Το μικρό κορίτσι λοιπόν, που βλέπει για πρώτη φορά το γυμνό της κορμάκι στον ολόσωμο καθρέφτη και με μία ενστικτώδη κίνηση καλύπτει με το χέρι της το αιδοίο σαν να ντρέπεται, αντιλαμβάνεται έντρομο ότι εκεί κάτι της λείπει.
Ετσι τουλάχιστον- λέει η ψυχανάλυση – η Ούρσουλα προσπαθεί να καλύψει την έλλειψη. Πολύ αργότερα, με το ροζ κοντό σακάκι της, αμίλητη, θα κάτσει στον σοφά του Ερντογάν.
Το αγοράκι πάλι – αμήχανο δίπλα της – σα να θέλει να την παρηγορήσει, θα της πει δια στόματος Φρόιντ:
«Είναι μικρό ακόμη. Αλλά όταν η αδελφούλα θα μεγαλώσει, κι αυτό θα γίνει μεγάλο.»
Και επειδή η θεωρία αυτή του ευνουχισμού είναι συγχρόνως η ιδία και μία θεωρία της σημασίας, εμείς τώρα βλέπουμε τα αποτελέσματα.
Ένα άλλο ζόρικο αγοράκι, ο Βλαντιμίρ, κάθησε την Ούρσουλα και την Ευρώπη στον σοφά του Κρεμλίνου του, αφού προηγουμένως η Ευρώπη (Γαλλία, Γερμανία, Ιταλία) του ειχε προμηθεύσει όπλα, αξιας 453 εκατομμυρίων ευρώ από το 2014 εως το 2018.
Τα υπόλοιπα, για την «κυρίαρχη δημοκρατία» του τα ξέρουμε από τους διεθνολόγους, τους εν αποστρατεία ειδικούς, τους αναλυτές – πλην της Παγώνη- και την διαρκώς μετατοπισμένη σημασία
των σημαινόντων, ανάλογα με το ποιο απ’ αυτά προηγείται στον τρόπο που επιλέγει ο καθένας να ευνουχίσει και να ευνουχιστεί, πιστεύοντας τον Πούτιν ή τον Μπάϊντεν.
«Χράτς», έλεγε ο Βάρναλης κάνοντας την ενδεικτική χειρονομία του ψαλιδιού που κόβει, «χρατς» μπροστά στα λεγόμενα «μαγαζιά» των ανδρικών παντελονιών – με μία σακούλα δεξιά στον καβάλο, τις περισσότερες φορές, λόγω βουβωνοκήλης.
Χρατς, κι εμείς, μήπως αποφύγουμε έναν προ πολλού συντελεσμένο ευνουχισμό.
