Την εποχή της Αικατερίνης της Ρωσίας, πρωθυπουργός ήταν ο Γκριγκόρι Αλεξάνδροβιτς Ποτέμκιν που φρόντιζε πάντα να πηγαίνει μια μέρα νωρίτερα στην περιοχή που θα περιόδευε η Αυτοκράτειρα. Στα εξαθλιωμένα χωριά έστηνε ψεύτικες ζωγραφισμένες προθήκες και έδινε την εντύπωση ότι σε αυτά οι χωρικοί ευημερούσαν.
Θυμίζει κάτι αυτό; Προφανώς δεν μπορεί να γίνουν παραλληλισμοί, αλλά ο όρος «χωριά Ποτέμκιν» που χρησιμοποιείται ακόμα και σήμερα –στην Ελλάδα σπάνια έχει ακουστεί- για να περιγράψει καταστάσεις φαινομενικής ευμάρειας, δύναται να βρει την εφαρμογή του και στην Ελλάδα.
Εξάλλου, τα «χωριά Ποτέμκιν» και στις μέρες μας, δεν έχει καμία σχέση με την πραγματική κατάσταση της οικονομίας. Η Ελλάδα δεν έχει ευμάρεια και ο πόλεμος στην Ουκρανία θα δοκιμάσει, όχι μόνο τις πολιτικές αντοχές, αλλά τις οικονομικές και κοινωνικές.
Οι πρώτες επιπτώσεις ήδη φαίνονται. Και δεν αρκεί να μεταδίδεται από την κυβέρνηση ότι έχουμε επάρκεια και όλα είναι καλά. Προφανώς δεν χρειάζεται πανικός, αλλά ούτε όμως και εφησυχασμός και κυρίως θα είναι λάθος να στήσουμε εν έτει 2022 «χωριά Ποτέμκιν» δίνοντας μια επίπλαστη αίσθηση φαινομενικής ευμάρειας.
Ευμάρεια δεν υπάρχει και αυτό το νιώθουν όλοι στην καθημερινότητά τους και στην ιδιαίτερα πιεστική καθημερινότητα. Από που να ξεκινήσει κανείς και που να τελειώσει και δεν είναι μόνο το ενεργειακό κόστος, αλλά κυρίως το καλάθι της νοικοκυράς διότι ότι ανεβαίνει στο σούπερ μάρκετ δύσκολα κατεβαίνει.
Αυτή την περίοδο με τις μεγάλες αυξήσεις και τον υψηλό πληθωρισμό, έχουμε, για μια ακόμη φορά βίαιη μείωση των εισοδημάτων των πολιτών.
Και όσα ακούγονται φαντάζουν μακρινά για τους πολίτες που θέλουν άμεσες λύσεις στα προβλήματά τους. Γιατί ακόμα και αυτά που ακούγονται και λέγονται σχετικά με την αντιμετώπιση της επαπειλούμενης επισιτιστικής κρίσης, έχουν πολύ μακρινή εφαρμογή. Π.χ. ποιος θα καλλιεργήσει και πότε τα 300000 στρέμματα που είναι σε αγρανάπαυση, όταν τις τελευταίες δεκαετίες «εκδιώχθηκε» επί της ουσίας ο αγρότης από το χωράφι του, ενώ το κόστος εξακολουθεί να είναι απαγορευτικό.
Πως το έλεγε ο Ράμσφελντ, άλλοτε υπουργός Άμυνας των ΗΠΑ επί προέδρου Μπους του νεώτερου; Όσα γνωρίζουμε και όσα δεν γνωρίζουμε. Το αποκαλούμενο και συμπέρασμα Ράμσφελντ θα μπορούσε να είναι οδηγός για την αντιμετώπιση και της παρούσας κρίσης. Δηλ. για κινδύνους γνωστούς για τους οποίους λάβαμε μέτρα πρόληψης, για κινδύνους γνωστούς, αλλά μη προβλέψιμους, για κινδύνους τους οποίους δεν προβλέψαμε διότι δεν ξέραμε καν ότι υπάρχουν.
Οι πολίτες θέλουν λύσεις στα πραγματικά τους προβλήματα και όχι να διαμορφώνεται μια εικονική πραγματικότητα που θα θυμίζει τα χωριά Ποτέμκιν και στην Ελλάδα. Και δυστυχώς, για πολλοστή φορά στην Ελλάδα, μια ακόμη κρίση μας βρίσκει απροετοίμαστους, υποδηλώνοντας την έλλειψη προνοητικότητας ή και φαντασίας που δεν υπάρχει στην εξουσία.
