Το παρασκήνιο της συνέντευξης που πήρε από τον Ουκρανό πρόεδρο Βολοντίμιρ Ζελένσκι μέσα στο αρχηγείο του στο Κίεβο, αποκαλύπτει ο δημοσιογράφος του BBC Κλιβ Μίρι.
Πώς είναι να παίρνεις συνέντευξη από έναν ηγέτη εμπόλεμης χώρας μέσα στο αρχηγείο του.
Ο δημοσιογράφος του BBC, Κλιβ Μίρι έζησε μία από τις πιο σημαντικές στιγμές της καριέρας του και την περιέγραψε με τον πιο γλαφυρό τρόπο.
Αφού ο ίδιος περιέγραψε πως μπήκε μέσα στο αρχηγείο του ουκρανού προέδρου, ο ίδιος είπε για τον Ζελένσκι ότι τον χαρακτηρίζει μια ευγένεια και μια γοητεία, ωστόσο όταν μιλούσε για τις φρικαλεότητες στη Μπούκα δεν έκρυψε την οργή του. «Είδα έναν άνδρα ψυχικά εξαντλημένο και με βαθύ πόνο για τα όσα περνά ο λαός του», αναφέρει ο Μίρι.
Αποκάλυψε επίσης τον άγνωστο διάλογο που είχε με τον Ζελένσκι, όταν δέχθηκε γραπτό μήνυμα από τον Γάλλο πρόεδρο Εμανουέλ Μακρόν λίγο πριν ξεκινήσει η συνέντευξη.
«Αφού χαιρετηθήκαμε ένας βοηθός του, του έδωσε το τηλέφωνό του. Είχε λάβει ένα γραπτό μήνυμα από την Γαλλία. ‘’Είναι ο Εμανουέλ;’’ ρώτησε τον βοηθό του. ‘’Ναι’’, απάντησε εκείνος. ‘’Έχουμε μια επικοινωνία και μου τηλεφωνεί όλη την ώρα’’ μου είπε ο πρόεδρος. ‘’Σε πειράζει να του κάνω μια γρήγορη κλήση;’’. ‘’Φυσικά’’ απάντησα, έκπληκτος που ρώτησε εμένα εάν μπορεί να τηλεφωνήσει αμέσως στον πρόεδρο της Γαλλίας ή να το αφήσει για πιο μετά.
Ακολουθούν εκτεταμένα αποσπάσματα του άρθρου του δημοσιογράφου:
Οι στρατιώτες στο σημείο ελέγχου, εξέτασαν τα διαβατήριά μας και μας έγνεψαν να περάσουμε. Βρισκόμασταν μέσα στο κτίριο που χρησιμοποιείται ως αρχηγείο της αντίστασης ενάντια στη ρωσική εισβολή.
Συρματόπλεγμα, νάρκες και πυροβόλα όπλα συνθέτουν την εικόνα γύρω από το κτίριο. Βαριά οπλισμένοι στρατιώτες βρισκόταν παντού.
Πολύ θα ήθελε το Κρεμλίνο να δει τον Βολοντίμιρ Ζελένσκι νεκρό και να η Μόσχα να επιβάλλει ένα καθεστώς μαριονέτα. Αλλά στις πάνω από 50 ημέρες αυτού του πολέμου, η ουκρανική αντίσταση έχει εντυπωσιάσει τον πλανήτη.
Περάσαμε τον εξοπλισμό μας από δυο μηχανήματα ανιχνευτών μετάλλου και μπήκαμε μέσα. Υπήρχε μια σειρά μεγάλων διαδρόμων και κάθε λίγα μέτρα στοιβαγμένοι σάκοι άμμου. Μια μικρή τρύπα υπήρχε μόνο στην κορυφή του σωρού ώστε να χωράει ίσα – ίσα η κάνη ενός πυροβόλου όπλου.
Αφού χαιρετηθήκαμε ένας βοηθός του, του έδωσε το τηλέφωνό του. Είχε λάβει ένα γραπτό μήνυμα από την Γαλλία. «Είναι ο Εμανουέλ;» ρώτησε τον βοηθό του. «Ναι», απάντησε εκείνος.
«Έχουμε μια επικοινωνία και μου τηλεφωνεί όλη την ώρα» μου είπε ο πρόεδρος. «Σε πειράζει να του κάνω μια γρήγορη κλήση;».
«Φυσικά» απάντησα, έκπληκτος που ρώτησε εμένα εάν μπορεί να τηλεφωνήσει αμέσως στον πρόεδρο της Γαλλίας ή να το αφήσει για πιο μετά.
Αλλά είναι κι αυτό ένα κομμάτι του Ζελένσκι, έχει μια ευγένεια και γοητεία που του βγαίνει τόσο φυσικά.
Ωστόσο, υπήρξαν στιγμές κατά την επόμενη ώρα που μπορούσα να καταλάβω πως ήταν θυμωμένος και αναστατωμένος όταν θυμήθηκε την επίσκεψή του στην πόλη Μπούκα, περίπου 25 χιλιόμετρα βορειοδυτικά του κέντρου του Κιέβου, την οποία είχαν καταλάβει για αρκετές εβδομάδες οι Ρώσοι. Μετά την αποχώρησή τους, ανακαλύφθηκε μαζικός τάφος κοντά σε εκκλησία ενώ σοροί κείτονταν στους δρόμους.
Τον ρώτησα εάν πιστεύει ότι ο Βλαντιμίρ Πούτιν είναι εγκληματίας πολέμου. Απάντησε πως οποιοδήποτε έχει την οποιαδήποτε σχέση με το ρωσικό στρατό και οι πολιτικοί τους προϊστάμενοι, είναι εγκληματίες πολέμου.
«Δεδομένου τι έχει συμβεί, θα μπορούσατε να καθίσετε στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων με αυτούς τους ανθρώπους και να μιλήσετε για ειρήνη;», τον ρώτησα.
«Το παράθυρο της ευκαιρίας υποχωρεί» απάντησε και επεσήμανε τις φρικαλεότητες στη Μπούκα και την Μποροντιάνκα.
Ο κ. Ζελένσκι, είναι φυσικά πρώην κωμικός και ηθοποιός. Αλλά κατά το διάστημα που ήμουν μαζί του, είδα έναν άνδρα ψυχικά εξαντλημένο και σε βαθύ πόνο για τα όσα περνά ο λαός του. Έναν άνδρα τον οποίο συγκρίνουν με τον Τσώρτσιλ και του οποίου την ηγεσία κατά τις σκοτεινές ημέρες του πολέμου πολλοί θα θυμούνται.
