Δύσκολο το θέμα που έβαλε προχτές στην «Εφσυν» ο καθηγητής της πολιτικής επιστήμης στο Πανεπιστήμιο Αθηνών Κύρκος Δοξιαδής, προς την πλειοψηφία των μελών της νέας Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ.
«Σε ό,τι συμβαίνει σήμερα στον «ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ.» βλέπουμε τη σύγκρουση δύο διαφορετικών επιστημονικών αντιλήψεων περί πολιτικής. Η μία είναι εκείνη της mainstream πολιτικής επιστήμης. Η άλλη, εκείνη της μαρξιστικής και πολιτικής θεωρίας (που δεν αποκλείει βέβαια την ποσοτική έρευνα), αντιμετωπίζει το κόμμα της Αριστεράς ως συλλογικό διανοούμενο των λαϊκών τάξεων. Σύμφωνα με αυτή την αντίληψη, οι βουλευτικές εκλογές, μακράν του να αποτελούν το μοναδικό πολιτικό γεγονός στο οποίο συμμετέχει ο λαός δεν είναι παρά το απαύγασμα μιας οργανικής σχέσης μεταξύ λαού και κόμματος, κατά την οποία το δεύτερο, με τις καθημερινές του πρακτικές σε όλα τα επίπεδα των οργανώσεών του καθοδηγεί τον πρώτο, καθοδηγούμενο ταυτόχρονα από αυτόν. Η πρώτη αντίληψη έχει υπερισχύσει κατά κράτος ενώ η δεύτερη – προς το παρόν, τουλάχιστο – έχει υποστεί πανωλεθρία».
Δύσκολα έβαλε ο Δοξιάδης στα παιδιά που κανένα λυσάρι του γειτονικού φροντιστηρίου δεν τα απαντά. Αυτό που δεν απαντά όμως ούτε ο Δοξιάδης είναι: «ποιο λαό;», ως εάν να μην έχουν χυθεί ποταμοί μεταδημοκρατικής μελάνης για να τον «επαναφέρουν» άλλοτε ως φάντασμα κι άλλοτε ως παράδοξο.
Ή ως εάν η φιλελεύθερη δημοκρατία να μην είναι η αναγνώριση αυτού του παραδόξου μεταξύ του λαού και των κομμάτων.
Ως προς το κόμμα; Από την εποχή του Benjamin Constant έχουν περάσει πολλά χρόνια για να ορίσει κανείς το κόμμα ως συνάντηση ατόμων με κοινό πολιτικό πρίσμα.
Οπότε τι άλλο να κάνουν οι εξεταζόμενοι από το να «κλέψουν»; Άλλωστε έχουν κλέψει ήδη το ΠΑΣΟΚ.
