Είπε ο υπουργός Άμυνας Νίκος Παναγιωτόπουλος στον Τούρκο ομόλογό του Χουλουσί Ακάρ πως πρέπει να απομακρυνθούν τα πλοία και τα αεροσκάφη που προκαλούν την ένταση στο Αιγαίο, εάν θέλουμε να έχουμε ένα ήσυχο καλοκαίρι. Θυμίζω ότι στην πρώτη, προ μηνός, συνάντηση που είχαν οι δύο υπουργοί, ο κ. Παναγιωτόπουλος επεσήμανε το κόστος των καυσίμων από τις παραβιάσεις και τις αναχαιτίσεις. Φανταστείτε τώρα με την ακρίβεια.

Ωστόσο, θα έλεγα, ότι τα μαχητικά αεροσκάφη στο Αιγαίο δεν προκαλούν μόνον ένταση, προκαλούν και ζημιά στον κρατικό προϋπολογισμό. Τώρα μάλιστα με την πετρελαϊκή κρίση οι τιμές της βενζίνης, της κηροζίνης, αλλά και του πετρελαίου «έχουν πάει στον Θεό» (όπως λένε και οι πιτσιρικάδες). Και προ της κρίσης ήταν ακριβά, αλλά τώρα, με τον πόλεμο στην Ουκρανία, η ακρίβεια στα καύσιμα έχει ξεπεράσει κάθε όριο. Τεράστιο, μαθαίνω πως ήταν, επί σειρά ετών, το κόστος και για την Πολεμική Αεροπορία, η οποία καθημερινά απογείωνε τα αεροσκάφη της για να αντιμετωπίσει δεκάδες παραβιάσεις και υπερπτήσεις τουρκικών μαχητικών πάνω από όλο το Αιγαίο. Το κόστος μίας ωριαίας πτήσης ενός μαχητικού αεροσκάφους F-16 υπολογιζόταν μέχρι πρότινος σε 10.000 ευρώ. Πάνω κάτω τόσο διαρκεί η αποστολή μίας αναχαίτισης τουρκικού μαχητικού από ελληνικό. Τώρα με την αύξηση των τιμών, ουδείς ακόμα γνωρίζει πόσο στοιχίζει.

Αλλά δεν είναι μόνον τα μαχητικά και οι αναχαιτίσεις, είναι και η κίνηση των πλοίων του Πολεμικού Ναυτικού. «Δεν ξέρετε πόσο κοστοβόρα υπόθεση να έχεις 15 πλοία συνέχεια εν πλω στο Αιγαίο» έλεγε τις προάλλες ανώτατος αξιωματικός του Πολεμικού Ναυτικού. Από το Βόρειο έως το Νότιο Αιγαίο ίσως να πλέουν καθημερινά 15 πλοία (φρεγάτες, κανονιοφόρους, ταχέα και παράκτια περιπολικά). Κι αν σε αυτά υπολογίσεις και τις υποβρύχια, τις πυραυλάκατους καθώς και τα άλλα πλοία βοηθητικά τότε το κόστος μόνο αυτής της προσθήκης (σε καύσιμα, λειτουργικά έξοδα service) υπολογιζόταν μέχρι πρότινος σε περίπου 2 εκατομμύρια ευρώ τον μήνα. Ο δε ημερήσιος πλους μίας φρεγάτας φτάνει περίπου τα 30.000 ευρώ. Συνεπώς δεν υπάρχει άλλη λύση για τον προϋπολογισμό των δύο χωρών.

