Το ολόχρυσο ψαλίδι γεμάτο σπάνια ρουμπίνια δημιουργούσε ένα εκτυφλωτικό παιχνίδι με τις αστραφτερές αχτίδες του ήλιου έτσι όπως εκείνες «άγγιζαν» την επιφάνειά του.
Ο μεγαλοβιομήχανος, χρυσός κληρονόμος Φίφης Δελμούζος-Κασσανδρής άφησε πάνω στο design μικροσκοπικό τραπεζάκι το ποτήρι με το λευκό κρασί που λίγες ημέρες πριν είχε προμηθευτεί από το Chateau de Lascaux στη Νότια Γαλλία.
Πήρε στα χέρια του το πολύτιμο ψαλίδι με την υπογραφή του εμβληματικού οίκου Boucheron, αγαπημένου του μεγιστάνα Σταύρου Νιάρχου. Ο golden heir χαμογέλασε πονηρά. Σκέφθηκε ότι ο έλληνας μεγιστάνας δεν θα αγόραζε ποτέ από εκεί κάποιο αντικείμενο σαν αυτό. Προτιμούσε να επιλέγει ρουμπίνια, σμαράγδια και μπριγιάν για τις συντρόφους του (όπως η Ελέν Ροσά, η Φιριάλ της Ιορδανίας, η πριγκίπισσα Πινιατέλι) ή τις περιστασιακές ερωμένες του.
Ο κ. Δελμούζος-Κασσανδρής άνοιξε με το ολόχρυσο ψαλίδι του κοσμηματοπωλείου της Γενεύης (το συγκεκριμένο είναι το αγαπημένο του) τα σχοινιά που «τύλιγαν» έναν πίνακα του Anselm Kiefer.
Τελικά κοιτάζοντας τις εκφράσεις – γεμάτες χαρά, ικανοποίηση, τρελή ευτυχία – στο πρόσωπο του παιδικού μου φίλου, ήμουν σίγουρη πλέον ότι δεν υπάρχει, αν βεβαίως διαθέτεις την ανάλογη οικονομική επιφάνεια, τίποτα καλύτερο από την απόκτηση έργων επιφανών εικαστικών.
Η Ούρσουλα λέει πάντα ότι ο φίλος μας, διάσημος κολεξιονέρ, αγοράζει τέχνη περισσότερο ως επένδυση και όχι τόσο επειδή τρέφει ιδιαίτερη αδυναμία σε αυτήν. Θεωρεί ότι πρέπει να επενδύεις σε έργα τέχνης και mega yachts. Δύο εντελώς αντίθετα «πράγματα» που όμως για τον ίδιο έχουν τεράστια αξία.
