Η δεύτερη ομαδική αγωγή κατά της Αττικής Οδού είναι γεγονός. Ακόμα 8 άτομα που έμειναν εγκλωβισμένα για ώρες στα χιόνια αποφάσισαν να κινηθούν δικαστικά διεκδικώντας συνολικά 144.000 ευρώ από την Αττική Οδό αλλά και από ασφαλιστική εταιρεία. Οι περιγραφές τους συγκλονίζουν, καθώς εξηγούν πως κινδύνευε η υγεία τους τόσες ώρες στο κρύο μη έχοντας καμία βοήθεια.
Όπως αναφέρεται στην δεύτερη αυτή ομαδική αγωγή, που δημοσιεύει το dikastiko.gr, οι αρμόδιες εταιρείες «δεν έλαβαν τα απαιτούμενα μέτρα, προκειμένου να μείνει ανοιχτός ο κεντρικότερος οδικός άξονας του λεκανοπεδίου Αττικής από τον οποίο διέρχονται χιλιάδες οχήματα καθημερινά, γεγονός που είχε ως αποτέλεσμα τον εγκλωβισμό χιλιάδων συμπολιτών μας εντός των οχημάτων τους. Πρέπει να επισημανθεί ότι η Αττική Οδός εξυπηρετεί καθημερινά τον μεγαλύτερο όγκο κίνησης στην πρωτεύουσα της Ελλάδος και για την είσοδο σε αυτήν είναι υποχρεωτική η χρέωση όλων των οχημάτων».
Και προστίθεται: «Αν και η Αττική Οδός είναι ένας οδικός άξονας υπό ιδιωτική εκμετάλλευση με υψηλές χρεώσεις, προκειμένου να εξασφαλίζει στους χρήστες της, ασφαλή διέλευση, οι πρώτοι και δεύτεροι των συμβαλλομένων δεν ανταποκρίθηκαν στις υποχρεώσεις τους, αντιθέτως φέρουν μεγάλες ευθύνες για τις εγκληματικές παραλείψεις αναφορικά με την διαχείριση της κακοκαιρίας, οι οποίες οδήγησαν στον εγκλωβισμό χιλιάδων οδηγών, μεταξύ των οποίων και ηλικιωμένων, ασθενών, παιδιών και εγκύων, που βρίσκονταν στα οχήματα τους, χωρίς θέρμανση, τροφή και νερό για διάρκεια που ξεπερνούσε ακόμη και τις 24 ώρες και χωρίς την παραμικρή βοήθεια από τα αρμόδια όργανα των εναγόμενων. Οι πολίτες δεν είχαν καμία ενημέρωση για το χάος που επικρατούσε στην Αττική Οδό, κανείς υπάλληλος της πρώτης και δεύτερης των εναγομένων, δεν τους πληροφορούσε, κανείς υπάλληλος δεν τους βοηθούσε!».
Στην αγωγή επίσης επισημαίνεται πως κάποιοι πολίτες μάλιστα, προκειμένου να απεγκλωβιστούν μετά από πολλές ώρες, αναγκάστηκαν να παρατήσουν τα οχήματα τους και να περπατήσουν πολλά χιλιόμετρα σε συνθήκες ψύχους και χιονοθύελλας για να βρεθούν σε ασφαλές σημείο.
«Σε άλλες περιπτώσεις αναγκάστηκαν να πηδήξουν στον σταθμό του προαστιακού, με σκοπό να ξεφύγουν από τον εγκλωβισμό τους και να πάρουν τα μέσα μαζικής μεταφοράς για να μπορέσουν να επιστρέψουν σπίτια τους. Μάλιστα κινητοποιήθηκε και ο Ελληνικός Στρατός προκειμένου να απεγκλωβιστούν οι χιλιάδες αυτοί αβοήθητοι πολίτες» τονίζεται.
Γιατρός άνοιγε δρόμο για απεγκλωβισμό παιδιού με καρκίνο
Σοκ προκαλεί η κατάθεση γιατρού, ο οποίος βρέθηκε εγκλωβισμένος στην Αττική Οδό τις ώρες της χιονόπτωσης. Όπως σημειώνει «κάποια στιγμή εμφανίστηκε κάποιος εκσκαφέας, που απ’ ο,τι κατάλαβα στη συνέχεια ανήκε σε ιδιώτη, που ήρθε να πάρει μία γυναίκα η οποία ήταν έγκυος και αιμορραγούσε. Ο εκσκαφέας αυτός ήταν το μοναδικό μέσο απεγκλωβισμού που έφτασε στο σημείο. Οι ώρες περνούσαν και δεν υπήρχε ούτε ενημέρωση, ούτε ενδιαφέρον από κανένα, με την Αστυνομία και τους υπεύθυνους της Αττικής Οδού να είναι απόντες από την καταστροφή που λάμβανε χώρα μπροστά στα μάτια μας».
