Με μια εξόχως ενδιαφέρουσα, πρωτότυπη σκηνική σύνθεση του Γιάννη Χουβαρδά κάνει πρεμιέρα το εφετινό Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου στην Πειραιώς 260. Στην παράσταση «Η άλλη πλευρά της Καταιγίδας», που θα παρουσιαστεί από την Τετάρτη 1 Ιουνίου έως και τις 7 του μήνα, η σαιξπηρική «Καταιγίδα», το έργο που είναι ευρύτερα γνωστό ως «Η Τρικυμία», συναντά το Χόλιγουντ της «χρυσής εποχής» και τον ιδιοφυή δημιουργό Ορσον Ουέλς.
Σύμφωνα με το σημείωμα της παράστασης: «Το κείμενο που υπογράφει ο ίδιος ο σκηνοθέτης μεταφέρει την ποίηση του πρωτοτύπου σε ένα μυθικό, αλλά και κοντινό σε εμάς περιβάλλον, ένα κινηματογραφικό στούντιο, αντλώντας την έμπνευσή του από δύο κύκνεια άσματα: το τελευταίο θεατρικό έργο του άγγλου δραματουργού, την «Καταιγίδα (The Tempest)», και την τελευταία, ανολοκλήρωτη ταινία του Ορσον Ουέλς «Η άλλη πλευρά του ανέμου»». «Ουέλς και Σαίξπηρ είναι ονόματα συγγενικά» σημειώνει ο Χουβαρδάς. «Ο Ουέλς ασχολήθηκε εξαντλητικά με τον Σαίξπηρ σκηνοθετώντας έργα του στο θέατρο και στον κινηματογράφο. Ο Σαίξπηρ έγραψε αυτό το θείο έργο, την «Καταιγίδα» του, που στη θεματική του, στην πλοκή του και στους χαρακτήρες του ταυτίζεται, σε πολλά σημεία, εκπληκτικά με τη ζωή και το έργο του Ουέλς. Ηταν μοιραίο ότι κάποτε αυτή η συγγένεια θα γεννούσε ένα νόθο, αλλά με ιδιαίτερη προσωπικότητα, παιδί».
Το έργο είναι μια μείξη θεάτρου και κινηματογράφου, με ένα σύνολο ηθοποιών από όλες τις γενιές του ελληνικού θεάτρου – Πυγμαλίων Δαδακαρίδης, Εκτορας Λυγίζος, Αρης Μπαλής, Ελένη Μπούκλη, Αλέξανδρος Μυλωνάς, Αντώνης Μυριαγκός, Δημήτρης Παπανικολάου, Δημήτρης Πασσάς, Δημήτρης Πιατάς, Αλκηστις Πουλοπούλου, Χάρης Φραγκούλης και ο βετεράνος Γιάννης Βογιατζής. Τα πρόσωπα παραπέμπουν σε αναγνωρίσιμες μορφές χολιγουντιανών ταινιών – από τη Ρίτα Χέιγουορθ και τον Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ, μέχρι το δίδυμο Χοντρός και Λιγνός, αλλά και τους Βίνσεντ Πράις, Πίτερ Λόρε, Φρεντ Αστέρ ή τη χορευτική παρτενέρ του τελευταίου, Τζίντζερ Ρότζερς.
Η χρυσή εποχή και ο κώδικας
Η Αλκηστις Πουλοπούλου έχει αναλάβει να θυμίζει τη θρυλική πρωταγωνίστρια του φιλμ «Γκίλντα» και έχει στενή σχέση με τις κλασικές αυτές παραγωγές του σινεμά: «Καθόμουν στην εφηβεία μου και έβλεπα αυτές τις ταινίες παρέα με τη μητέρα μου. Αγαπώ πολύ τη χρυσή εποχή του Χόλιγουντ. Φυσικά, δεν μπορείς να μεταφέρεις στη σκηνή αυτή την κινηματογραφική τελειότητα. Δεν παριστάνω ούτε μιμούμαι τη Ρίτα Χέιγουορθ. Κάνω, με πολλή χαρά, μια παιχνιδιάρικη αναφορά σε εκείνη».
Με τον Γιάννη Χουβαρδά η λαμπερή ηθοποιός έχει συνεργαστεί πολλές φορές: «Υπάρχει φυσικά ένας κώδικας που έχει κατακτηθεί και μια κοινή αισθητική. Μπορεί να είναι ωστόσο πιο απαιτητικός ή αυστηρός μαζί μου, όπως είμαι κι εγώ με εκείνον. Χρειάζεται μια οριοθέτηση από την πλευρά μας και το να τίθεται ένα επαγγελματικό πλαίσιο. Ο αλληλοσεβασμός ωστόσο είναι αυτονόητος, το ίδιο και η ύπαρξη καλλιτεχνικής έμπνευσης».
