Η ελληνική κυβέρνηση «καίγεται» και «τρέχει». Το κόστος της ενέργειας, το ντόμινο των ανατιμήσεων και η μονιμοποίηση του πληθωρισμού, ανατρέπουν σενάρια και υποβάλλουν το οικονομικό επιτελείο και το Μέγαρο Μαξίμου σε μεγάλες πολιτικές και… μαθηματικές δοκιμασίες.

Αύριο αναμένονται οι επίσημες ανακοινώσεις για τον συνδυασμό των μέτρων, μέσω των οποίων θα επιδιωχθεί η στήριξη των εισοδημάτων, τουλάχιστον σε ό,τι αφορά το κόστος της ενέργειας και του ηλεκτρικού ρεύματος. Πλην όμως, ο προβληματισμός πολιτών και επιχειρήσεων εντείνεται καθώς, οι ανατιμήσεις στα βασικά είδη διατροφής και πρώτης ανάγκης, κάνουν το σούπερ μάρκετ να «πονάει» και αυτός ο πόνος δεν αναμένεται να μετριαστεί – ίσως και ποτέ.

Υπό αυτή τη συνθήκη, το οικονομικό-κοινωνικό περιβάλλον που διαμορφώνεται είναι επιβαρυμένο και εν πολλοίς, η όποια ελπίδα ανακούφισης εναπόκειται σε ευρωπαϊκές αποφάσεις για συντονισμένες και ουσιαστικές παρεμβάσεις, κατ’ αρχάς στο πεδίο της ενέργειας.

Πολλά αναμένονται από τη Σύνοδο Κορυφής της ερχόμενης εβδομάδας στις Βρυξέλλες. Ωστόσο, και παρά το γεγονός ότι πολλές συζητήσεις έχουν ξεκινήσει (για ευρωομόλογα ειδικού σκοπού, για ειδικό ταμείο ενέργειας στα πρότυπα του NextGenerationEU, για παράταση της δημοσιονομικής ευελιξίας, κ.λπ.), ο προβληματισμός για την ταχύτητα και τον χρόνο λήψης αποφάσεων είναι έντονος στην Αθήνα.

Ο ίδιος ο Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης ήταν εμφανώς επιφυλακτικός και συγκρατημένος στις προσδοκίες του, αμέσως μετά από την άτυπη σύνοδο Κορυφής στις Βερσαλλίες την προηγούμενη εβδομάδα.

Έκτοτε μεσολάβησε μία σημαντική είδηση: Η επιβεβαίωση της παρουσίας και συμμετοχής του Προέδρου των ΗΠΑ, Τζο Μπάιντεν στη σύνοδο κορυφής της ΕΕ, στις 24-25 Μαρτίου. Μπορεί κανείς να υποθέσει τους λόγους που οδήγησαν τον αμερικανό πρόεδρο σε αυτήν την κίνηση και την ίδια στιγμή γίνεται αντιληπτό, τι σημασία θα προσλάβει η Σύνοδος Κορυφής.

Το στρατιωτικό-πολιτικό ζήτημα προφανώς θα κυριαρχήσει, η σχέση ΕΕ-ΝΑΤΟ θα εξεταστεί με νέα δεδομένα και υπό αυτό το πρίσμα κάποιοι κύκλοι, κυβερνητικοί και οικονομικοί, εκδηλώνουν μία ανησυχία.

Αυτό που φοβούνται είναι ότι, με δεδομένες και τις ενστάσεις των «βορείων» της Ευρώπης για συντονισμό δράσης, ευέλικτα δημοσιονομικά εργαλεία κ.λπ., η παρουσία του προέδρου των ΗΠΑ στη σύνοδο μπορεί και να λειτουργήσει ως δικαιολογία για αναβολή των οικονομικών συζητήσεων και αποφάσεων.

Θα διαπιστωθεί αν οι ανησυχίες αυτές είναι ρεαλιστικές ή αν τελικώς θα διαψευστούν. Ωστόσο, η ροή των εξελίξεων δείχνει ότι ο δρόμος είναι μακρύς και ότι η εποχή των κρίσεων δεν θα τερματιστεί όσο σύντομα ήλπιζαν πολλοί.