλεμο στην Ουκρανία όπως έχει σήμερα, σύμφωνα με τον Μπρετ Στίβενς, αρθρογράφο των New York Times:
- Οι Ρώσοι ξεμένουν από κατευθυνόμενα όπλα ακριβείας (precision – guided weapons).
- Οι Ουκρανοί ξεμένουν από πυρομαχικά της σοβιετικής περιόδου.
- Η υφήλιος βλέπει την υπομονή της για τον πόλεμο να εξαντλείται.
- Η κυβέρνηση Μπάιντεν ξεμένει από ιδέες αναφορικά με την από εδώ και πέρα εμπλοκή της στον πόλεμο.
- Και οι Κινέζοι παρακολουθούν.
Οι ελλείψεις της Μόσχας, που είναι εμφανείς στα πεδία των μαχών εδώ και εβδομάδες, προκαλούν μακροπρόθεσμη ανακούφιση από τη μια πλευρά και βραχυπρόθεσμη φρίκη από την άλλη, σύμφωνα με τον αρθρογράφο των New York Times.
Ανακούφιση, επειδή η ρωσική πολεμική μηχανή, για τον εκσυγχρονισμό της οποίας ξόδεψε πολλά ο Βλαντίμιρ Πούτιν, έχει πια εκτεθεί ως χάρτινος τίγρης (σ.σ. κούφια απειλή), που δεν θα μπορούσε να κοντράρει σοβαρά το ΝΑΤΟ σε μια συμβατική σύγκρουση.
Αλλά και φρίκη, επειδή ένας στρατός που δεν μπορεί να επιδοθεί σε έναν high-tech πόλεμο με σχετικά χαμηλές παράπλευρες απώλειες, θα επιδοθεί σε έναν low-tech πόλεμο με αποκρουστικά μεγάλες απώλειες.
Η Ουκρανία, σύμφωνα με τις δικές της εκτιμήσεις, μετρά περίπου 20.000 νεκρούς και τραυματίες μηνιαίως. Συγκριτικά, οι ΗΠΑ είχαν περίπου 36.000 νεκρούς και τραυματίες στο Ιράκ μέσα σε επτά χρόνια πολέμου, όπως σημειώνει ο Μπρετ Στίβενς, σύμφωνα με τον οποίο το Κίεβο μπορεί μεν να συγκρατήσει, αλλά όχι και να νικήσει έναν γείτονα τριπλάσιο σε μέγεθος σε έναν πόλεμο φθοράς.
Πρακτικά, όμως, αυτό σημαίνει ότι η Ουκρανία πρέπει να βρει τον τρόπο, ώστε να κάνει περισσότερα από το να επιβραδύνει τον ρωσικό στρατό.
Η κυβέρνηση Μπάιντεν στέλνει στην Ουκρανία προηγμένα χόβιτσερ (σ.σ. αυτοκινούμενα πυροβόλα), εκτοξευτές ρουκετών και πυρομαχικά, τα οποία όμως δεν φτάνουν εκεί αρκετά γρήγορα. Επιπλέον, ο χρόνος δεν είναι απαραίτητα με το μέρος της Δύσης.
Οι κυρώσεις επιβαρύνουν και τη Δύση
Οι κυρώσεις σε βάρος της Ρωσίας μπορεί να προκαλέσουν μακροπρόθεσμη ζημιά στη Μόσχα. Επί του παρόντος, ωστόσο, δεν αρκούν για να μειώσουν την καταστροφική δύναμη της ρωσικής πολεμικής μηχανής.
Οι ίδιες κυρώσεις επιβαρύνουν, όμως, και τον υπόλοιπο κόσμο. Και το κόστος που είναι διατεθειμένος να αναλάβει ο υπόλοιπος κόσμος, σε ένδειξη αλληλεγγύης προς την Ουκρανία, δεν είναι απεριόριστο, σημειώνουν οι NYT.
