Δεν γνωρίζουμε αν οι αναγνώστες μας άκουσαν μια αποστροφή – προφανώς εκτός κειμένου – του Κυριάκου Μητσοτάκη στην ομιλία του στο Κογκρέσο, ότι περισσότερο χειροκρότημα δέχθηκε εκεί παρά στην ελληνική Βουλή, αλλά μόνο έκπληξη δεν είναι αυτό. Αυτόπτης μάρτυς μας μετέφερε ότι μετά την ομιλία, τόσο κατά τη δεξίωση που παρέθεσε η πρόεδρος της Βουλής των Αντιπροσώπων Νάνσι Πελόζι όσο και μετά, σε συναντήσεις με στελέχη της Βουλής και της Γερουσίας, υπήρξαν πρόσωπα που ζήτησαν από τον Πρωθυπουργό να τους δώσει… αυτόγραφο σε αντίγραφο της ομιλίας! Η δε κυρία Πελόζι, η οποία γενικότερα υπήρξε πολύ φιλική με τον κ. Μητσοτάκη, φέρεται, σύμφωνα με πληροφορίες μας, να είπε σε συνομιλητή της ότι η ομιλία αυτή ήταν εφάμιλλη, λόγω προφανώς της έμφασης στη δημοκρατία, με την ιστορική εμφάνιση του πρώτου εκλεγμένου προέδρου της μετακομμουνιστικής (και τότε ενωμένης Τσεχοσλοβακίας) Βάτσλαβ Χάβελ ενώπιον του Κογκρέσου στις 12 Φεβρουαρίου 1990 – ενός ανθρώπου του πνεύματος που πρωταγωνίστησε, ως αντιφρονών, εναντίον του κομμουνιστικού καθεστώτος.
Η Κάμαλα και οι… Ρεπουμπλικανοί
Να σας μεταφέρουμε επίσης ότι η αντιπρόεδρος των ΗΠΑ Κάμαλα Χάρις δεν επρόκειτο, σύμφωνα με τον αρχικό προγραμματισμό, να έχει ιδιαίτερη συνάντηση με τον Πρωθυπουργό. Ωστόσο, το ζήτησε η ίδια και η συνάντηση συμπεριελήφθη στο πρόγραμμα λίγο πριν από την ολοκλήρωσή του – ένδειξη και αυτό ότι η επίσκεψη είχε ιστορική σημασία. Οσον αφορά τις συναντήσεις που ακολούθησαν, δόθηκε μεγάλη έμφαση στο να καλυφθεί μια όσο το δυνατόν πιο ευρεία γκάμα προσώπων που έχουν λόγο και ρόλο σε κομβικές αποφάσεις που θα μπορούσαν να ληφθούν στο Κογκρέσο – πέραν του «πολύ» Ρόμπερτ Μενέντεζ με τον οποίο ο Πρωθυπουργός είχε ιδιωτικό δείπνο το βράδυ της περασμένης Δευτέρας. Στο πλαίσιο αυτό, ο κ. Μητσοτάκης συνάντησε χωριστά τους επικεφαλής της μειοψηφίας των Επιτροπών Εξωτερικών Σχέσεων τόσο της Γερουσίας όσο και της Βουλής, τους κ.κ. Ρις και ΜακΚόλ αντιστοίχως, που προέρχονται από τους Ρεπουμπλικανούς. Οι λόγοι είναι προφανείς. Τον προσεχή Νοέμβριο διεξάγονται ενδιάμεσες εκλογές για το Κογκρέσο και είναι πιθανό οι Ρεπουμπλικανοί να ελέγξουν τις Επιτροπές αυτές – κάτι που στην περίπτωση της Βουλής των Αντιπροσώπων θεωρείται από πολλούς βεβαιότητα.
Οι Ελληνοαμερικανοί και ο ρόλος της πρέσβειρας
Στην Αθήνα κυκλοφόρησαν τις τελευταίες εβδομάδες διάφορα σενάρια περί του ποιος ή ποιοι βοήθησαν να πραγματοποιηθεί η επίσκεψη Μητσοτάκη στην Ουάσιγκτον. Αυτό που γνωρίζουμε είναι ότι τα συγχαρητήρια επιβάλλεται να δοθούν πολύ συγκεκριμένα σε μεγάλα ονόματα της ελληνοαμερικανικής κοινότητας που κινήθηκαν αθόρυβα μέσα στο δαιδαλώδες πλέγμα εξουσίας της Ουάσιγκτον και παράλληλα στην πρέσβειρα της Ελλάδας στην αμερικανική πρωτεύουσα Αλεξάνδρα Παπαδοπούλου. Απολαμβάνουσα την απόλυτη εμπιστοσύνη του Πρωθυπουργού, στο Διπλωματικό Γραφείο του οποίου διετέλεσε και επικεφαλής, η κυρία Παπαδοπούλου «δεν άφησε πέτρα που δεν σήκωσε», σύμφωνα με τη φράση διάσημου Ελληνοαμερικανού, για να επιτευχθεί ο στόχος και, κυρίως, η κομβική ομιλία στο Κογκρέσο. Η δε ομάδα της ελληνικής πρεσβείας στην Ουάσιγκτον δικαιούται πολλά συγχαρητήρια, όπως όλοι έλεγαν.
