Η Αθήνα εκθέτει όλο τον τουρκικό αναθεωρητισμό από το 1973-2022 μέσα από 16 χάρτες

ΧΑΡΤΗΣ 1 – 1923: Παραίτηση της Τουρκίας από κάθε τίτλο κυριαρχίας επί των νήσων που βρίσκονται πέραν των τριών μιλίων από τις ακτές της Ασίας To 1923 με τη Συνθήκη Ειρήνης της Λωζάννης, η Τουρκία παραιτήθηκε από την κυριαρχία όλων των νησιών που βρίσκονται πέραν των 3 μιλίων από τις μικρασιατικές ακτές, με εξαίρεση την Ίμβρο, την Τένεδο και τις Λαγούσες Νήσους (άρθρα 12 & 16). Το 1932 υπεγράφη μια Συμφωνία και ένα Πρωτόκολλο, μεταξύ Τουρκίας και Ιταλίας, ειδικά για την περιοχή των ∆ωδεκανήσων, τα οποία είχαν παραχωρηθεί τότε στην Ιταλία, με την οποία αφενός προσδιορίστηκε η κυριαρχία επί των νησίδων που βρίσκονται μεταξύ των μικρασιατικών ακτών και της Μεγίστης και αφετέρου οριοθετήθηκαν τα θαλάσσια σύνορα σε όλη την περιοχή των ∆ωδεκανήσων. Η Συμφωνία και Πρωτόκολλο του 1932 εξακολουθούν να ισχύουν μεταξύ της Τουρκίας και της Ελλάδος, ως διαδόχου της Ιταλίας κράτους.

ΧΑΡΤΗΣ 2 – 1972: Χωρικά ύδατα Ελλάδας & Τουρκίας Μέχρι και το 1972, η Τουρκία, πέραν των χωρικών της υδάτων 6 ν.μ. στο Αιγαίο και 12 ν.μ. σε Μεσόγειο και Εύξεινο Πόντο, δεν είχε προχωρήσει σε κάποια μονομερή κίνηση διεκδίκησης σε θαλάσσιες ζώνες. Οι διεκδικήσεις της Τουρκίας έναντι της Ελλάδας ξεκίνησαν την δεκαετία του ‘70.

ΧΑΡΤΗΣ 3 – 1973: ∆ημοσίευση αδειών ΤΡΑΟ σε Β. Αιγαίο Την 1η Νοεμβρίου 1973 δημοσιεύθηκαν στην τουρκική Εφημερίδα της Κυβέρνησης άδειες προς την ΤΡΑΟ για εξερεύνηση κοιτασμάτων πετρελαίου σε περιοχές ελληνικής υφαλοκρηπίδας στο Βόρειο Αιγαίο, ξεκινώντας από τις εκβολές του Έβρου προς τον νότο και μέχρι την περιοχή δυτικά των νησιών Χίος και Ψαρά.

ΧΑΡΤΗΣ 4 – 1974: ∆ημοσίευση νέων αδειών ΤΡΑΟ σε Αιγαίο και μεταξύ Ρόδου και συμπλέγματος Καστελλορίζου Στις 18 Ιουλίου 1974 δημοσιεύθηκαν στην τουρκική Εφημερίδα της Κυβέρνησης νέες αποφάσεις που έδιναν άδειες προς την ΤΡΑΟ για εξερεύνηση κοιτασμάτων πετρελαίου σε ελληνική υφαλοκρηπίδα. Οι αποφάσεις αυτές αφενός επέκτειναν τις περιοχές των αδειών του 1973 δυτικά των νησιών Σαμοθράκη, Άγιος Ευστράτιος, Λέσβος, Ψαρά, Αντίψαρα και Χίος και αφετέρου έδιναν άδεια εξερεύνησης για πρώτη φορά στο νότιο Αιγαίο, βορειοδυτικά και δυτικά των νησιών Ικαρία και ∆ωδεκάνησα, καθώς και σε μία περιοχή νοτιοανατολικά Ρόδου.

