Η αξία της συμμετοχής δεν μειώνεται, σε μια εποχή απαξίωσης της πολιτικής και των κομμάτων η συμμετοχή πάνω από 150 χιλιάδες κόσμου στην εκλογή του προέδρου και των μελών της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ είναι γεγονός σημαντικό.
Ο ΣΥΡΙΖΑ των 172.000 μελών θα είναι πρώτο κόμμα και με διαφορά δήλωσε περιχαρής ο Αλέξης Τσίπρας. Από χθες γεννήθηκε ένας νέος ΣΥΡΙΖΑ αποφαίνονται οι ενθουσιώδεις υποστηριχτές του. Όλα καλά και τα μυαλά στα ..κάγκελα.
Αναμφίβολα, δεν είναι λίγο ένα κόμμα των 30 χιλιάδων μελών να γίνεται κόμμα των 172 χιλιάδων έχει τη σημασία του. Δείχνει, κυρίως, την απήχηση που εξακολουθεί να έχει ο Αλέξης Τσίπρας σε ένα μεγάλο κομμάτι του προοδευτικού χώρου.
Αλλά το πρόβλημα του ΣΥΡΙΖΑ, αυτό που οδήγησε από το ποσοστό της «γλυκιάς ήττας» του 32% στις εκλογές του 2019 στο δημοσκοπικό αγκομαχητό του 22-23%, δεν ήταν ο αριθμός των μελών του. Ήταν οι πολιτικές του θέσεις. Αυτό, το «ψάξε με κάπου ανάμεσα» που εξέπεμπε.
Δύο παραδείγματα.
Στην πανδημία ο ΣΥΡΙΖΑ μετέδωσε την αίσθηση ήταν με τους εμβολιασμένους ήταν και με τους ανεμβολίαστους, ήταν με την επιστήμη ήταν και με τις απόψεις του Πολάκη.
Και στον πόλεμο στην Ουκρανία έδινε την εντύπωση ότι ήταν και με τους αμυνόμενους αλλά έτρεφε και μια κάποια συμπάθεια στους εισβολείς. Επί μια εβδομάδα, η θέση ήταν «ναι μεν, αλλά».
Ακόμα και στην πρόσφατη συζήτηση στη Βουλή για την κύρωση της αμυντικής συμφωνίας με τις ΗΠΑ ξένισε όλος αυτός ο αντιαμερικανισμός του κ. Τσίπρα. Ο υπουργός Άμυνας της κυβέρνησής του, ο Πάνος Καμμένος και συμφωνίες με τις ΗΠΑ έκανε και όλο και κάποιο καλό λόγο είχε, ως εκπρόσωπος της προοδευτικής κυβέρνησης των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, να πει για τον Τράμπ.
Αυτό το «ψάξε με κάπου ανάμεσα», η εικόνα ενός κόμματος-πολιτικού ακροβάτη που ήταν και με τους νοικοκυραίους και με τη μολότωφ και με την Ευρώπη και κατά της Ευρώπης, παραδείγματα αυτού του πολιτικού ακροβατισμού υπάρχουν πολλά, κούρασε και απωθεί.
Το πρόβλημα του ΣΥΡΙΖΑ, λοιπόν, είναι το θολό στίγμα που εκπέμπει και όχι ο αριθμός των μελών του.
Η χθεσινή διαδικασία, η μεγάλη συμμετοχή και η επιβεβαίωση της απόλυτης κυριαρχίας του Αλέξη Τσίπρα, στερεί και την τελευταία δικαιολογία για αυτό το «κάπου ανάμεσα» στις θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ.
Γιατί αν οφειλόταν, πράγματι, στο ότι ο Αλέξης Τσίπρας ήθελε να στρίψει το καράβι σε άλλα νερά αλλά δεν του το επέτρεπαν οι εσωτερικές ισορροπίες, αυτό παύει να ισχύει από χθες.
Σε κάθε περίπτωση, ο κόσμος δεν θα κάνει (αν κάνει) πρώτο κόμμα τον ΣΥΡΙΖΑ επειδή αύξησε τον αριθμό των μελών του. Αλλά γιατί στην πορεία προς τις εκλογές θα παρουσιάσει θέσεις καθαρές απαλλαγμένες από εσωτερικές ισορροπίες και ιδεοληψίες.