Κομβική όσο και αθόρυβη υπήρξε όμως και η συμβολή τού επί 30 χρόνια γενικού διευθυντή της Αρχιεπισκοπής Αμερικής Αλέξανδρου Καρλούτσου, του γνωστού σε όλους ως «father Alex», ώστε να ξεπεραστούν εμπόδια και να πειστεί και ο πρόεδρος Μπάιντεν. Δυστυχώς για τον «father Alex», πάντως, δεν μπόρεσε να χαρεί την πανηγυρική βραδιά της Τρίτης με το δείπνο των ομογενειακών οργανώσεων προς τιμήν του Πρωθυπουργού και της συζύγου του. Ας όψεται η COVID-19 που του στέρησε και την ευκαιρία να πάρει ο ίδιος τον Χρυσό Σταυρό του Τάγματος του Φοίνικος. Στην ίδια εκδήλωση βραβεύθηκε άλλος ένας άνθρωπος που έχει «χύσει πολύ ιδρώτα» τα τελευταία χρόνια για την προώθηση των ελληνικών συμφερόντων στην Ουάσιγκτον: ο εκτελεστικός διευθυντής του Ελληνοαμερικανού Συμβουλίου Ηγεσίας (HALC) Εντι Ζεμενίδης.
Το αίτημα του τούρκου πρέσβη
Λίγες ημέρες πριν από την ομιλία του Κυριάκου Μητσοτάκη στο Κογκρέσο χτύπησε το κινητό τηλέφωνο της πρέσβειρας της Ελλάδος στην Ουάσιγκτον Αλεξάνδρας Παπαδοπούλου. Στην άλλη άκρη της τηλεφωνικής γραμμής ήταν ο πρέσβης της Τουρκίας στην αμερικανική πρωτεύουσα Χασάν Μεράτ Μερκάν. Ο τούρκος διπλωμάτης είχε προσκληθεί βάσει πρωτοκόλλου από τις υπηρεσίες του Κογκρέσου να παρευρεθεί στην ομιλία, αλλά δεν μπορούσε. Βλέπετε, ο πολιτικός του προϊστάμενος Μεβλούτ Τσαβούσογλου επισκεπτόταν τη Νέα Υόρκη (και όχι την Ουάσιγκτον όπως πολλά ελληνικά μέσα ενημέρωσης λανθασμένα έγραψαν) για να συμμετάσχει σε μια συνάντηση περί μετανάστευσης και θα συναντιόταν παράλληλα με τον αμερικανό υπουργό Εξωτερικών Αντονι Μπλίνκεν. Ο κ. Μερκάν ήθελε όμως να παρακολουθήσει την ομιλία του έλληνα Πρωθυπουργού και ζήτησε τη μεσολάβηση της κυρίας Παπαδοπούλου, ώστε να μπορέσει να βρεθεί στο Κογκρέσο το νούμερο 2 της τουρκικής πρεσβείας. Τελικώς, η φόρμουλα βρέθηκε χάρη και στην καλή θέληση της αμερικανικής πλευράς.
Γενικώς πάντως οφείλουμε να επισημάνουμε ότι η παρουσία του Πρωθυπουργού στις ΗΠΑ και ιδιαιτέρως η ομιλία του στο Κογκρέσο άφησε πολύ καλές εντυπώσεις και στο εσωτερικό της χώρας. Δεν είναι τυχαίο ότι πρόσωπα «δύσκολα» όπως οι Νίκος Παπανδρέου, Στέφανος Μάνος και Θεόδωρος Πάγκαλος ένιωσαν την ανάγκη να τοποθετηθούν και να αποδώσουν εύσημα στον Πρωθυπουργό. Αλλά και νεοδημοκρατικής καταγωγής επικριτές του Πρωθυπουργού αισθάνθηκαν καλύτερα, αναπτερώθηκε ο κομματικός πατριωτισμός τους. Οπως σημείωσε φίλος της στήλης, ορισμένοι από τον ευρύτερο χώρο της Κεντροδεξιάς αποδέχθηκαν, έπειτα από χρόνια άρνησης, ότι διαθέτει ηγετικά χαρακτηριστικά. Θα καταγραφεί και στις δημοσκοπήσεις η επίδοση του Πρωθυπουργού στις ΗΠΑ. Ηδη μια εταιρεία έδωσε ποσοστά υψηλότερα των προηγούμενων μετρήσεων. Αν και στην Ελλάδα κράτα μικρό καλάθι, γιατί τα θαύματα κρατάνε τρεις μέρες…
Από το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης ωστόσο δεν βρέθηκε ούτε ένας να πει καλή κουβέντα για την παρουσία του κ. Μητσοτάκη στις ΗΠΑ. Απαντες έβλεπαν μόνο ζημιές, φθορές και βάρη. Ούτε την υπεράσπιση των εθνικών δικαίων παρατήρησαν ούτε της Κύπρου την υπεράσπιση αντελήφθησαν. Ούτε καν τις τουρκικές αντιδράσεις αξιολόγησαν. Εθελοτυφλία λέγεται το σύμπτωμα και φαίνεται πως καταδιώκει μαζικά το κόμμα του κ. Τσίπρα.