ΧΑΡΤΗΣ 5 – ∆ημοσίευση τουρκικού Κανονισμού Έρευνας και ∆ιάσωσης (SAR), ο οποίος ορίζει περιοχή ευθύνης που καλύπτει το μισό Αιγαίο Το 1988 η Τουρκία εξέδωσε τον πρώτο Κανονισμό που ρύθμιζε ζητήματα αρμοδιότητας παροχής υπηρεσιών Έρευνας και ∆ιάσωσης ορίζοντας μονομερώς τουρκική περιοχή ευθύνης μέχρι τον 25ο μεσημβρινό, καλύπτοντας επί της ουσίας όλην την περιοχή στην οποία είχε δώσει άδεια στην ΤΡΑΟ για εξερεύνηση κοιτασμάτων πετρελαίου, τη δεκαετία του ΄70. Η περιοχή αυτή παρανόμως επικαλύπτει όχι μόνο την ελληνική περιοχή ευθύνης για θέματα έρευνας και διάσωσης, όπως αυτή έχει αποφασισθεί με περιοχικές συμφωνίες ICAO και έχει δηλωθεί στον ΙΜΟ από την δεκαετία του ‘70, αλλά και περιοχές ελληνικών χωρικών υδάτων και ελληνικά νησιά. Η ίδια περιοχή ευθύνης επιβεβαιώθηκε από τουρκικής πλευράς και το 2001 όπου εκδόθηκε νεότερος Κανονισμός για θέματα έρευνας και διάσωσης. Η έκδοση του εν λόγω Κανονισμού ήταν ενδεικτική των προθέσεων της Τουρκίας να αποκτήσει τον εν γένει έλεγχο στο Αιγαίο και να μην περιορισθεί στις διεκδικήσεις της ως προς την υφαλοκρηπίδα.

ΧΑΡΤΗΣ 6 – 1996: Τουρκική θεωρία περί ύπαρξης νήσων ακαθορίστου κυριαρχίας (“γκρίζες ζώνες”) Το 1996, η τουρκική πλευρά προέβαλε επισήμως την μέχρι τότε ακαδημαϊκής φύσης, θεωρία των “γκρίζων ζωνών”, που συνίσταται στην αμφισβήτηση της ελληνικής κυριαρχίας σε όλα τα νησιά, νησίδες και βραχονησίδες τα οποία, δήθεν, δεν αποδόθηκαν ρητώς στην Ελλάδα με διεθνείς Συνθήκες. Όπως έχει διαμορφωθεί μέχρι σήμερα η εν λόγω θεωρία, η τουρκική πλευρά υποστηρίζει είτε ότι το νομικό καθεστώς των νησιών αυτών είναι δήθεν αδιευκρίνιστο και συνεπώς απαιτούνται διαπραγματεύσεις για τον καθορισμό του είτε ότι τα νησιά αυτά εξακολουθούν να τελούν υπό τουρκική κυριαρχία. Ο αριθμός τους δεν έχει προσδιοριστεί. Συγκεκριμένα: • την επαύριο της κρίσης των Ιμίων, η τότε Τουρκίδα Πρωθυπουργός κα Τσιλέρ μίλησε αρχικά για 1000 και στη συνέχεια για 3000 νησιά ‘ακαθορίστου κυριότητας’. • σε κοινοβουλευτικές ερωτήσεις στην Τουρκική Εθνοσυνέλευσης, έχουν αναφερθεί ενδεικτικά 18+1 νησιά (το +1 είναι οι νήσοι Καλόγεροι στο Κεντρικό Αιγαίο). • σε επίσημη αλληλογραφία μεταξύ των Υδρογραφικών Υπηρεσιών Ελλάδας – Τουρκίας, το 2008, η τελευταία μιλάει για απροσδιόριστο αριθμό αμφισβητούμενων ελληνικών νησιών. Ο εν λόγω χάρτης παρουσιάζει ενδεικτικά κάποια από τα νησιά τα οποία έχουν αμφισβητηθεί επισήμως από τουρκικές Αρχές και Τούρκους αξιωματούχους ή μέσω παραβιάσεων των χωρικών τους υδάτων από τουρκικά στρατιωτικά σκάφη ή υπερπτήσεων τους από τουρκικά μαχητικά.

ΧΑΡΤΗΣ 7 – 2009, 2012: ∆ημοσίευση αδειών ΤΡΑΟ νοτίως συμπλέγματος Καστελλορίζου & νοτίως/νοτιοανατολικά Ρόδου Η Τουρκία έστρεψε το ενδιαφέρον της προς την Ανατολική Μεσόγειο την δεκαετία του 2000. Στις 16.7.2009, δημοσιεύθηκε στην τουρκική Εφημερίδα της Κυβέρνησης άδεια που είχε δοθεί το 2008 για διεξαγωγή γεωλογικών ερευνών σε περιοχές νοτίως συμπλέγματος Καστελλορίζου σε ελληνική υφαλοκρηπίδα (οικόπεδο 4512). Στις 27.4.2012, δημοσιεύθηκαν στην τουρκική Εφημερίδα της Κυβέρνησης άδειες για έρευνα και εκμετάλλευση υδρογονανθράκων σε τρεις περιοχές νότια συμπλέγματος Καστελλορίζου και νοτιο-νοτιοανατολικά νήσου Ρόδου (οικόπεδα 5033, 5034, 5035), καλύπτοντας όλη την περιοχή της ελληνικής υφαλοκρηπίδας που βρίσκεται νοτιοανατολικά Ρόδου και νοτίως συμπλέγματος Καστελλορίζου.