Η ουκρανική αντίσταση δικαίως «εξυμνείται» διεθνώς, πίσω από τους «ύμνους» ωστόσο καραδοκούν άλλοι αναδυόμενοι κίνδυνοι, όπως σημειώνει ο Φαρίντ Ζακάρια σε άρθρο του στην Washington Post.

Και αυτό, γιατί η επίθεση των Ρώσων στο Κίεβο και τη γύρω περιοχή μπορεί να απέτυχε, πλην όμως η στρατηγική της Μόσχας στη νότια και ανατολική Ουκρανία θα μπορούσε κάλλιστα να επιτύχει, όπως εξηγεί ο αμερικανός δημοσιογράφος και συγγραφέας.

Και εάν αυτή η στρατηγική επιτύχει, τότε «η Ρωσία θα έχει μετατρέψει την Ουκρανία σε ένα οικονομικά παραλυμένο κράτος, χωρίς πρόσβαση στη θάλασσα, που θα απειλείται από τις ρωσικές στρατιωτικές δυνάμεις από τρεις διαφορετικές πλευρές, παραμένοντας έτσι ευάλωτο σε μια νέα εισβολή από τη Μόσχα».

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, όμως, «θα χρειαστεί πολύ μεγαλύτερη στρατιωτική βοήθεια από τη Δύση, προκειμένου να διασφαλιστεί ότι ένα τέτοιο καταστροφικό σενάριο δεν θα γίνει πραγματικότητα».

Ο Ζακάρια υπογραμμίζει, επικαλούμενος έκθεση του τούρκου αναλυτή, Τζαν Κασάπογλου, για το αμερικανικό Hudson Institute, πως δεν είναι ένας, αλλά δύο οι πόλεμοι που λαμβάνουν χώρα πλέον στην Ουκρανία: ο ένας στα βόρεια και ο άλλος στα νότια, με την υποσημείωση όμως ότι στο νότο οι ρωσικές στρατιωτικές επιτυχίες είναι πολύ μεγαλύτερες.

Η Ρωσία μπόρεσε να μετακινήσει δυνάμεις και εφόδια από τις βάσεις της στην Κριμαία και να καταλάβει τις πόλεις της Μελιτόπολης και της Χερσώνας. Την ίδια στιγμή, η Μαριούπολη έχει πλέον περικυκλωθεί και καταληφθεί από ρωσικά στρατεύματα και οι ουκρανικές δυνάμεις, που έχουν παγιδευτεί εκεί, δεν μπορούν να ανεφοδιαστούν.

Παράλληλα, η πρόσβαση των δυνάμεων της Ουκρανίας στην Αζοφική Θάλασσα έχει μπλοκαριστεί, με τους Ρώσους να έχουν καταφέρει να εξασφαλίσουν ένα διάδρομο από την Κριμαία έως το Ντονμπάς και να προσπαθούν παράλληλα να κινηθούν δυτικά προς την Οδησσό.

Η Οδησσός είναι το «βραβείο»

«Η Οδησσός είναι το βραβείο, ως το κύριο λιμάνι μέσω του οποίου η Ουκρανία συναλλάσσεται εμπορικά με τον κόσμο», όπως σημειώνει στο άρθρο του ο Ζακάρια. «Η Οδησσός είναι η πιο σημαντική πόλη για την ουκρανική οικονομία, μια πόλη γεμάτη συμβολισμούς. Εάν η Οδησσός έπεφτε, η Ουκρανία θα καθίστατο πρακτικά περίκλειστη και η Μαύρη Θάλασσα θα γινόταν ουσιαστικά μια ρωσική λίμνη – κάτι που σχεδόν σίγουρα θα έβαζε στον πειρασμό τη Μόσχα να επεκτείνει τη στρατιωτική της δύναμη και προς τη Μολδαβία, που έχει τη δική της αποσχισθείσα περιοχή με ρωσόφωνους (Υπερδνειστερία)», προειδοποιεί.

Σε μια τέτοια περίπτωση, «ο Ρώσος πρόεδρος, Βλαντίμιρ Πούτιν, θα μπορούσε να παρουσιάσει το αποτέλεσμα ως μεγάλη νίκη», που «απελευθερώνει τους ρωσόφωνους, εξασφαλίζει τον έλεγχο κρίσιμων πόλεων και λιμανιών και μετατρέπει την Ουκρανία σε ένα μη βιώσιμο, υποτελές κράτος».

«Αυτό δεν πρέπει να συμβεί», τονίζει ο Ζακάρια, επισημαίνοντας πως οι Ουκρανοί αγωνίζονται σθεναρά για να το αποτρέψουν.

Στα ανατολικά της Ουκρανίας, οι Ρώσοι προσπαθούν να προελάσουν από τη Χερσώνα, μέσω της πόλης Μικολάιβ, αλλά εμποδίζονται από το εξαιρετικό θάρρος των κατοίκων της πόλης, οι οποίοι, σύμφωνα με πληροφορίες, ανατίναξαν τη γέφυρα που συνδέει την πόλη με την Οδησσό και μπλόκαραν τις σιδηροδρομικές γραμμές. Αυτή την εβδομάδα, οι ουκρανικές δυνάμεις ισχυρίστηκαν ότι κατάφεραν να αναπτύξουν τους πυραύλους Neptune, που δεν είχαν χρησιμοποιηθεί ποτέ και να βυθίσουν το ρωσικό πυραυλοφόρο Moskva – κάτι που επιβεβαιώνει πλέον και το αμερικανικό Πεντάγωνο.

Παρ’ όλα αυτά, είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότι, πριν από την εισβολή, η Ρωσία είχε πλεονέκτημα 10 προς 1 στις αμυντικές δαπάνες έναντι της Ουκρανίας – και ο Πούτιν φαίνεται αποφασισμένος να συνεχίσει, ανεξαρτήτως κόστους.