Οι ελλείψεις τροφίμων, ενέργειας και λιπασμάτων, οι διαταραχές στις αλυσίδες εφοδιασμού και οι αυξήσεις των τιμών, δεν υπάρχουν τα περιθώρια για να συνεχίσουν να διαιωνίζονται μακροπρόθεσμα εντός δημοκρατικών κοινωνιών, οι ανοχές των οποίων είναι περιορισμένες.
Όσο για τον ίδιο τον Πούτιν, εκείνος δεν φαίνεται προς το παρόν να πληρώνει κανένα υψηλό τίμημα. Τα ενεργειακά έσοδα της Ρωσίας έχουν αυξηθεί, επειδή αυξήθηκαν οι τιμές, ενώ η δημοτικότητα του Ρώσου προέδρου έχει επίσης ανέβει.
Οι δύο επιλογές του Μπάιντεν
Το να ελπίζει κανείς ότι ο Ρώσος ηγέτης θα μπορούσε να πεθάνει σύντομα, από μια ασθένεια που τον ταλαιπωρεί, όποια και αν είναι αυτή, δεν αποτελεί στρατηγική, τονίζει ο αρθρογράφος.
Τι παραπάνω μπορεί λοιπόν να κάνει τώρα η κυβέρνηση Μπάιντεν;
Σύμφωνα με τον Μπρετ Στίβενς, έχει δύο επιλογές:
Πρώτον, όπως έχει προτείνει ο απόστρατος ναύαρχος Τζέιμς Σταυρίδης, οι ΗΠΑ θα πρέπει να είναι προετοιμασμένες να αμφισβητήσουν τον ρωσικό θαλάσσιο αποκλεισμό της Οδησσού, συνοδεύοντας φορτηγά πλοία από και προς το εν λόγω λιμάνι.
Παραχωρήσεις στην Τουρκία;
Αυτό ωστόσο σημαίνει ότι θα πρέπει προηγουμένως να πειστεί η Τουρκία να επιτρέψει σε πολεμικά πλοία του ΝΑΤΟ να διέλθουν από τα στενά στη Μαύρη Θάλασσα. Για να γίνει κάτι τέτοιο, ίσως να χρειαστούν και ορισμένες δυσάρεστες διπλωματικές παραχωρήσεις προς την πλευρά της Άγκυρας, σημειώνει χαρακτηριστικά ο αρθρογράφος των New York Times.
Δεύτερον, οι ΗΠΑ θα πρέπει να δεσμεύσουν τα περίπου 300 δισεκατομμύρια δολάρια, που διατηρεί η ρωσική κεντρική τράπεζα στο εξωτερικό και να χρηματοδοτήσουν με αυτά τις στρατιωτικές ανάγκες της Ουκρανίας και τις ανάγκες ανοικοδόμησής της.
Με το βλέμμα σε Κίνα και Ταϊβάν
Ο πόλεμος στην Ουκρανία θα έχει μεγαλύτερο αντίκτυπο στην Ασία απ’ ό,τι στην Ευρώπη. Η κυβέρνηση Μπάιντεν μπορεί να καθησυχάσει τον εαυτό της ότι έχει αιματοκυλίσει επαρκώς τον ρωσικό στρατό, ώστε να μην εισβάλει σύντομα σε κανέναν άλλο. Αυτό είναι αληθινό στο βαθμό που ισχύει.
Εάν ο πόλεμος τελειώσει με τον Πούτιν άνετο στην εξουσία και τη Ρωσία να κατέχει το 20% της Ουκρανίας, τότε το Πεκίνο θα πάρει το μάθημα ότι η επιθετικότητα αποδίδει καρπούς. Και έπειτα θα ακολουθήσει μια σύγκρουση στην Ταϊβάν, ίσως πολύ νωρίτερα από όσο νομίζουμε, προειδοποιεί ο Μπρετ Στίβενς.
Ο πόλεμος στην Ουκρανία είναι είτε προοίμιο είτε φινάλε. Και ο Αμερικανός πρόεδρος «θα πρέπει να κάνει ακόμη περισσότερα από όσα έχει ήδη κάνει, για να διασφαλίσει ότι θα είναι το δεύτερο», καταλήγει στην ανάλυσή του ο αρθρογράφος των New York Times.
