Αποφασισμένες να κηρύξουν το τέλος της πανδημίας εμφανίζονται πολλές χώρες, μεταξύ των οποίων οι ΗΠΑ, ο Καναδάς, το Ηνωμένο Βασίλειο και η Δανία, η οποία μάλιστα πρωτοπορεί στην άρση των περιορισμών, παρά το γεγονός ότι οι θάνατοι συνεχίζουν (και) εκεί να έχουν αυξητική τάση. Ασφαλώς υπάρχει μια πλειάδα σοβαρών λόγων που κάνει τις χώρες ανυπόμονες να επιστρέψουν στην κανονικότητα: η αδιαμφισβήτητη κούραση δύο πανδημικών χρόνων, οι συνέπειες στην οικονομία, στην εκπαίδευση, στην ψυχική υγεία…
Ομως το τέλος μιας πανδημίας δεν έρχεται επειδή το αποφάσισαν κάποιοι πολιτικοί, όσο ισχυροί και αν είναι. Και καμιά πολιτική απόφαση δεν θα εμποδίσει τον SARS-CoV-2 να μας επισκέπτεται σε τακτά χρονικά διαστήματα (υπολογίζεται σε 2 φορές τον χρόνο), ενίοτε δε ισχυροποιημένος ως προς την ικανότητά του να μας μολύνει ή/και να προκαλεί σοβαρή νόσο. Οι πολιτικές αποφάσεις ωστόσο μπορούν να παίξουν σημαντικό ρόλο στο πώς θα βιώνουν οι πολίτες τη νέα κανονικότητα. Μια κανονικότητα η οποία καθόλου δεν θα μοιάζει με την ανέμελη (ως προς την πανδημία) κανονικότητα του 2019. Κομβικής σημασίας για να λήξει πραγματικά η πανδημία είναι ο εμβολιασμός του παγκόσμιου πληθυσμού. Πράγμα που απαιτεί παγκόσμια πολιτική συναίνεση και έμπρακτη αλληλεγγύη. Θα υπάρξει άραγε;
Οσο για τα καθ’ ημάς, με την προϋπόθεση ότι θέλουμε να μάθουμε από αυτή, η εμπειρία των τελευταίων δύο χρόνων έχει πολλά να μας διδάξει. Ετσι, οι εξαγγελίες για βαθμιαία άρση των περιορισμών μέχρι το τέλος Μαρτίου θα πρέπει να συνοδευτούν από μέτρα που θα εξασφαλίσουν ότι το επόμενο πανδημικό κύμα (αναμένεται το φθινόπωρο, αλλά κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει μια έκπληξη) δεν θα μας βρει απροετοίμαστους. Παραδείγματος χάριν, δεν θα βρει τις σχολικές αίθουσες χωρίς εξαερισμό κατάλληλων προδιαγραφών ώστε τα παιδιά να προστατεύονται από τον SARS-CoV- 2 (αλλά και πλήθος άλλων παθογόνων και αλλεργιογόνων) και να μη γίνονται οι τάξεις εκκολαπτήρια ιών. Ομοίως, δεν θα βρει το ΕΣΥ στην παρούσα κατάσταση, η οποία σημαίνει εξαντλημένο υγειονομικό προσωπικό, ελλιπή περίθαλψη και θανάτους που θα μπορούσαν να έχουν αποφευχθεί. Και φυσικά δεν πρέπει να μας βρει χωρίς υγειονομική επιτήρηση (ανάλογη με αυτή της γρίπης), ούτε χωρίς επαρκή εμβολιαστική κάλυψη. Με άλλα λόγια, για να είναι κανονική η νέα κανονικότητα θα πρέπει να αρχίσουμε δουλειά από τώρα.
