Καταφύγιο
Στην ανάπαυλα του βομβαρδισμού, το φως φωτίζει τις νότες, αλλά το χέρι πηγαίνει μόνο του, και οι νότες ακούγονται μόνο εκεί, που δεν ακούγονται οι οβίδες, τα κτήρια που σωριάζονται.
Χωρίς πατρίδα
Στην ηλικία που η μνήμη αποτυπώνει τις πρώτες εικόνες, και αυτές δεν είναι το χιόνι έξω από το πλαστικό κατάλυμα. Παρακάλα μην μετά από καιρό σου μιλήσουν για τον μπαμπά σου.
Οσα ζήσαμε μαζί
Θα ζουν στη μνήμη μας, δεν υπάρχει πια τίποτα απ’όσα κάναμε μέχρι χθες, δεν ξέρουμε αν θα ιδωθούμε ξανά, να σιγουρευτούμε πως πράγματι θυμόμαστε τι ήμασταν, τι είχαμε.
Μείνε να θυμίζεις
Το άγαλμα του Δούκα Ρισελιέ στην Οδησσό, αν όλοι και όλα χαθούν. Μακάρι να σε προστατεύουν τα σακιά από άμμο σε ό,τι έρθει από ψηλά.
Στον πόλεμο
Οι σφαίρες τελείωσαν αλλά έχω τα χέρια μου, και πολεμώ τη φωτιά με φλόγα. Δεν θα μιλήσω σήμερα με τη μάνα ούτε τη γυναίκα μου.
Σειρήνες
Δεν έφυγα από το Κίεβο, τρέχω γιατί ακούγεται η σειρήνα και είμαι πιο πολύτιμη ζωντανή γιατί πρέπει να κρατήσω κι άλλους ζωντανούς. Να με θυμάστε έτσι, και την πόλη μου μαζί.
Κανείς πίσω
Θα φύγουμε όσοι δεν πεθάναμε από τις βόμβες, όλοι μαζί τα χάσαμε όλα σε μία στιγμή, μας περιμένουν μακριά με ένα πιάτο φαγητό, μαζί μου για όσο ζήσεις
