Η ευρωπαϊκή Σύνοδος της προηγούμενης εβδομάδας φανέρωσε για μία ακόμη φορά τα στεγανά που εμποδίζουν την ΕΕ να κάνει άλματα, καθώς τα εθνικά συμφέροντα και οι συνακόλουθες πολιτικές προτεραιότητες, κυριαρχούν και καθορίζουν – ή μάλλον εμποδίζουν – αποφάσεις.
Υπό αυτή τη συνθήκη και καθώς ο χειμώνας τελειώνει και οι σκέψεις παραπέμπονται στο μέλλον (και βλέπουμε…), η ανησυχία της ελληνικής κυβέρνησης είναι αισθητή και σχεδόν έκδηλη.
Ο Πρωθυπουργός επανέλαβε για μία ακόμη φορά κατά τη συνεδρίαση του Υπουργικού Συμβουλίου της Τρίτης, ότι οι εθνικές πολιτικές στήριξης και οι σχετικές παρεμβάσεις δεν επαρκούν για την αντιμετώπιση του ενεργειακού πονοκέφαλου, προσθέτοντας δε και ότι όλες αυτές οι παρεμβάσεις που μέχρι στιγμής πλησιάζουν τα 4 δισ. ευρώ, επιβαρύνουν τον εθνικό προϋπολογισμό. Με λίγα λόγια, τα δισ. που έχουν δαπανηθεί, με πενιχρό αποτέλεσμα ανακούφισης των πολιτών, θα επιστρέψουν ως βάρος στους ίδιους όταν έλθει η ώρα του (άλλου) λογαριασμού, αφού θα έχουν προστεθεί στο ήδη διογκούμενο έλλειμμα.
Το να συνεχίσει κανείς να ελπίζει σε γενναίες ευρωπαϊκές αποφάσεις για την αποκλιμάκωση του ενεργειακού κόστους, είναι μάλλον μία υπερβολικά αισιόδοξη προσδοκία.
Αν η αναμονή συνδυαστεί δε με τις σωρευτικές επιπτώσεις ενός παρατεταμένου πολέμου στην Ουκρανία, οι εκπλήξεις μπορεί να είναι ακόμη πιο δυσάρεστες. Ίσως δεν θα πρέπει κανείς να προτρέχει, αλλά η γενική αβεβαιότητα στην Ευρώπη, ο πληθωρισμός και ο συνδυασμός της επιφυλακτικότητας ή ανησυχίας με τις σκανδαλώδεις ανατιμήσεις στην Ελλάδα και τα εξωφρενικά επίπεδα του ΦΠΑ, που σωρεύονται (και εισπράττονται από το κράτος) στις υψηλές τιμές, μπορεί και να αποδειχθούν ένας βρόχος και για τον τουρισμό.
Τα σενάρια για μία κάμψη της τουριστικής κίνησης δεν είναι λίγα, ούτε και αβάσιμα.
Και επειδή στην πολιτική οφείλει κανείς να ενεργεί και να αποφασίζει, λαμβάνοντας υπόψη τα χειρότερα, φαίνεται πως έρχεται η ώρα για μία συνολική επανεξέταση προτεραιοτήτων από την κυβέρνηση.
Αυτά που μέχρι πρότινος θεωρούσε αδιανόητα, τώρα μάλλον θα πρέπει να τα αξιολογήσει διαφορετικά. Η διαφημιζόμενη διάθεση της για φορολογικές μειώσεις, μάλλον θα πρέπει να επεκταθεί ακόμη και σε κατηγορίες-ταμπού, όπως ο ΦΠΑ, έστω και σε συγκεκριμένες κατηγορίες αγαθών και υπηρεσιών – και πάντως σε κάθε περίπτωση στην ενέργεια και το ηλεκτρικό ρεύμα. Θα χαθούν πόροι; Στην ουσία όχι, αφού ο ΦΠΑ υπολογίζεται επί της καθαρής αξίας και η καθαρή αξία έχει εκτοξευθεί σε πρωτοφανή επίπεδα. Υπολογισμοί σε αυτή τη βάση μπορούν και πρέπει να γίνουν και είναι εύκολοι σε σχέση με το ευρύτερο πρόβλημα.
Δεν πρόκειται για ευκαιρία, μάλλον οι αποφάσεις είναι μονόδρομος – και δεν μπορεί κανείς να περιμένει και θαύματα.. Ομως, όσο γρηγορότερα ληφθούν, τόσο το καλύτερο για όλους
