Στις 56 ημέρες έχει φτάσει πλέον ο πόλεμος στην Ουκρανία, αλλά ο Ρώσος πρόεδρος, Βλαντίμιρ Πούτιν εξακολουθεί να πιστεύει ότι μπορεί να τον κερδίσει. Σίγουρα η βύθιση του Moskva αποτέλεσε ένα βαρύ πλήγμα για το γόητρο του ρωσικού Πολεμικού Ναυτικού, αλλά δεν έχει αλλάξει το γεγονός ότι οι ρωσικές δυνάμεις υπερέχουν των ουκρανικών.

Το ABC, σε ανάλυσή του, επιχειρεί να προσεγγίσει τη στρατηγική του Βλαντίμιρ Πούτιν σχετικά με το πώς θα πανηγυρίσει τη νίκη στην Ουκρανία.

Κατά τη διάρκεια του Σαββατοκύριακου, ο ρωσικός στρατός πραγματοποίησε μια σειρά στρατηγικών επιθέσεων με πυραύλους και αεροσκάφη της πολεμικής αεροπορίας σε στόχους σε ολόκληρη την Ουκρανία.

Αντίποινα οι νέοι βομβαρδισμοί;

Για ορισμένους, οι επιθέσεις αυτές σε πόλεις όπως τη Λβιβ, το Χάρκοβο, ακόμη και την πρωτεύουσα Κίεβο, αντιπροσωπεύουν τον Ρώσο πρόεδρο που επιδιώκει αντίποινα για τη βύθιση του ρωσικού καταδρομικού Moskva στα τέλη της περασμένης εβδομάδας, σημειώνει το ABC.

Ωστόσο, θα ήταν λάθος να θεωρήσουμε αυτές τις επιθέσεις ως τέτοιες. Αντίθετα, τα χτυπήματα αυτά αποτελούν μέρος μιας ευρύτερης ρωσικής στρατηγικής για την επίθεση στην αμυντική ικανότητα της Ουκρανίας, ενώ ταυτόχρονα επιχειρούν να επιτεθούν και να εξουδετερώσουν τις τακτικές δυνάμεις της στα ανατολικά της χώρας.

Αυτή η στρατηγική εκστρατεία των Ρώσων έχει έρθει στο προσκήνιο εδώ και αρκετό καιρό. Οι Ρώσοι έχουν ανακαλύψει, ή τουλάχιστον οι στρατιώτες τους στο πεδίο της μάχης έχουν ανακαλύψει, ότι το να νικήσουν τον ουκρανικό στρατό στη μάχη είναι εξαιρετικά δύσκολο, παρά τον τρομακτικό αριθμό των νεκρών που έχουν προκαλέσει σε στρατιώτες και πολίτες στη χώρα.

Η ήττα τους στη μάχη του Κιέβου είναι μόνο ένα παράδειγμα όπου η ουκρανική ηγεσία και η τακτική ικανότητα έκαναν τον ρωσικό στρατό να φαίνεται ανόητος, κακώς διοικούμενος, κακώς υποστηριζόμενος και διεφθαρμένος επαγγελματικά, σύμφωνα με την ίδια ανάλυση.

Οι Ρώσοι, οι οποίοι εξακολουθούν να έχουν να πολεμήσουν τον ουκρανικό στρατό, προσπάθησαν επομένως να του επιτεθούν και από διαφορετική κατεύθυνση.

Στην ουσία, εκτός από την καταστροφή των ουκρανικών στρατιωτικών δυνάμεων στο έδαφος, οι Ρώσοι προσπαθούν να καταστρέψουν την ουκρανική ικανότητα (με την υποστήριξη της Δύσης) να αναγεννήσουν τις κουρασμένες και εξαντλημένες μονάδες μάχης και να αναπτύξουν νέα όπλα.

Τα 3+1 στοιχεία της ρωσικής στρατηγικής

Υπάρχουν τέσσερα στοιχεία της ρωσικής εκστρατείας για την υποβάθμιση των στρατηγικών αμυντικών δυνατοτήτων της Ουκρανίας.

Ίσως το πιο σημαντικό στοιχείο είναι η συνεχιζόμενη απειλή της Ρωσίας να χρησιμοποιήσει πυρηνικά όπλα στην Ουκρανία. Ο πρόεδρος Πούτιν έχει υπαινιχθεί το γεγονός ότι η Ρωσία είναι πυρηνική δύναμη και ότι η Ουκρανία και το ΝΑΤΟ δεν πρέπει να περάσουν ορισμένες (θολές ακόμη) «κόκκινες γραμμές».