***
Έρωτας στα οδοφράγματα του Κιέβου

Η Alena, μια 25χρονη ψιλόλιγνη Ουκρανή με μεγάλα εκφραστικά μάτια, σίγουρα θα την συναντήσει κάποιος στο Κίεβο, αφού πηγαινοέρχεται καθημερινώς σε όλη την πρωτεύουσα, βοηθώντας πολίτες, αλλά κάνοντας και σκοπιά και στα οδοφράγματα. Δηλώνει, όποιος την ρωτήσει, «μαχήτρια» (Fighter) και με το ρωσικής κατασκευής Καλάσνικωφ της το οποίο δεν αποχωρίζεται ποτέ αποτελεί την πολιτοφυλακή της ουκρανικής πρωτεύουσας. Είκοσι δύο μέρες κουβαλά το Καλάσνικωφ, έγινε πια προέκταση του εαυτού του. Ήταν, βλέπετε, από τις πρώτες που είχαν καταταγεί στην πολιτοφυλακή, στο τμήμα της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης μεταφέροντας και βοηθώντας τραυματίες. Την 25χρονη Alena (φωτό) μπορεί να την συναντήσει κανείς οπουδήποτε, όπως την συνάντησαν Έλληνες δημοσιογράφοι σε ένα από τα πολλά οδοφράγματα του Κιέβου. Την ρώτησαν εάν έχει οικογένεια, κι αν η οικογένειά της βρίσκεται ακόμα στο Κίεβο ή εάν έχει διαφύγει όταν υπήρξε κάποιο διάλειμμα των βομβαρδισμών. Ήταν η στιγμή που η Alena χαμογέλασε, τα μάτια της πραγματικά έλαμψαν από χαρά, το πρόσωπό της φωτίστηκε και είπε: «Όχι δεν έχω οικογένεια, αλλά εδώ στα οδοφράγματα γνώρισα τον άνδρα της ζωής μου». Πολεμιστής και αυτός με μοναδικό εφόδιο στον πόλεμο, το Καλάσνικωφ. Ο έρωτας της Alena με τον νεαρό Ουκρανό στα οδοφράγματα δίνει ζωή, κουράγιο αλλά και δύναμη σε μια πόλη που μαραζώνει και που πολιορκείται από τους εισβολείς: «Δόξα στην Ουκρανία», φώναξε η Alena και κρέμασε το όπλο της στον ώμο της για να πάει στο οδόφραγμα, στην πλατεία Ανεξαρτησίας, για να συναντήσει τον καλό της, κάνοντας μαζί την σκοπιά.

* Αυτή είναι η μία όψη του πολέμου στο Κίεβο. Υπάρχει όμως και η άλλη. Αυτή η όψη του αιματηρού πρωινού ραντεβού που δίνουν κάθε μέρα οι ρωσικές οβίδες με το ανελέητο σφυροκόπημα τους. Μία οβίδα, στις 5 τα χαράματα, σημάδεψε μία πολυκατοικία, Η Ουκρανική αεράμυνα κατάφερε να αναχαιτίσει την οβίδα, κομμάτια της όμως έπεσαν σε μια πολυώροφη πολυκατοικία σκοτώνοντας μία αθώα γυναίκα, μάνα ενός 12χρονου παιδιού. Ήταν εκεί για αρκετή ώρα σκεπασμένη με ένα λευκό σεντόνι με τους υπόλοιπους ένοικους της πολυκατοικίας να γονατίζουν τιμητικά δίπλα της, Ακόμα και ο δήμαρχος Κιέβου είχε έρθει να αποτίσει φόρο τιμής.

* Μια άλλη ρωσική οβίδα έσκασε σε μια 16όροφη πολυκατοικία, σκοτώνοντας άλλους δύο αμάχους. Η οβίδα έσκασε στον τελευταίο όροφο και σε ελάχιστα δευτερόλεπτα άρχισαν να φεύγουν μπάζα από τον όροφο και να πέφτουν στην είσοδό της καταπλακώνοντας αυτοκίνητα, σχηματίζοντας ένα βουνό. Οι ουκρανοί κατάφεραν κάποια στιγμή να ανοίξουν δίοδο και τότε έβλεπες τους ενοίκους της πολυκατοικίας να πηγαίνουν πάλι μέσα στα σπίτια για να παραλάβουν αντικείμενα, χαρτιά, ταυτότητες. Όταν τους βομβάρδισαν οι Ρώσοι ήταν χαράματα, οι περισσότεροι κοιμόντουσαν στα κρεβάτια τους.

