«Αισθάνομαι» κι εγώ «τυχερός που τον έχω για πρόεδρο της ΔΕΗ», τον κύριο Στάσση.

«Nευρόσπαστο μαζί κι άλογο στ’ αλέτρι. Κι ακόμη το χελιδόνι αυτού του αλόγου. Τσιμπολόγημα στο πιάτο, όπως το πουλί στην κοπριά», για να θυμηθώ -εκτός από τον Γεωργιάδη που τον ύμνησε προχθές στον ΣΚΑΙ, και τον Φράνσις Πονζ, που τον είχε από το ’49 προβλέψει.

«Ας έχουμε υπόψη μας», έγραφε ο Σαρτρ για τον Πονζ, ότι ο σκοπός του ήταν να περιγράψει την εσωτερική υπόσταση του αντικειμένου».

Για τα «υποκείμενα», δεν θα είχε φαντάζομαι καμία αντίρρηση.

Και για να σοβαρολογήσουμε: ο κύριος Στάσσης έκανε «στάση» τα χρήματά του στην Ελλάδα γιατί, όπως ισχυρίζεται ο Γεωργιάδης, «δεν πήγε να τα επενδύσει στην Ιταλία ή στην Ισπανία».

Μένει η Ουκρανία, προσεχώς…