Συνολικά, η προσέγγιση αυτή ήταν αρκετά αποτελεσματική. Καμία δυτική δύναμη δεν έχει πατήσει το πόδι της στην Ουκρανία για να πολεμήσει στο πλευρό των Ουκρανών. Η προτεινόμενη «ζώνη απαγόρευσης πτήσεων» απορρίφθηκε γρήγορα από την αμερικανική κυβέρνηση και το ΝΑΤΟ.

Η ρωσική πυρηνική αποτροπή έχει επομένως διαμορφώσει αποτελεσματικά τον στρατηγικό υπολογισμό των δυτικών κυβερνήσεων σχετικά με το επίπεδο βοήθειας που είναι διατεθειμένες να παράσχουν στην κυβέρνηση του προέδρου Βολοντίμιρ Ζελένσκι.

Αυτή η πτυχή της ρωσικής στρατηγικής συμπεριφοράς αναδείχθηκε και πάλι την περασμένη εβδομάδα. Σε ομιλία του την Πέμπτη, ο διευθυντής της CIA, Γουίλιαμ Μπερνς σημείωσε ότι «κανείς μας δεν μπορεί να πάρει ελαφρά τη καρδία την απειλή που συνιστά μια πιθανή προσφυγή σε τακτικά πυρηνικά όπλα ή πυρηνικά όπλα χαμηλής ισχύος».

Και επίσης την Πέμπτη, ο Ντμίτρι Μεντβέντεφ, Ρώσος πρόεδρος από το 2008 έως το 2012, δήλωσε ότι αν η Σουηδία και η Φινλανδία ενταχθούν στο ΝΑΤΟ, η Ρωσία θα ενισχύσει τις δυνάμεις της στην περιοχή της Βαλτικής. Σημείωσε ότι «δεν μπορεί να γίνει πλέον λόγος για οποιοδήποτε καθεστώς χωρίς πυρηνικά για τη Βαλτική – η ισορροπία πρέπει να αποκατασταθεί».

Η επιρροή έξω από τη Δύση

Ένα δεύτερο στοιχείο της ρωσικής στρατηγικής είναι οι επιχειρήσεις πληροφόρησης. Γενικά, οι περισσότεροι αναλυτές έχουν υποθέσει ότι η Ουκρανία κερδίζει τη μάχη για τη στρατηγική επιρροή. Αυτό είναι αλήθεια, αλλά κυρίως στα δυτικά κράτη.

Οι Ρώσοι έχουν δραστηριοποιηθεί και σε άλλα μέρη του κόσμου με τα στρατηγικά τους μηνύματα. Η Κίνα έχει ενισχύσει τη ρωσική προπαγάνδα.

Μια πρόσφατη ανάλυση του CNN διαπίστωσε ότι ένα μεγάλο ποσοστό των κινεζικών κρατικών μέσων ενημέρωσης παρήγαγαν υλικό που ήταν φιλορωσικό. Οι New York Times ανέφεραν πρόσφατα ότι μια εφημερίδα του Κινεζικού Κομμουνιστικού Κόμματος περιέγραψε τις λεγόμενες ρωσικές αποδείξεις ότι η σφαγή της Μπούκα ήταν απάτη.

Όπως σημείωσε πρόσφατη ανάλυση του Αυστραλιανού Ινστιτούτου Στρατηγικής Πολιτικής (ASPI), «ο χώρος της πληροφόρησης στις χώρες BRICS (σ.σ. Βραζιλία, Ρωσία, Ινδία, Κίνα και Νότια Αφρική) και στη Νοτιοανατολική Ασία είναι πολύ πιο αμφισβητούμενος από ό, τι μπορεί να γνωρίζουν οι δυτικοί υπεύθυνοι λήψης αποφάσεων».

Εάν ο πόλεμος παραταθεί, αυτή η ρωσική εκστρατεία επιρροής μπορεί ακόμη και να αλλάξει τον υπολογισμό των κρατών που εξετάζουν το ενδεχόμενο παροχής βοήθειας προς τη Ρωσία.

Μπλόκο στη στρατιωτική βοήθεια

Ένα τρίτο στοιχείο αυτής της ρωσικής στρατηγικής ατζέντας είναι οι προσπάθειές της να διακόψει τη δυτική βοήθεια που φτάνει στη χώρα.