***
Η κατεστραμμένη Μαριούπολη

Ο Έλληνας πρόξενος στη Μαριούπολη Μανώλης Ανδρουλάκης, έφυγε από την κόλαση της Μαριούπολης, έφθασε το απόγευμα της Πέμπτης στην πόλη Ουμάν και ίσως σήμερα κάποια στιγμή, εάν πάνε όλα καλά θα βρίσκεται με ασφάλεια στην Μολδαβία. Τα όσα έζησε μόνος, χωρίς νερό, ρεύμα και κινητά τηλέφωνα στο ελληνικό προξενείο της Μαριούπολης τα περιέγραψε στον δημοσιογράφο Κώστα Ονισένκο που βρίσκεται στο Κίεβο. Ήταν άλλωστε ο τελευταίος δυτικός διπλωμάτης που έμεινε στην Μαριούπολη- στην κοιτίδα της ελληνικής ομογένειας- (όπου σκοτώθηκαν 2.500 άμαχοι) και τα είδε όλα: «Κάθε μέρα είναι και χειρότερα», είπε. «Είναι μια τραγωδία. Χτυπήθηκε πολύς άμαχος πληθυσμός, θύματα από τυφλά χτυπήματα. Χτυπήθηκε ένα νοσοκομείο, μια βιβλιοθήκη, ένα πανεπιστήμιο. Όταν λέω ότι χτυπήθηκαν, εννοώ δεν έμεινε τίποτα όρθιο. Τις τελευταίες 10 με 12 μέρες δεν είχαμε ούτε νερό, ούτε ρεύμα ούτε επικοινωνίες και χωρίς βασικά είδη πρώτης ανάγκης. Να πω ότι έφεραν στο καταφύγιο παιδάκι τριών ημερών επειδή είχαν βομβαρδίσει το μαιευτήριο που δεν είχε ρεύμα. Όλη η υποδομή χάθηκε τις πρώτες τρεις ή τέσσερις ημέρες της πολιορκίας. Η Μαριούπολη τελείωσε από προμήθειες όπως τρόφιμα και φυσικό αέριο. Έγινα μάρτυρας μιας τεράστιας ανθρωπιστικής κρίσης».

***
Έρχεται η Γαλλίδα και το αεροπλανοφόρο

Στην Σύνοδο των υπουργών Άμυνας του ΝΑΤΟ δεν μπορούσε βεβαίως να απουσιάσει και η Γαλλίδα Φλοράνς Παρλί, με την οποία συναντήθηκε ο υπουργός Εθνικής Άμυνας Νίκος Παναγιωτόπουλος. Η είδηση που βγήκε είναι ότι η κυρία Παρλί (από τις πλέον στενούς συνεργάτες του Μακρόν) θα βρίσκεται στην Αθήνα στις 24 Μαρτίου. Δεν αποκλείεται να μείνει για να παρακολουθήσει την παρέλαση. Κατά πάσα πιθανότητα θα είναι στις ελληνικές θάλασσες και η ναυαρχίδα του γαλλικού στόλου το πυρηνοκίνητο αεροπλανοφόρο Σαρλ Ντε Γκωλ

***
Λιτή εφέτος η παρέλαση

Είπα παρέλαση και αμέσως μου ήρθε στο μυαλό η περυσινή παρέλαση για την εθνική επέτειο που έγινε για να τιμηθούν τα 200 χρόνια από την ελληνική επανάσταση. Ήταν όντως εντυπωσιακή, με τους ιππείς, με τα αμερικανικά και γαλλικά αεροσκάφη να πετούν μαζί με τα ελληνικά μαχητικά πάνω από το Σύνταγμα, με τον πρίγκηπα της Ουαλίας Κάρολο και την Καμίλα να καταθέτουν στεφάνι στον Άγνωστο Στρατιώτη, με τον Ρώσο Πρωθυπουργό Μιχαήλ Μισούστιν να είναι ένα από τα τιμώμενα πρόσωπα και εν συνεχεία να πηγαίνει στο Άγιο Όρος. Θυμάστε πως άνοιξε η παρέλαση; Με τους ιππείς από τους ιππικούς ομίλους. Όλα αυτά που είδατε πέρυσι ξεχάστε τα. Βεβαίως η παρέλαση θα γίνει και θα είναι όμως λιτή και κάπως… συμπυκνωμένη. Θα διαρκέσει μία ώρα. Δηλαδή δεν θα υπάρχουν οι ιππείς, ούτε, οι παραδοσιακές φορεσιές, ούτε βεβαίως τα αμερικανικά αεροπλάνα, αλλά θα υπάρχουν τα ελληνικά Rafale, το επίσης ελληνικό Spitfire και βεβαίως τα F-16, τα ελικόπτερα Απάτσι, τα άρματα μάχης και τα πεζοπόρα τμήματα πάντοτε σε άψογους σχηματισμούς.

