Βαθμολογία
5: εξαιρετική, 4: πολύ καλή, 3: καλή, 2: ενδιαφέρουσα, 1: μέτρια, 0: απαράδεκτη
********
«Ο μεσάζοντας» («Blacklight», ΗΠΑ, 2022)
Η «Αρπαγή» το 2008 άνοιξε ένα νέο κεφάλαιο στον 58 χρονο τότε Ιρλανδό ηθοποιό Λίαμ Νίσον ο οποίος άρχισε να υποδύεται τύπους που λύνουν τα προβλήματά τους με το πιστόλι στο χέρι και χωρίς απαραιτήτως να επιδιώκουν αυτή την μέθοδο. Το ίδιο περίπου συμβαίνει και στη νέα ταινία του Μαρκ Γουίλιαμς, σκηνοθέτη με τον οποίο ο Ιρλανδός σταρ είχε συνεργαστεί στις πρόσφατες επιτυχίες του «Ο έντιμος κλέφτης» και «Ο προστάτης» (το δεύτερο είναι παραγωγή του Γουίλιαμς, το πρώτο σκηνοθεσία).
Το ενδιαφέρον στοιχείο στον «Μεσάζοντα» βρίσκεται στον ευάλωτο ψυχικό κόσμο του ήρωα του Νίσον, ενός μυστικού πράκτορα της αμερικανικής κυβέρνησης που θα βρεθεί προ αδιεξόδου όταν ανακαλύπτει ότι η υπηρεσία του τον χρησιμοποιούσε επί σειρά ετών για δόλιους σκοπούς ενώ εκείνος πίστευε ότι ακόμα και τα χειρότερα πράγμα που έκανε ήταν επειδή υπηρετούσε το καλό της πατρίδας του.
Όχι ακριβώς μόνος εναντίον όλων (γιατί υπάρχει και ο παράγοντας της αποφασιστικής ρεπόρτερ – Εϊμι Ρέιβερ Λάμπμαν – που τον βοηθά) ο Νίσον θα αποδείξει και πάλι ότι δεν έχει φάει ακόμα τα ψωμιά του παρότι οι παραγωγοί της ταινίας ήταν αρκετά προσεκτικοί ώστε να δείξουν πως καθότι έχει πια μεγαλώσει, οι καταστάσεις αντιμετωπίζονται πιο δύσκολα απ’ ότι ως σήμερα. Ο ρετρό χαρακτήρας της ταινίας είναι ένα άλλο γοητευτικό στοιχείο της.
Το φιλμ νιώθεις ότι έχει την ανάγκη να μοιάσει με περιπέτεια «πολιτικής συνομωσίας» της δεκαετίας του 1970, όπως η «Υπόθεση Πάραλαξ» ή η «Επιχείρηση Ντόμινο» και μέχρι ενός σημείου τα καταφέρνει, ίσως επειδή τα πάντα «μέσα» του έχουν μια οργανική τάση, μακριά από την φούρια των καταιγιστικών οπτικοακουστικών εφέ που κατακλύζουν στις μέρες μας το σινεμά. Αρκεί να πω ότι οι σκηνές καταδίωξης αυτοκινήτων – και η πρώτη με το απορριμματοφόρο ήταν τρομερά δύσκολη και πολύπλοκη – έγιναν με πραγματικά οχήματα και κασκαντέρ.
