Τη στιγμή που όλα παίζονται για το τι θα συμβεί τελικά στην Ουκρανία, δύο παράλληλα σενάρια εξελίσσονται ταυτόχρονα. Το ένα αφορά τις προβλέψεις του αμερικανικού Πενταγώνου για επικείμενη εισβολή των ρωσικών δυνάμεων και το άλλο είναι οι προσπάθειες του Εμανουέλ Μακρόν για διπλωματική διευθέτηση. Ο,τι και αν συμβεί όμως ένα είναι βέβαιο. Ο Βλαντίμιρ Πούτιν, με τη βοήθεια τώρα και της Κίνας, επιδιώκει την πλήρη ανατροπή του σκηνικού που είχε διαμορφωθεί πριν 30 χρόνια με την κατάρρευση της Σοβιετικής Ενωσης και την πλήρη επικράτηση της αμερικανικής ισχύος μέσω της επέκτασης του ΝΑΤΟ. Θεωρεί μάλιστα ότι σήμερα το ΝΑΤΟ, προϊόν του Ψυχρού Πολέμου μιας άλλης εποχής, είναι το πρόβλημα και όχι η λύση. Και προτείνει μια νέα αρχιτεκτονική ασφαλείας στην Ευρώπη, όπου δεν θα απειλούνται οι εκατέρωθεν ζώνες επιρροής.
Αν και όλο αυτό φαντάζει ως η δημιουργία ενός νέου «Σιδηρού Παραπετάσματος» κατά τον Πούτιν δεν είναι, καθώς εξασφαλίζει την ειρηνική συνύπαρξη, υπό την προϋπόθεση όμως ότι οι ευρωπαϊκές χώρες θα απογαλακτισθούν από την αμερικανική επιρροή, ώστε ο ευρύτερος ευρωπαϊκός χώρος να αποκτήσει τη δική του αυτονομία ασφάλειας και άμυνας. Οπως μάλιστα εξήγησε ο έγκυρος ρώσος αναλυτής Αλεξάντροβιτς Λουκιάνοφ στα «Νέα» (5.2.2022), «σήμερα η Ρωσία διαθέτει την αναγκαία και απαραίτητη δύναμη να επηρεάσει τις εξελίξεις» καθώς «η Δύση βιώνει πολλές εσωτερικές κρίσεις» και η ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ «είναι ένα άχρηστο επιπλέον πρόβλημα». Ενώ δεν στερείται σημασίας ότι στα σχέδια αυτά ο Πούτιν εξασφάλισε τη στήριξη του κινέζου ηγέτη Σι Τζινπίνγκ, κατά την πρόσφατη συνάντησή τους στο Πεκίνο. Και είναι η πρώτη φορά που το κινεζικό καθεστώς αναφέρεται στα ευρωπαϊκά θέματα ασφαλείας, με ό,τι αυτό μπορεί να σηματοδοτεί.
Αυτό όμως που θα πρέπει να μας ανησυχεί ιδιαίτερα, καθώς ο έλληνας υπουργός Εξωτερικών επισκέπτεται τη Μόσχα στις 18 Φεβρουαρίου, είναι η αυστηρή προειδοποίηση του ρώσου πρεσβευτή στην Αθήνα (σε συνέντευξή του στο Πρακτορείο Ria Novosti) ότι θα πρέπει να ανησυχούν οι χώρες που προσφέρουν βάσεις στις ΗΠΑ, ως διακομιστικούς σταθμούς για τη μεταφορά στρατιωτικού προσωπικού και οπλικών συστημάτων προς τα σύνορα της Ρωσίας. Αναφερόμενος φυσικά στη νέα αμερικανική βάση στην Αλεξανδρούπολη, από όπου γίνονται οι μεταφορές αυτές τις τελευταίες ημέρες. Ανάλογες προειδοποιήσεις είχε απευθύνει η Μόσχα και το 2018, κατά τη διάρκεια των συγκρούσεων στη Συρία, χωρίς όμως συνέχεια. Μόνο που τότε δεν υπήρχε η Αλεξανδρούπολη, αλλά υπήρχε η Σούδα, όπως συνεχίζει να υπάρχει και σήμερα. Αυτά όμως συμβαίνουν όταν έχουν πλέον περάσει οι εποχές όπου κυριαρχούσαν τα συνθήματα «Εξω οι βάσεις του θανάτου!».
