Βαθμολογία
5: εξαιρετική
4: πολύ καλή
3: καλή
2: ενδιαφέρουσα
1: μέτρια
0: απαράδεκτη
«Ανάμεσα σε δύο κόσμους» («Ouistreham», Γαλλία, 2021)
Στο κοινωνικό δράμα του συγγραφέα και ενίοτε σκηνοθέτη Εμανουέλ Καρέρ, η Ζιλιέτ Μπινός παίζει με πειθώ την Μαρί, μια κάπως καταθλιπτική αλλά επιτυχημένη συγγραφέα, που προκειμένου να βγει από το «τέλμα» αποφασίζει να δουλέψει ως «κατάσκοπος»: ακολουθώντας τις διαδικασίες ανεύρεσης εργασίας μέσω κρατικών υπηρεσιών, παριστάνει την άνεργη και βρίσκει τελικά δουλειά στα φέρι μποτ που κάνουν καθημερινά το δρομολόγιο Κιστρεχάμ (Γαλλία) – Πόρτσμουθ (Αγγλία).
Με αυτόν τον τρόπο εισχωρεί στις ζωές μιας ομάδας καθαριστριών που εργάζονται σε αυτά, με στόχο να τις καταγράψει. Μπαίνοντας ωστόσο μυστικά στις ζωές τους, χωρίς φυσικά οι γυναίκες να γνωρίζουν την πραγματική ιδιότητά της, η Μαρί κάνει μια δημοσιογραφική στην ουσία έρευνα και γνωρίζει ότι ο νούμερο ένα κανόνας σε αυτές τις περιπτώσεις είναι η αποστασιοποίηση από το θέμα. Σε αυτό ακριβώς το σημείο όμως εισχωρεί ο ανθρώπινος παράγοντας που είναι και ο μοχλός της ταινίας του Καρέρ: βλέποντας τις δυσκολίες του «πραγματικού» κόσμου, η Μαρί παρασύρεται από τα συναισθήματά της, οπότε η θέση της γίνεται ακόμα πιο δύσκολη.
Ο κοινωνικός χαρακτήρας, ο προβληματισμός όπως και η αισθητική αυτής της απολύτως αφηγηματικής και στρωτά ειπωμένης ιστορίας (που μάλιστα είναι βασισμένη σε δημοσιογραφικό βιβλίο της Φλοράνς Ομπενάς), αγγίζει κάπως εκείνο των ταινιών του Κεν Λόουτς ή των αδελφών Νταρντέν, ενώ από την ταινία σχεδόν απουσιάζει ο διδακτισμός με το δάχτυλο σηκωμένο. Και λέω σχεδόν διότι κατά βάθος το «Ανάμεσα σε δυο κόσμους» είναι πιθανό να θέλει να σχολιάσει την εκμετάλλευση που ζουν αυτές οι φτωχές γυναίκες που ενώ εργάζονται σκληρά δεν αμείβονται όπως θα έπρεπε. Σε κάθε περίπτωση είναι ένα έντιμα δοσμένο, λιτό χρονικό που βγάζει στην επιφάνεια τις συνθήκες ζωής, τα προβλήματα και τα εμπόδια που έχουν να αντιμετωπίσουν γυναίκες οι οποίες ως ηρωίδες του σινεμά, βρίσκονται στις παρυφές του.
Βαθμολογία: 3
—————————————————
«Το θαύμα» (Miracol ,Ρουμανία, 2021)
Ρουμανική έκπληξη το «Θαύμα» με την Ιοάνα Μπουγκάριν
Δεύτερο μέρος μιας τριλογίας του, φόντο της οποίας είναι η Πιάτρα Νέαμτ, μια κωμόπολη της Ρουμανίας και γενέτειρας του σκηνοθέτη Μπογκντάν Γκεόργκι Απέτρι, το «Θαύμα» αποτελεί εξαιρετική πρόταση εναλλακτικού κινηματογράφου. Οι πρώτες δύο ταινίες της τριλογίας (προηγείται η «Αγνώστων στοιχείων», 2020) και απ’ όσο μπορεί να υποψιαστεί κανείς και η τρίτη, είναι κάτι σαν μελέτη της ανθρώπινης φύσης, των σκοτεινών κυρίως πλευρών της, μέσα σε ένα απολύτως «καθημερινό», φαινομενικά υγιές πλαίσιο.
Στο «Θαύμα» παρακολουθούμε την ιστορία μιας νεαρής κοπέλας (Ιοάνα Μπουγκάριν) που χωρίς να είναι ακόμα μοναχή διαμένει σαν καλόγρια σε μοναστήρι απ’ όπου στην αρχή της ταινίας φεύγει για μια επίσκεψη στην πόλη. Πολλά θα συμβούν κατά την διάρκεια αυτής της ημέρας και το αποτέλεσμα θα είναι μια επίπονη αστυνομική έρευνα που αναλαμβάνει ένας ηθικός αλλά πολύ κοντά στο να χάσει τον έλεγχο αστυνομικός (Eμανουέλ Παρβού).
Ο Απέτρι δουλεύει με χειρουργική ακρίβεια την δομή της ταινίας χωριζοντας την σε δύο μέρη – για την ακρίβεια δύο υποκειμενικές ματιές, εκείνη της μοναχής στο πρώτο μέρος και εκείνη του αστυνομικού στο δεύτερο. Ενώ το «Θαύμα» περιέχει το στοιχείο του θρίλερ δεν είναι θρίλερ. Είναι μια καταπληκτικά παιγμένη παρέλαση ανθρώπινων συμπεριφορών μέσα από καλογραμμένους, στιβαρούς, γεμάτους εκπλήξεις χαρακτήρες. Είναι επίσης μια ταινία που απαιτεί την προσοχή του θεατή σε όλες τις λεπτομέρειες – ακόμα και οι ήχοι, το θρόισμα των φύλλων και το κελάηδισμα των πουλιών κάτι κρύβουν, αρκεί να είσαι απολύτως προσηλωμένος για να το παρατηρήσεις.
Επίσης, δεν υπάρχει ούτε ένας αδιάφορος χαρακτήρας στην ιστορία, ακόμα και αυτοί που δείχνουν ασήμαντοι – ένας γιατρός επιβάτης σε ταξί, οι βοηθοί του αστυνομικού, μια παλιά καλόγρια – είναι ψηφίδες με σημασία για την πλάση της συνολικής ατμόσφαιρας του έργου που σε δύο τουλάχιστον σκηνές, μπορεί κυριολεκτικά να σε ρίξει από την καρέκλα από το ξάφνιασμα. Οσοι αγαπούν το σινεμά, θα την αγαπήσουν.
Βαθμολογία: 3 ½
Κινούμενο σχέδιο
Τέλος, ο αρχαίος μύθος του αγοριού που πέταξε πολύ κοντά στον ήλιο ζωντανεύει για πρώτη φορά στην μεγάλη οθόνη, στην συμπαραγωγής Γαλλίας/ Βελγίου/ Λουξεμβούργου ταινιας κινουμένων σχεδίων «Ικαρος και Δαίδαλος» που σκηνοθέτησε ο Κάρλο Βογέλε και απευθύνεται στους μικρούς λάτρεις της ελληνικής μυθολογίας – και όχι μόνο.
