Στο θεατρικό μου έργο Αυτοκρατορία που ανέβασε προ ετών ο Μιχάηλ Μαρμαρινός στο ΚΘΒΕ, ο αυτοκράτορας Ναβουχοδονόσορ απευθυνόμενος στον αιχμάλωτό του προφήτη Δανιήλ, ρωτάει: «Ποιος είσαι επιτέλους αγόρι μου, πίσω από τις λέξεις;» και ο Δανιήλ του απαντά: «Κατέχω εκατομμύρια λέξεις. Τις επεξεργάστηκα. Η δικαιοσύνη σας δεν μπορεί να μου κάνει τίποτα. Με συνέλαβε όταν ήρθα και θα μ’ αφήσει όταν φύγω, παρ’ όλο που δεν ήρθα και δεν έφυγα ποτέ.». Ο αυτοκράτορας όμως επιμένει: «Δεν απάντησες ποιος είσαι».
Αν έγραφα το έργο σήμερα, θα έβαζα τον ήρωά μου να πει:« Ο Ζελένσκι!»
Στη Θεσσαλονίκη, στο πρόγραμμα της παράστασης, ο Μαρμαρινός σημείωνε πως η Αυτοκρατορία είναι μια σύγχρονη προφητεία, που δεν είναι ούτε ντοκιμαντέρ, ούτε μυθοπλασία, αλλά ανάλυση πάνω σε αδέκαστα σημεία της ιστορίας. Σημείωνε μάλιστα ότι το έργο αυτό «δεν θα έπρεπε να έχει τη μοίρα της Κασσάνδρας που έλεγε αλήθειες αλλά ο Χορός την περιγελούσε, επειδή δεν την καταλάβαινε όταν τους μιλούσε την ιστορία τους, τη στιγμή τους, την κατάσταση τους».
Αυτό συμβαίνει τώρα στη σκηνή της Ουκρανίας, όταν διαδικτυακά ο Ζελένσκι απευθύνεται στα Κοινοβούλια των λαών της Δύσης που δύει, δύοντας και όλους εμάς.
Ο, τι διάβαζα ως τώρα στις σελίδες των βιβλίων όπου ο Άγγελος της Ιστορίας χρονοτριβεί απορροφημένος από τα ερείπια της Ιστορίας, το βλέπω πάλι να συμβαίνει μπροστά μου. Δεν ξεχνώ ότι οι ηγέτες της Δύσης που βοηθούν προσώρας τον Ζελένσκι, πολιτεύονται μέσα στο μοντέλο μιας άλλης Αυτοκρατορίας, του Τόνι Νέγκρι, αυτή τη φορά, όπου η παγκοσμιοποίηση έχει ήδη δημιουργήσει τον θύλακα στον οποίο έχουν -δημοκρατικά- εγκατασταθεί άλλοτε για να βοηθήσουν και άλλοτε για να πολεμήσουν, υπέρ -όπως ισχυρίζονται- της ειρήνης.
Στο ερώτημα του αυτοκράτορα του θεατρικού μου έργου: «Ποιος θα κληρονομήσει αυτόν τον ανύπαρκτο πολιτισμό;», η απάντηση του Δανιήλ-Ζελένσκι, την οποία οικειοποιούμαι lege artis, είναι: «Οι Βρυκόλακες! Αιφνιδιάζονται από το πρώτο φως για να επανέλθουν ακμαίοι το βράδυ».
Δεν θα ήθελα να πιστεύω ότι η διαφορά τους με τον Πούτιν είναι ότι αυτός ο Βρυκόλακας επανέρχεται ακμαίος το πρωί.
