Ο Πολ Κρούγκμαν, προχθές, υπήρξε σαφέστερος όλων: Το διεφθαρμένο σύστημα των ολιγαρχών που στηρίζει τον Πούτιν δεν πιέζεται, αν δεν πιεστεί συγχρόνως, το διεφθαρμένο σύστημα των ολιγαρχών που στηρίζουν τις Δημοκρατίες της Δύσης.
«Διότι», σημειώνει ο νομπελίστας, «ένας τέτοιος πόλεμος κατά της διαφθοράς θα ήταν ο πιο χρήσιμος και δίκαιος πόλεμος που θα είχε κηρυχθεί ποτέ.»
Να προσθέσω πως το μεγαλύτερο κέρδος ενός τέτοιου πολέμου θα ήταν η καταστροφή του
καταναλωτικού πολιτισμού, φτιαγμένου από τους εκατέρωθεν κλεπτοκράτες για τον ολιγόνοο κοσμάκη που γοητεύεται και παρακολουθεί την χλιδή τους -ξεγελώντας οικτρά την δική του φτώχεια;
Οπότε, ποια πυρηνική απειλή όταν ο όλεθρος έχει ήδη συντελεστεί στον πυρήνα της ύπαρξης;
ΥΓ .
Οπότε, γιατί να μη «προσφέρεται» ως διαμεσολαβητής ο Ρόμαν Αμπράμοβιτς; Τι (δεν) έχει να χάσει;