Το ΠαΣοΚ-ΚΙΝΑΛ του κ. Ανδρουλάκη υπήρξε πιο γαλαντόμο, λιγότερο μεμψίμοιρο. Εκεί περιορίστηκαν στην κριτική περί δέσμευσης της προμήθειας των F-35 χωρίς προηγούμενη συμφωνία των στρατιωτικών επιτελείων. Αλλά έχουν μια δικαιολογία. Τους απασχολούσε το «ελπιδοφόρο» συνέδριο. Μόνο που την Παρασκευή δεν ήταν λίγοι εκείνοι που δήλωναν απογοητευμένοι, κυρίως από την επανεμφάνιση «ιστορικών» στελεχών ως εγγυητών αυτού του τόσο «ελπιδοφόρου» μέλλοντος.
Ο Θ. Σκυλακάκης και το τέρας του πληθωρισμού
Ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών κ. Θ. Σκυλακάκης δεν κρύβεται. Οταν ερωτάται γιατί δεν μειώνονται οι φόροι στα καύσιμα, απαντά ευθέως ότι «έχουμε επιλέξει να μειώσουμε μέσω επιδοτήσεων τις τιμές του ηλεκτρικού ρεύματος, γιατί πιστεύουμε ότι το ηλεκτρικό πυροδοτεί κατά βάση τον πληθωρισμό» και προσθέτει πως «αν ελεγχθούν οι τιμές του ηλεκτρικού, θα έχουμε ξεδοντιάσει τον πληθωρισμό». Επιπλέον τονίζει ότι τα δημόσια οικονομικά δεν επιτρέπουν άλλες παρεμβάσεις. Αφήνει ωστόσο ένα μικρό παράθυρο. «Αν», όπως λέει, «ο τουρισμός πιάσει το 100% της επίδοσης του 2019 και οι τιμές του φυσικού αερίου σταθεροποιηθούν στη ζώνη των 100 ευρώ ανά μονάδα μέτρησης, τότε μπορούμε να ελπίζουμε ότι το φθινόπωρο θα έχουν διαμορφωθεί οι συνθήκες για συμπληρωματικό δημοσιονομικό χώρο». Κάτι που σημαίνει ότι θα υπάρξουν διαθέσιμοι πόροι για νέες παρεμβάσεις, ικανές να αμβλύνουν το πληθωριστικό βάρος. Ιδωμεν…
Την περασμένη Τετάρτη η Ακαδημία Αθηνών αναγόρευσε σε επίτιμο μέλος της τον Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ (φωτογραφία), άλλοτε πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, αποδίδοντας τιμή σε έναν πολιτικό που στάθηκε στο πλευρό της Ελλάδας στις δύσκολες στιγμές της μεγάλης οικονομικής κρίσης. Τον κ. Γιούνκερ παρουσίασε στους ακαδημαϊκούς συναδέλφους του ο κ. Λουκάς Παπαδήμος, υπογραμμίζοντας ιδιαιτέρως την προσπάθειά του να μην εξοβελιστεί η Ελλάδα από την ευρωζώνη. Θύμισε χαρακτηριστικά τη στάση το καλοκαίρι του 2015 και συγκεκριμένα τα λόγια του: «Η αντιμετώπιση της Ελλάδας από την Ευρώπη με πλήγωσε βαθιά. Γιατί μερικοί από εμάς τότε, κυβερνήσεις, κοινή γνώμη, δεν σεβάστηκαν την αξιοπρέπεια των Ελλήνων. Ηταν μια τρομερή στιγμή στην ευρωπαϊκή ιστορία». Οπως εξήγησε ο κ. Παπαδήμος, «στη βάση αυτών των αντιλήψεων ο κ. Γιούνκερ άσκησε όλες τις διπλωματικές δεξιότητες και τη θέση του στην Κομισιόν ώστε να επιτευχθεί συμβιβασμός και να παραμείνει η χώρα μας μέλος του σκληρού πυρήνα της Ευρώπης». Αυτά τα ολίγα για να μην ξεχνάμε τη συμβολή ορισμένων στον εθνικό μας βίο…