Τι μπορούν να κάνουν οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Δύση; Πολύ περισσότερα από όσα ήδη κάνουν. Η Ουκρανία χρειάζεται περισσότερα όπλα, ιδίως εκείνα που της δίνουν τεράστια, ασύμμετρη μαχητική ισχύ. «Ο υποστράτηγος ε.α. Mark Hertling, ο οποίος έχει διαγνώσει με διορατικότητα τις αδυναμίες της Ρωσίας και τα δυνατά σημεία της Ουκρανίας, μου εξήγησε», γράφει ο Ζακάρια, «ότι η Ουκρανία χρειάζεται περισσότερο εξοπλισμό, που θα της επιτρέπει να ελίσσεται γρήγορα γύρω από τις άκαμπτες δυνάμεις της Ρωσίας». Αυτό σημαίνει ελικόπτερα, οπλισμένα Humvees, πυραυλικά συστήματα πολλαπλών εκτοξεύσεων και μη επανδρωμένα αεροσκάφη κάθε είδους.

Τα τουρκικά μη επανδρωμένα αεροσκάφη έχουν αποδειχθεί ένα εκπληκτικά αποτελεσματικό όπλο σε αυτή τη σύγκρουση. Ο Hertling προτρέπει να δοθούν στην Ουκρανία περισσότερα από αυτά, καθώς και αμερικανικά drones «καμικάζι», αλλά και drones παρακολούθησης για την συλλογή δεδομένων.

«Εμπάργκο από το ΝΑΤΟ στη Μαύρη Θάλασσα»

Ο Φαρίντ Ζακάρια υποστηρίζει ωστόσο και κάτι άλλο: ότι το ΝΑΤΟ «θα πρέπει να επιβάλει εμπάργκο γύρω από αυτά τα ύδατα (σ.σ. της Μαύρης Θάλασσας), εμποδίζοντας τις ρωσικές δυνάμεις να εισέλθουν πραγματοποιώντας επιθέσεις στις πόλεις της Ουκρανίας ή επιχειρήσεις ανεφοδιασμού».

Το ρωσικό πολεμικό ναυτικό, το οποίο έχει συγκεντρωθεί στη Μαύρη Θάλασσα, εξακολουθεί να αποτελεί μεγάλο κίνδυνο για την Οδησσό, απειλώντας είτε να την πολιορκήσει, είτε να πραγματοποιήσει αμφίβια απόβαση πίσω από τις ουκρανικές γραμμές. Παρά την υποτιθέμενη επιτυχία των πυραύλων Neptune, η Ουκρανία δεν έχει τη δυνατότητα να σταματήσει το ρωσικό ναυτικό.

«Το ΝΑΤΟ θα πρέπει να εξετάσει το ενδεχόμενο να κάνει κάτι παρόμοιο με αυτό που έκανε κατά τη διάρκεια των βαλκανικών πολέμων, τη δεκαετία του 1990», υποστηρίζει ο γράφων – χωρίς να αναφέρεται βεβαίως στους νατοϊκούς βομβαρδισμούς στον πόλεμο της Γιουγκοσλαβίας, με χιλιάδες θύματα αμάχων.

Αυτό που υποστηρίζει ο Ζακάρια είναι ότι το ΝΑΤΟ «θα πρέπει να επιβάλει ένα εμπάργκο γύρω από αυτά τα ύδατα, εμποδίζοντας τα ρωσικά στρατεύματα να εισέλθουν για να επιτεθούν στις πόλεις της Ουκρανίας ή να ανεφοδιάσουν τις δικές τους δυνάμεις».

Όπως λέει, «τα πλοία του ΝΑΤΟ θα επιχειρούσαν από τα διεθνή ύδατα, εκδίδοντας σε κάθε πλοίο που πλησιάζει μια ‘ειδοποίηση προς ναυτιλομένους’, ότι οι δυνάμεις του ΝΑΤΟ δραστηριοποιούνται στην περιοχή, προειδοποιώντας τους να μην εισέλθουν».

Ο Ελληνοαμερικανός απόστρατος ναύαρχος Τζέιμς Σταυρίδης, πρώην ανώτατος διοικητής του ΝΑΤΟ, υποστηρίζει τις ενέργειες που έχει λάβει η κυβέρνηση Μπάιντεν, αναφέρει ο Ζακάρια, «αλλά προτρέπει σε μια πιο επιθετική απάντηση από τη Δύση σε όλα τα μέτωπα. Δώστε στην Ουκρανία μαχητικά αεροπλάνα και συστήματα αεράμυνας, έγραψε στο Twitter, βοηθήστε την με κυβερνοεπιθέσεις και δώστε της αντιπλοϊκούς πυραύλους για να ‘βυθίσει τα ρωσικά πλοία στη [Μαύρη] Θάλασσα’».

Οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν δώσει περίπου 16 δισεκατομμύρια δολάρια σε βοήθεια προς την Ουκρανία μετά την εισβολή. Εν τω μεταξύ, ο κόσμος αναμένεται να πληρώσει φέτος 320 δισεκατομμύρια δολάρια στη Ρωσία για την ενέργειά της. Οι οικονομικές κυρώσεις δεν θα αναγκάσουν τον Πούτιν να τερματίσει τον πόλεμο, όσο υπάρχει αυτό το χάσμα. Η μόνη πίεση που θα αναγκάσει τη Ρωσία να καθίσει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων είναι η στρατιωτική ήττα – στο νότο.

«Το αρχικό σχέδιο του Πούτιν απέτυχε, αλλά δεν μπορούμε να αφήσουμε το Plan Β να πετύχει», καταλήγει στο άρθρο του.