Αυτή την εβδομάδα, η ρωσική κυβέρνηση έστειλε διπλωματικό διάβημα στην κυβέρνηση των ΗΠΑ σχετικά με τη συνεχιζόμενη παροχή στρατιωτικής βοήθειας στην Ουκρανία. Αυτό έγινε στον απόηχο του τελευταίου πακέτου όπλων των ΗΠΑ που περιλάμβανε τεθωρακισμένα οχήματα, ελικόπτερα και βαρύ πυροβολικό.

Κατά κύριο λόγο, αυτή η διπλωματική προσπάθεια ήταν ανεπιτυχής, αν και οι Ρώσοι είχαν κάποια επιτυχία σε επιθέσεις σε αποθήκες ανεφοδιασμού απευθείας στην Ουκρανία.

Ο κίνδυνος εδώ είναι ότι αν οι Ρώσοι δεχθούν περαιτέρω πίεση στο πεδίο της μάχης τις επόμενες εβδομάδες, μπορεί να επιτεθούν σε αυτοκινητοπομπές ανεφοδιασμού ή ακόμη και σε αποθήκες ανεφοδιασμού στις χώρες αυτές που χρησιμοποιούνται ως σημεία μεταφόρτωσης της ουκρανικής στρατιωτικής βοήθειας.

Συνεχείς βομβαρδισμοί και πυραυλικές επιθέσεις

Τέλος, η Ρωσία συνεχίζει να χρησιμοποιεί αεροπορικές και πυραυλικές επιδρομές μεγάλου βεληνεκούς, στοχεύοντας τις ουκρανικές υποδομές.

Μετά τη βύθιση του Moskva, οι Ρώσοι επιτέθηκαν στο εργοστάσιο λίγο έξω από το Κίεβο όπου κατασκευάζονται οι ουκρανικοί πύραυλοι Neptune, το όπλο που πιθανότατα χρησιμοποιήθηκε εναντίον του ρωσικού καταδρομικού.

Άλλες επιθέσεις πραγματοποιήθηκαν από τη ρωσική πολεμική αεροπορία και πυραύλους κρουζ κατά τη διάρκεια του Σαββατοκύριακου σε στόχους στην Οδησσό, την Πολτάβα, τη Λβιβ και το Μικολάιβ (όπου ναυπηγήθηκε το Moskva).

Οι επιθέσεις αυτές έχουν δύο κύριους στόχους. Πρώτον, θέλουν να καταστρέψουν στρατηγικές στρατιωτικές υποδομές – αποθήκες, εργοστάσια όπλων και προμήθειες καυσίμων – για να υποβαθμίσουν τη συνολική ικανότητα του ουκρανικού στρατού.

Και δεύτερον, και ίσως πιο σημαντικό, να τρομοκρατήσουν τον ουκρανικό λαό και να σηματοδοτήσουν στην κυβέρνησή τους ότι οι Ρώσοι μπορούν και θα τους επιτεθούν οπουδήποτε σε όλο το εύρος της Ουκρανίας.

Υπάρχει πιθανότητα ο πόλεμος να εξαπλωθεί;

Καμία από αυτές τις τακτικές δεν είναι καινούργια, σημειώνει το ABC.

Σε κάθε πόλεμο αυτού του είδους, οι ενέργειες στο πεδίο της μάχης υποστηρίζονται από δραστηριότητες διαμόρφωσης στη στρατηγική αρένα για να αποδυναμωθεί η ικανότητα του εχθρού να αντικαταστήσει τις στρατιωτικές του δυνάμεις και να διαμορφωθεί η νοοτροπία του, ώστε να πιστέψει ότι η περαιτέρω αντίσταση είναι μάταιη.

Ο πραγματικός κίνδυνος είναι, ωστόσο, ότι εάν οι δυνάμεις τους αποτύχουν στο πεδίο της μάχης στα ανατολικά, η ρωσική ηγεσία θα κλιμακώσει τον στρατηγικό της πόλεμο εναντίον της Ουκρανίας.

Αυτό θα μπορούσε να περιλαμβάνει ένα στρατιωτικό χτύπημα εναντίον άλλων χωρών ή τη χρήση όπλων μαζικής καταστροφής στο εσωτερικό της Ουκρανίας.

Αυτό θα κλιμάκωνε σημαντικά τη σύγκρουση και θα μπορούσε να οδηγήσει σε έναν ευρύτερο πόλεμο στην Ευρώπη, εκτιμά το ABC.