Εισήλθαμε ήδη στην τρίτη εβδομάδα του ρωσο-ουκρανικού πολέμου που έφερε τον πλανήτη στο χείλος του γκρεμού και η διεθνής περιπλοκή μάλλον θεριεύει, παρά δίνει σημάδια εξομάλυνσης.

Οι συγκρούσεις μαίνονται, η ρωσική τανάλια σφίγγει γύρω από τις ανηλεώς βομβαρδιζόμενες, αλλά σθεναρά αντιστεκόμενες, ουκρανικές πόλεις, οι άμαχοι δοκιμάζονται πολλαπλώς στη Μαριούπολη, στο Χάρκοβο, στο Κίεβο και αλλού, η ανθρωπιστική καταστροφή δεν έχει τέλος και οι εντάσεις περισσεύουν διεθνώς, παρά τις πολλές και εξελισσόμενες διπλωματικές προσπάθειες.

Ταυτόχρονα οι διεθνείς κυρώσεις συγκλονίζουν την επιτιθέμενη Ρωσία, καθιστώντας τον δικό της εκβιασμό εντονότερο. Με όπλο τα ενεργειακά και επισιτιστικά αγαθά πιέζει τη Δύση, μεταφέροντας γενικευμένη ανασφάλεια και πληθωριστική πίεση σε όλον τον κόσμο, ιδιαιτέρως στη γειτνιάζουσα και εξαρτημένη Ευρώπη.

Η αβεβαιότητα και ο φόβος αναπόφευκτα έχουν φωλιάσει για τα καλά στη Γηραιά Ηπειρο, τα φαντάσματα του παρελθόντος έχουν σκεπάσει τον ευρωπαϊκό ουρανό και τίποτε για την ώρα δεν δηλώνει το τέλος του πολέμου.

Κανείς δεν μπορεί να προβλέψει με ασφάλεια τη διάρκεια της πρωτοφανούς στα μεταπολεμικά χρονικά γεωπολιτικής κρίσης και άπαντες δείχνουν ανήμποροι απέναντι στη νέα πραγματικότητα που ο πόλεμος διαμόρφωσε.

Οι περισσότερες των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων, παρά τις θερμές δηλώσεις ενότητας και τις διακηρύξεις μεγάλων αλλαγών στις πρώτες ημέρες της πολεμικής κρίσης, δρουν αμυντικά, προσπαθούν να προστατευθούν έναντι των επερχομένων και περιμένουν πρώτα να δουν την πορεία των πραγμάτων παρά να δράσουν αποφασιστικά στον παρόντα χρόνο.

Η Ελλάδα σε αυτό το περιβάλλον, και με τους αναθεωρητές γείτονες κινητικούς και έτοιμους να εκμεταλλευθούν την αστάθεια της περιόδου, δεν έχει περιθώρια εφησυχασμού. Κοινή είναι η πεποίθηση ότι ο πόλεμος θα δοκιμάσει τις ήδη κλονισμένες αντοχές μας από τις προηγούμενες μεγάλες κρίσεις. Θα βρεθεί αντιμέτωπη προσεχώς με ισχυρό πληθωριστικό κύμα και με επακόλουθο κύμα διεκδικήσεων.

Η χώρα μας ούτε άτρωτη είναι ούτε απεριόριστους πόρους διαθέτει. Και επιπλέον οφείλει πρώτα απ’ όλα την εθνική της άμυνα να φροντίσει και μαζί τα ευάλωτα νοικοκυριά και τις πραγματικά δοκιμαζόμενες επιχειρήσεις να στηρίξει. Η διατήρηση της εσωτερικής συνοχής και της κοινωνικής ειρήνης είναι κρίσιμες παράμετροι.

Παρά ταύτα, σε αυτή την ιδιαιτέρως ασταθή και αβέβαιη περίοδο οφείλει μέτρο, σύνεση και διατήρηση εφεδρειών σε όλα τα μέτωπα. Ούτε να ξοδεύει αφειδώς και αδιακρίτως μπορεί ούτε έχει την πολυτέλεια να περιπέσει σε άγονες και αποδιοργανωτικές εσωτερικές αντιπαραθέσεις.

Η εθνική μας εμπειρία δυστυχώς δεν είναι η καλύτερη από αντίστοιχες περιόδους γεωπολιτικών αλλαγών και ανακατατάξεων. Ας μην ξεχνούμε ότι στο τέλος του προηγούμενου μεγάλου πολέμου και ενώ ο κόσμος έβρισκε τις νέες ισορροπίες του, εμείς καταφέραμε να διχαστούμε και να οδηγηθούμε σε πρωτοφανή αδελφοκτόνο σύγκρουση, με ανυπολόγιστες συνέπειες για τον ελληνικό λαό και τη μεταπολεμική μας πρόοδο.

Σε τούτες τις πολεμικές συνθήκες δεν χωρούν εσωτερικές εντάσεις, ούτε εισαγόμενοι διχασμοί. Αντιθέτως, επιβάλλεται νηφαλιότητα και καθαρές στοχεύσεις. Οι πολιτικές δυνάμεις είναι υποχρεωμένες εκ των συνθηκών να υποστείλουν, κατά το δυνατόν, τις κομματικές σημαίες και να αναζητήσουν πεδία ελάχιστης εθνικής συνεννόησης, τουλάχιστον όσον αφορά την αντιμετώπιση των πολλαπλών συνεπειών του εξελισσόμενου πολέμου.

Και βεβαίως σε τούτη τη ρευστή διεθνώς περίοδο δεν χωρούν σενάρια εκλογικά. Σε καιρούς που όλοι παρευρίσκονται σε διεθνή τραπέζια διαπραγμάτευσης και επαναπροσδιορισμού των διεθνών ισορροπιών δεν επιτρέπεται εμείς να απουσιάζουμε, εξαντλούμενοι σε αναζήτηση ψηφοφόρων στη Λάρισα, στη Δράμα και στα Γιάννενα. Εχουμε καιρό για εκλογικούς αγώνες…