Βαθμολογία: 3
ΑΘΗΝΑ: ΟΛΑ ΤΑ VILLAGE – ODEON ESCAPE ΙΛΙΟΝ – ODEON ΟΠΕΡΑ – WEST CITY CINEMAS – TOWN CINEMAS ΓΛΥΦΑΔΑ – ΑΙΓΛΗ ΧΑΛΑΝΔΡΙ – ΑΕΛΛΩ – ΝΑΝΑ – ΓΑΛΑΞΙΑΣ – ΣΠΟΡΤΙΝΓΚ – CINEAK ΠΕΙΡΑΙΑΣ – CINERAMA ΦΑΛΗΡΟ – ΖΕΑ ΠΑΣΑΛΙΜΑΝΙ κ.α. ΘΕΣ/ΚΗ: VILLAGE COSMOS – ODEON ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ – ODEON ΠΛΑΤΕΙΑ 0 CINEMA ONE
——————————————–
«Σελήνη 66 ερωτήσεις» (Ελλάδα/ Γαλλία, 2021)
Η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία της Ζακλίν Λέντζου, σε εντυπωσιάζει με την πλούσια φιλμική γλώσσα αλλά και την σκηνοθετική φαντασία απέναντι σε ένα δύσκολο θέμα το οποίο η δημιουργός χειρίζεται με θάρρος και ελευθερία. Το θέμα είναι η σχέση μιας κόρης με τον πατέρα της (Σοφία Κόκκαλη, Λάζαρος Γεωργακόπουλος), στο σπίτι του οποίου η πρώτη θα επιστρέψει μετά από πολλά χρόνια απουσίας.
Ο προφανής λόγος για τον οποίο επιστρέφει είναι ένα σοβαρό πρόβλημα με την υγεία του, όμως συγχρόνως, για κείνη είναι κάτι παραπάνω: θέλει, μέσω του προβληματος του, να «διαβάσει» για πρώτη ίσως φορά στην ζωή της, τον πατέρα της. Δραματουργικά η ταινία δεν έχει ιδιαίτερη εξέλιξη όμως η έκπληξη του φινάλε δικαιώνει την αναμονή.
Ούτως ή άλλως βέβαια, είναι η «ονειρική διάσταση» της «Σελήνης» που σε ελκύει, με την ημερολογιακή αφήγηση (της κόρης) και τις σκηνές από βίντεο του παρελθόντος στους οποίους οι χρόνοι ανακατεύονται. Ολ’ αυτά την ώρα που το παρόν δείχνει δυσβάσταχτο και η εσωτερική αγωνία της μοναχικής κόρης συγκρούεται με τον πρακτικό Γολγοθά που οφείλει να αντιμετωπίσει – και εδώ να επισημανθεί η σκληρή σωματική δουλειά του Λ. Γεωργακόπουλου στον δυσκολότερο ίσως ρόλο της καριέρας του.
Βαθμολογία: 2 ½
ΑΘΗΝΑ: ΔΑΝΑΟΣ – ΤΑΙΝΙΟΘΗΚΗ – ΜΙΚΡΟΚΟΣΜΟΣ κ.α.
———————————————–
«Μια μέρα στη Σαγκάη» (Κίνα/ Ελλάδα, 2022)
Δεύτερο ενδιαφέρον ντεμπούτο στην σκηνοθεσία μεγάλου μήκους ταινίας για αυτή την εβδομάδα, η πρώτη συμπαραγωγή Ελλάδας /Κίνας, σκηνοθετήθηκε από τον πρώην διπλωμάτη σε χώρες της Ασίας, χημικό Βασίλη Ξηρό και παρακολουθεί μια ημέρα από την ζωή δυο νέων ανθρώπων: μιας Κινέζας (Τού Χουα) που πρόκειται να εγκαταλείψει την πόλη της για την Ευρώπη και ενός Ελληνα (Δημήτρης Μοθωναίος) που έχει αφήσει την δική του πατρίδα για την εξωτική Σαγκάη.
Η όχι ακριβώς τυχαία γνωριμία τους οφείλεται σε ένα πάνινο κούκλο και πάνω στο αθωο φλερτ που ακολουθεί, χτίζεται μια ταινία τρυφερή, ανθρώπινη, με ωραίες ιδέες και μικρές εκπλήξεις που ξαφνιάζουν. Είναι ωραίο να παρακολουθείς ευγενικούς ανθρώπους να κουβεντιάζουν (ακόμα και πονηρά) και η ταινία αυτό δείχνει.
