Αυξάνονται τις τελευταίες ημέρες οι πιέσεις προς την Αθήνα από συμμαχικές χώρες, με πρώτη τις Ηνωμένες Πολιτείες αλλά και τη Γερμανία (πέραν των συνεχών αιτημάτων του Κιέβου που σε ορισμένες περιπτώσεις φθάνουν να προκαλούν ακόμη και ενόλχηση), με σκοπό να ξανασκεφθεί την παραχώρηση στην Ουκρανία συστημάτων σοβιετικής και ρωσικής προέλευσης με σκοπό να ενισχυθεί η χώρα για να αντιμετωπίσει την εισβολή της Ρωσίας, επικεντρωθείσα στην παρούσα φάση στη ανατολική και νότια πλευρά της ουκρανικής επικράτειας.
Αυτό ήταν, σύμφωνα με πληροφορίες του «Βήματος», το βασικό αντικείμενο της τηλεφωνικής συνομιλίας που είχε χθες, Δευτέρα, ο υπουργός Εθνικής Άμυνας Νίκος Παναγιωτόπουλος με τον Αμερικανό ομόλογό του Λόιντ Όστιν.
Οι ίδιες πληροφορίες συγκλίνουν στο ότι η Ουάσιγκτον (όπως άλλωστε έχει ήδη καταγραφεί σε πλείστα δημοσιεύματα του ελληνικού Τύπου) ενδιαφέρεται για την παραχώρηση οποιονδήποτε εκ των συστημάτων S-300, TOR M-1, OSA-AK (πρόκειται για αντιπυραυλικά συστήματα) και τεθωρακισμένων οχημάτων μεταφοράς προσωπικού BMP, τα οποία εισήλθαν στο ελληνικό οπλοστάσιο σε διαφορετικές χρονικές περιόδους (δεκαετίες 1990 και 2000).
Ωστόσο, πέραν του γεγονότος ότι η αμερικανική πλευρά δεν δείχνει να αντιλαμβάνεται πλήρως τη σημασία που εξακολουθούν να έχουν τα συστήματα αυτά για τον ελληνικό αμυντικό σχεδιασμό, δεν εμφανίζεται και διατεθειμένη να προχωρήσει σε κάποια δέσμευση για την αντικατάστασή τους – σε ένα αποδεκτό χρονικό διάστημα – ώστε η Αθήνα να εξετάσει υπό διαφορετικό πρίσμα το αίτημα. Παράλληλα, η Ουάσιγκτον εμφανίζεται να υποβαθμίζει τις ελληνικές ανησυχίες για την τουρκική δραστηριότητα στο εναέριο χώρο του Αιγαίου, παρά το πρόσφατο περιστατικό με τις 42 υπερπτήσεις ακόμη και άνωθεν μεγάλων κατοικημένων ελληνικών νησιών. Στις δε απαντήσεις σε ερωτήσεις Ελλήνων ανταποκριτών στην Ουάσιγκτον, η αμερικανική πλευρά προσπαθεί να τηρήσει δύσκολες και ευαίσθητες ισορροπίες.
Σύμφωνα με καλά πληροφορημένες πηγές, ειδικά για τους S-300, υπάρχει μία επιπλέον περιπλοκή καθώς το εν λόγω αντιπυραυλικό σύστημα δεν είναι αγορασμένο από την Ελλάδα, αλλά έχει παραχωρηθεί σε αυτήν από την Κύπρο, οπότε το νομικό του καθεστώς είναι διαφορετικό. Σε σχέση με τα ΒΜΡ-1, το Βερολίνο ακολουθεί προς την ελληνική πλευρά την πολιτική που ακολουθεί και έναντι άλλων χωρών με ανάλογα συστήματα, όπως πχ η Σλοβενία. Η ιδέα είναι η γερμανική πλευρά να παραλάβει αυτά τα συστήματα, να τα εκσυγχρονίσει και να τα μεταφέρει στην Ουκρανία, αλλά παρά το γεγονός ότι είναι παλιά εξακολουθούν να είναι χρήσιμα για τις ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις (διότι χρησιμοποιούνται στα νησιά).
Την ίδια ώρα, στο πλαίσιο των όπλων που θα μπορούσαν να προσφέρουν ποιοτικό πλεονέκτημα στο Κίεβο φέρεται να έχει ζητηθεί να εξεταστεί ακόμη και η παραχώρηση πυραύλων Exocet προς την Ουκρανία. Σημειώνεται ότι υπάρχουν κι άλλα τόσο εξελιγμένα συστήματα που θα ενδιέφεραν την ουκρανική πλευρά (σσ. η «Καθημερινή» αναφέρθηκε πρόσφατα σε αντιαεροπορικούς πυραύλους Stinger ή για αντιπλοϊκούς πυραύλους Harpoon), αλλά ουδείς στο ελληνικό Πεντάγωνο εμφανίζεται διατεθειμένος για μία τέτοια συζήτηση.
