Περιμένω και εγώ το πολυαναμενόμενο πρόγραμμα του Υπουργείου Περιβάλλοντος για την προστασία των ιστορικών και των αξιόλογων κτιρίων.
Ξέρω ότι αυτό το χρηματοδοτικό πρόγραμμα θα λειτουργήσει στη λογική του «Εξοικονομώ» και θα απευθύνεται στους ιδιοκτήτες ακινήτων που θα μπορούν να αντλήσουν πόρους για τη διατήρηση της περιουσίας τους ώστε τα πατρογονικά τους να μην εγκαταλειφθούν και να μην καταρρεύσουν.
Πολύ περισσότερο αν τα κτίρια αυτά έχουν χαρακτηριστεί διατηρητέα. Και θεωρώ σημαντική την πρωτοβουλία του Υπουργείου Πολιτισμού να αναλάβει όσα από αυτά τα κτίρια χαρακτηρίζονται ως «μνημεία«.
Η Λίνα Μενδώνη πέρσι, προς τιμήν της, υπέγραψε απόφαση για την απαλλοτρίωση της οικείας του Κωστή Παλαμά στην Πλάκα η οποία πέρασε έτσι στο Υπουργείο Πολιτισμού και επιτέλους το κτίριο αυτό, που είχε κηρυχθεί το 1999 ως ιστορικό διατηρητέο μνημείο, θα αξιοποιηθεί προς όφελος του πολιτισμού και όχι των εργολάβων.
Διότι το «διατηρώ» δεν σημαίνει «δωροδοκώ», αν και στο παρελθόν η δωροδοκία και τα μεγάλα μέσα ήταν πάγια πρακτική των πάσης φύσεως επιχειρηματιών προς τις «καταδεκτικές» υπηρεσίες του Δημοσίου (είναι γνωστή η περίπτωση παλαιότερα γνωστού Διευθυντή Πολεοδομίας στη Σύρο). Δεν θέλω όμως να επεκταθώ διότι θέλω να ελπίζω ότι οι καιροί έχουν αλλάξει. Ίδωμεν.
«Τα σπίτια πεισματώνουν εύκολα, σαν τα γυμνώσεις» έγραφε, ως παθών, ο Σεφέρης στην «Κίχλη»
