Τα «καψόνια» της Τουρκίας στη Φινλανδία και τη Σουηδία για τη διαδικασία ένταξής τους στο ΝΑΤΟ μπορεί να συνδέονται με την Κύπρο και την προσπάθεια του τούρκου προέδρου, Ταγίπ Ερντογάν (φωτογραφία, επάνω, από το Reuters/Kenzo Tribouillard), να χρησιμοποιήσει το νησί ως διαπραγματευτικό χαρτί.
Η αναγνώριση των κατεχομένων
Σύμφωνα με αναλυτές, υπάρχουν ενδείξεις ότι η Τουρκία θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει το βέτο στην ένταξη των δύο σκανδιναβικών χωρών ως μοχλό για να αναγκάσει τη διεθνή κοινότητα να αναγνωρίσει τα κατεχόμενα.
Η Sunday Express του Λονδίνου ανέφερε πρόσφατα ότι ο Ερσίν Τατάρ ζήτησε από τον Ερντογάν να θέσει το καθεστώς των κατεχομένων στο τραπέζι των προγραμματισμένων συνομιλιών του ΝΑΤΟ.
Ο Τατάρ, δήλωσε στη βρετανική εφημερίδα ότι στόχος του είναι να αναγνωριστούν τα κατεχόμενα ως ξεχωριστή χώρα.
Η New York Sun σε ανάλυση αναφέρει ότι η Κύπρος, το τρίτο μεγαλύτερο νησί της Μεσογείου, έχει χαρακτηριστεί ως το αβύθιστο αεροπλανοφόρο και έχει τεράστια στρατηγική σημασία.
Βρίσκεται νότια της Τουρκίας, ακριβώς ανατολικά της Συρίας, βόρεια της Αιγύπτου και είναι στρατιωτικός σύμμαχος τόσο με το Ισραήλ όσο και με την Ελλάδα. Η Βρετανία διατηρεί δύο μεγάλες βάσεις στο νότιο μέρος της Κύπρου.
Η παρουσία των βάσεων δεν πτόησε την Τουρκία από το να εισβάλει το 1974, γεγονός που δεν παραβλέπεται ούτε από τον Ερντογάν ούτε από τη βρετανική κυβέρνηση.
Η υπόγεια υποστήριξη της Βρετανίας
Σύμφωνα με την Express, βρετανοί υπουργοί υπογείως υποστηρίζουν τη λύση δύο κρατών στην Κύπρο, μια εξέλιξη που θα ευνοούσε περισσότερο τη Βρετανία μετά το Brexit, καθώς το νησί είναι κράτος μέλος της ΕΕ αλλά όχι του ΝΑΤΟ.
Η ανάλυση αναφέρει ότι αυτό το τελευταίο στοιχείο επιτρέπει στον τούρκο πρόεδρο να ασκήσει πιέσεις για να βάλει στο τραπέζι την αναγνώριση των κατεχομένων.
Ενώ η διεθνής αναγνώριση της λεγόμενης «τδβκ» θα ήταν πολιτικά δυσάρεστη για σχεδόν όλους εκτός της Τουρκίας και των ίδιων των κατεχομένων, θα δώσει στον κ. Ερντογάν μέρος της περιφερειακής του αξιοπιστίας, η οποία δέχεται πλήγματα από την πολεμική του ρητορική στην ανατολική Μεσόγειο, τις προκλήσεις του στην Κύπρο, τις μονομερείς ενέργειές του στη Συρία και την αποτυχία του να εκμεταλλευτεί την εποπτεία της Τουρκίας στον Βόσπορο για να εμποδίσει τα ρωσικά πλοία να εισέλθουν στη Μαύρη Θάλασσα.
Η Wall Street Journal ανέφερε ότι ο Ερντογάν χρησιμοποιεί την παγκόσμια κρίση που εκτυλίσσεται γύρω από τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία για να αποσπάσει παραχωρήσεις από τη Δύση και τη Μόσχα και να επιτύχει ορισμένους από τους μακροχρόνιους στόχους της Τουρκίας.
Αλλά «το μπλοκάρισμα της ένταξης της Σουηδίας και της Φινλανδίας στο ΝΑΤΟ λόγω της υποτιθέμενης υποστήριξης αυτών των χωρών στους Κούρδους μαχητές που πολεμά η Τουρκία» είναι πιθανότατα μια αφορμή. Σύμφωνα με αναλυτές, ο πραγματικός του στόχος είναι ο έλεγχος της Κύπρου ή τουλάχιστον το βόρειο τμήμα της.
Επιδιώκει τα μέγιστα
Σύμφωνα με «Τα Νέα» ο εκνευρισμός των «συμμάχων» στο ΝΑΤΟ για τους εκβιασμούς του Ερντογάν έχει αρχίσει να αποτυπώνεται, αλλά οι αποφάσεις για ρήξη με την Αγκυρα δεν μοιάζουν να είναι κοντά καθώς αυτά που εκτιμά η Δύση ότι θα χάσει δεν βαρύνουν ακόμα στη ζυγαριά υπέρ τέτοιων κινήσεων.
Ακόμα και για την Αθήνα ενδεχόμενη εκδίωξη της Αγκυρας από το ΝΑΤΟ, δεν θα μπορούσε να αποτελέσει εγγύηση ότι δεν θα οδηγούσε σε όξυνση της έντασης.
Αναλυτές και διπλωμάτες στην πλειονότητά τους θεωρούν ότι ο τούρκος πρόεδρος, βάζοντας όλα τα θέματα στο τραπέζι επιδιώκει τα μέγιστα, ωστόσο μπορεί να εμφανιστεί και ως «κερδισμένος» ακόμα και με τα ελάχιστα.
Η υποχώρηση Ερντογάν δεν πρέπει να θεωρείται όμως ούτε εύκολη ούτε δεδομένη, σε ένα παζάρι, που όπως φαίνεται θα συνεχιστεί μέχρι τέλους.
Πηγή: sigmalive.com