***
Όταν αρνείσαι να καταδικάσεις την ρωσική εισβολή

Τώρα θα σας αναφέρω ορισμένα περιστατικά από κυβερνήσεις που και αυτές βρέθηκαν στη σωστή πλευρά της ιστορίας στον πόλεμο της Ουκρανίας Οι υπουργοί Άμυνας του ΝΑΤΟ που συναντήθηκαν προχθές στις Βρυξέλλες παρατήρησαν μια αλλαγή. Ήρθε ένας νέος υπουργός από την Βουλγαρία. Τι να έγινε άραγε ο παλιός; Τον αντικατέστησαν γιατί δεν βρέθηκε στη σωστή πλευρά τη Ιστορίας. Από ότι κυκλοφόρησε στις Βρυξέλλες ο Βούλγαρος δεν καταδίκασε την εισβολή της Ρωσία ή κάτι τέτοιο και καρατομήθηκε. Όλα αυτά η βουλγαρική κυβέρνηση, να ξέρετε, δεν τα συγχωράει.

***
Αρνούνται να στείλουν όπλα σοβιετικής κατασκευής

Πολλές χώρες του πρώην ανατολικού μπλοκ και σήμερα χώρες μέλη του ΝΑΤΟ αρνούνται να παραδώσουν παλαιό πολεμικό υλικό σοβιετικής κατασκευής στην Ουκρανία. Σας υπενθυμίζω ότι κάτι παρόμοιο είπε στους Αμερικανούς και ο αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών Μιλτιάδης Βαρβιτσιώτης όταν στην Ουάσιγκτον που βρισκόταν του ζήτησαν ανεπισήμως (τονίζω το «ανεπισήμως») τους S-300 που βρίσκονται στην Κρήτη για να τους μεταφέρουν (με δανεισμό) στην Ουκρανία. Ο κ. Βαρβιτσιώτης τους είπε ότι το S-300 δεν ανήκει στην Ελλάδα, αλλά είναι περιουσία της Κύπρου που δεν ανήκει στο ΝΑΤΟ και ότι η Ελλάδα που και αυτή απειλείται παραχώρησε ήδη ένα σύστημα Patriot στη Σαουδική Αραβία και εάν δώσει και άλλο τότε θα πρέπει να αντικατασταθεί με άλλο οπλικό σύστημα.

***
Η διάρρηξη στο σπίτι του Βλαστάρη

Το αρχείο και ο ηλεκτρονικός υπολογιστής δεν βρίσκονταν στο σπίτι του Γιάννη Βλαστάρη, συμβούλου (και λογογράφου) του Πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη, εκείνο το βράδυ που άγνωστοι διέρρηξαν το διαμέρισμά του στα Βόρεια Προάστεια. Το αρχείο του δημοσιογράφου βρισκόταν στο γραφείο του. Θα πρέπει να ξέρετε πως ήταν το μοναδικό σπίτι που διέρρηξαν στην πολυκατοικία που έμενε κάτι που φανερώνει πως η πράξη τους δεν ήταν τυχαία. Οι άγνωστοι διαρρήκτες κατάφεραν να αφαιρέσουν χρήματα και άλλα αντικείμενα και στη συνέχεια «έγιναν καπνός». Βρήκαν ακόμα ένα πορτοφόλι με 250 ευρώ μέσα και το άρπαξαν. Οι αρχές αναζητούν τους διαρρήκτες, συγκεντρώνοντας υλικό από κάμερες ασφαλείας της περιοχής.

***
Όταν ο Τσίπρας ακούει τους μουσικούς τους δρόμους

Στη Θεσσαλονίκη βρίσκεται ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ – Ο Αλέξης Τσίπρας συνομίλησε με πολίτες, φωτογραφήθηκε και όταν είδε δύο μουσικούς του δρόμου κοντοστάθηκε και απόλαυσε το τραγούδι τους. Μάλιστα, σύμφωνα με το thesstoday.gr, ο κ. Τσίπρας τους έκανε νεύμα δείχνοντας ότι του άρεσε το κομμάτι και λίγο πριν φύγει άφησε στη θήκη της κιθάρας τους πέντε ευρώ και αυτοί που τον συνόδευαν του φώναζαν «μπράβο- μπράβο».