Και αν καθόλη την διάρκειά της δεν μπορεί να σου φύγει από το μυαλό η τριλογία του «Πριν» του Ρίτσαρντ Λινκλέιτερ με τους Ιθαν Χοκ και Ζιλί Ντελπί («Πριν το ξημέρωμα», «Πριν το ηλιοβασίλεμα» και «Πριν τα μεσάνυχτα»), τελικά της το «συγχωρείς».
Βαθμολογία: 2 ½
ΑΘΗΝΑ: CINERAMA – VILLAGE MALL – VILLAGE ΡΕΝΤΗ – ΑΘΗΝΑΙΟΝ – ΑΤΛΑΝΤΙΣ – ΔΙΑΝΑ – ΕΛΛΗ – ΚΗΦΙΣΙΑ – ΤΑΙΝΙΟΘΗΚΗ ΘΕΣ/ΚΗ: VILLAGE COSMOS – MAKEΔΟΙΚΟΝ – ΚΟΛΟΣΣΑΙΟΝ
——————————————
«Ένα πάθος» («Passion simple», Γαλλία, 2020)
Οι όμορφα γυρισμένες ερωτικές σκηνές ανάμεσα στον χορευτή Σεργκέι Πολούνιν (σε full frontal μάλιστα) και την Λετίσια Ντος, δεν αρκούν για να βοηθήσουν το «Πάθος» να καταλήξει σε κάτι το πολύ ξεχωριστό, όπως ολοφάνερα επιδιώκει (και νομίζει ότι καταφέρνει). Αντιθέτως, η ταινία, διακρίνεται από μια κινηματογραφική φλυαρία (που αντισταθμίζει την σεναριακή αδυναμία) μέσω της οποίας η σκηνοθέτις Ντανιέλ Αρμίντ προσπαθεί να γεμίσει τα κενά μιας ιστορίας που μοιάζει (και είναι) από την αρχή τελειωμένη.
Το πάθος της νέας, όμορφης Γαλλίδας καθηγήτριας (χωρισμένης και μητέρας ενός παιδιού) για τον (ανεξήγητα) μυστηριώδη Ρώσο με τον οποίο διατηρεί ερωτικό δεσμό είναι πλήρως κατανοητό αλλά δραματουργικά δείχνει τόσο ακίνητο όσο τα θεμέλια μιας πολυκατοικίας. Η Αρμίντ ενδιαφέρεται κυρίως για την κινηματογράφηση των μοναχικών σκηνών της Ντος σε απόγνωση. Με δάκρυα στα μάτια μασά τα χείλη της, ξύνεται, αναβοσβήνει τσιγάρα, μιλά μόνη της κ.ο.κ.
Μια καλή επιλογή τραγουδιών συμβάλλει ώστε ο ρομαντικός χαρακτήρας αυτών των σκηνών να είναι ηχηρότατος: ανάμεσά τους το Guarda che mare του Μαρίνο Μαρίνι, το I want you του Μπομπ Ντίλαν σε εκτέλεση Λίντα Βόγκελ, το The stranger song του Λέοναρντ Κόεν και το If you go away του Ζακ Μπρελ σε εκτέλεση Ελεν Μέριλ – Σταν Γκετζ. Αν απομονώσεις όλες αυτές τις σκηνές έχεις μια πολύ καλή σειρά από βίντεο κλιπ προώθησης των προαναφερθέντων τραγουδιών.
Βαθμολογία: 2
ΑΘΗΝΑ: ΙΝΤΕΑΛ
——————————————–
Προβάλλονται επίσης τα κινούμενα σχέδια «Μπάντι ο Ροκ Σταρ 2» («Rock Dog 2», ΗΠΑ, 2022) του Μαρκ Μπάλντο, όπου συνεχίζονται οι περιπέτειες ενός μουσικού γκρουπ αποτελούμενου από ζώα. Το σενάριο του Άλεκ Σοκολόου βασίζεται στο graphic novel του διάσημου κινέζου ροκ μουσικού Ζενγκ Τζουν, που το εμπνεύστηκε από τις δικές του εμπειρίες.