Η πανδημία τής κόστισε: «Αρρώστησα από COVID-19 πολύ σοβαρά τον Μάρτιο του 2020. Υπήρχε πολύς φόβος τότε. Εμεινα μόνη μου στο σπίτι επί 45 ημέρες. Χάνεις την επαφή σου με την πραγματικότητα σε μια τέτοια συνθήκη. Νομίζεις ότι τρελαίνεσαι. Εκ των ύστερων νιώθω ότι κάπως σαν να βοηθήθηκα από αυτή την ιστορία. Συνειδητοποίησα πόσο μικρή σημασία είχαν κάποια μικροπράγματα που με φόβιζαν, αναγκάστηκα να αναστοχαστώ τη ζωή μου, με βοήθησε η παύση. Κατάλαβα τι θέλω να κρατήσω και τι όχι. Ηταν βέβαια πολύ θλιβερό που η αρρώστια έγινε τόσο παρούσα στην καθημερινότητά μας, οι τόσες απώλειες».
Εκθέσεις για ανοιχτούς ορίζοντες
Την Αλκηστη Πουλόπουλου μπορεί να την πετύχει κανείς συχνά σε καλλιτεχνικές εκθέσεις: «Εμπνεόμουν ανέκαθεν πολύ από τον χώρο των εικαστικών. Εχω σπουδάσει Ιστορία της Τέχνης στη Σορβόννη. Είναι χρήσιμα και στη δουλειά μου, ειδικά τα κονσεπτικά έργα. Παρακολουθώ συχνά εκθέσεις γιατί νομίζω ότι ανοίγουν τους ορίζοντές σου ακόμη και υποσυνείδητα, χωρίς να το καταλαβαίνεις. Πήγα πρόσφατα στον «Αμαζόνιο» που διοργανώνει το ΕΜΣΤ στο πλαίσιο του προγράμματος Extra Muros, το οποίο λαμβάνει χώρα εκτός των τειχών του Μουσείου. Πρόκειται για ένα πολυδιάστατο έργο του Δημήτρη Τσουμπλέκα, που εκτυλίσσεται στο παλιό εργαστήριο του Νίκου Κεσσανλή και της Χρύσας Ρωμανού, στο κτήμα τους στο Μαρούσι, στο ρέμα Πολυδρόσου. Μου άρεσε πολύ. Λατρεύω επίσης την κίνηση, τον χορό. Είδα πρόσφατα μια συγκλονιστική ταινία. To «En Corps» του Σεντρίκ Κλαπίς. Η κεντρική ηρωίδα είναι μια χορεύτρια που τραυματίζεται, δεν μπορεί να χορέψει πια μπαλέτο και βρίσκει καταφύγιο στον σύγχρονο χορό – παίζει μάλιστα και ο φημισμένος ισραηλινός χορογράφος Χόφες Σέχτερ. Με έκανε να σκεφτώ πόσο εξαρτιόμαστε από το σώμα μας εμείς οι καλλιτέχνες, πρέπει να είμαστε σε φόρμα στο μυαλό και στο κορμί, όμως είμαστε ευάλωτοι και μερικές φορές σπάμε».
Η Πουλόπουλου συμμετείχε πρόσφατα και στα γυρίσματα της γαλλικής τηλεοπτικής σειράς «Greek Salad» (θα προβληθεί στο Prime Video της Amazon) του Κλαπίς, μιλάμε για κάτι σαν συνέχεια της επιτυχημένης κινηματογραφικής τριλογίας «L’Auberge Espanole», «Russian Dolls» and «Chinese Puzzle». Η παραγωγή επικεντρώνεται στις περιπέτειες δύο νεαρών που ζώντας για λίγο στην Ελλάδα έρχονται αντιμέτωποι με την οικονομική κρίση, τη χαώδη αλλά γοητευτική καθημερινότητα και το προσφυγικό ζήτημα. Αξίζει να σημειωθεί πως ο ίδιος σκηνοθέτης έχει υπογράψει το υπέροχο «Call My Agent!». «Τα γυρίσματα ήταν υπέροχα» σχολιάζει η ηθοποιός. «Είχε δημιουργηθεί μια multi-culti ατμόσφαιρα με μεγάλη ζεστασιά. Οι συντελεστές έχουν αγαπήσει πολύ την Ελλάδα. Προσωπικά επειδή έχω μεγαλώσει στη Γαλλία αισθανόμουν ιδιαίτερη οικειότητα». Οσον αφορά τα… SOS του καλοκαιριού η Αλκηστις ανυπομονεί για την παράσταση χορού «All I Need» της Βeaver Dam Company και για το «Λυκόφως» της προσφάτως βραβευμένης με τον Χρυσό Λέοντα Θεάτρου από την Μπιενάλε της Βενετίας Κριστιάν Ζαταΐ. Στην Επίδαυρο θα την ενδιέφερε να δει την «Αλκηστη» του Γιόχαν Σίμονς.