Στην προσφυγή του αναφέρει πως «σε συζητήσεις μου με άλλους οδηγούς που είχαν επίσης εγκλωβιστεί καταλήξαμε στο συμπέρασμα πως κανένας υπάλληλος των διοδίων δεν ενημέρωσε πως ο δρόμος δεν ήταν δυνατό να χρησιμοποιηθεί και όλοι μας διαβεβαίωναν πως ήταν ασφαλές να περάσουμε, επιδεικνύοντας εγκληματική αδιαφορία».
Μόνο εθελοντές μας βοήθησαν
Σύμφωνα με την περιγραφή του «περί τις 18.30 με πλησίασε ένας κύριος που άκουσε πως ήμουν γιατρός και μου είπε πως επέστρεφε με το παιδί του από το Νοσοκομείο Παίδων με προορισμό τα Γιάννενα όπου κατοικούσαν. Ο άνθρωπος μου έδωσε τα στοιχεία του τα οποία ακόμα διαθέτω και με παρακάλεσε να ανοίξω τον δρόμο με το αμάξι μου επειδή είναι τύπου 4×4, για να μπορέσει να βγει έστω στο αντίθετο ρεύμα και με κάποιο τρόπο να φύγει, αφού είχε το παιδί του με καρκίνο στο πόδι και έπρεπε να επιστρέψει κάποια στιγμή σπίτι του.
Δυστυχώς όμως παρά την διάθεση μου να βοηθήσω τον συνάνθρωπό μου, κάτι τέτοιο ήταν ανέφικτο, αφού το χιόνι πλέον είχε φτάσει σε τέτοιο ύψος που ήταν ακόμη και για το δικό μου όχημα αδύνατο να μετακινηθεί. Η ώρα ήταν πλέον 21.00 και συνεχίζαμε να μην έχουμε καμία ενημέρωση. Όπως είναι λογικό πεινούσαμε και διψούσαμε μετά από τόσες ώρες. Για καλή μου τύχη, μαζί μας είχαν αποκλειστεί δύο βανάκια που έκαναν μεταφορά ψωμιού και προσφέρθηκαν εθελοντικά να μας δώσουν κάτι να φάμε και χυμό να πιούμε. Όλη αυτή την ώρα του μαρτυρίου μας ήταν οι μοναδικοί που ενδιαφέρθηκαν για τους εγκλωβισμένους οδηγούς και έσπευσαν σε βοήθεια, γιατί αν εκείνη την ώρα δεν έτρωγα και δεν έπινα κάτι δεν ξέρω πόσο σοβαρά θα μπορούσαν να γίνουν τα πράγματα».
Ο ίδιος προσθέτει ότι «στις 23.30, ήτοι 12,5 ώρες μετά, χάρη στους άνδρες της ΟΠΚΕ κατάφερα να ξεκολλήσω το αμάξι μου και έτσι σιγά σιγά ΟΛΟΜΟΝΑΧΟΣ άνοιγα το δρόμο και με ακολουθούσε ο πατέρας με το παιδί του, οι οποίοι έπρεπε να φύγουν το συντομότερο δυνατό για να μην κινδυνεύσει άλλο το παιδί!».
Είχαμε πάθει κρυοπαγήματα
Ξεκίνησαν να πάνε στην εργασία τους και βρέθηκαν να περπατάνε στα χιόνια, υπό τραγικές συνθήκες. «Αποφασίσαμε να αφήσουμε το αμάξι και να προχωρήσουμε με τα πόδια για να διαφύγουμε. Δεν υπήρχε άλλος τρόπος για να ξεφύγουμε από αυτή την τραγική κατάσταση που βιώναμε. Η θερμοκρασία ήταν πολλούς βαθμούς υπό του μηδενός και το χιόνι πλέον μας έφτανε ως τα γόνατα, σε λίγα λεπτά πλέον θα ήταν αδύνατο να προχωρήσουμε. Η έλλειψη θερμοκρασίας και τροφής μας έκανε να μην μπορούμε να σκεφτούμε και ξεκινήσαμε να περπατάμε μέσα στη δεινή κατάσταση που βιώναμε και εγκαταλείψαμε το όχημα για να βρούμε διαφυγή από αυτόν τον εφιάλτη.
Τα ρούχα μας είχαν πλέον υγραθεί τελείως, τρέμαμε από το κρύο, είχαμε πάθει κρυοπαγήματα και σφίγγαμε τα δόντια να βρούμε τη δύναμη για να σωθούμε. Τελικά φτάσαμε περπατώντας μέχρι την έξοδο των Γλυκών Νερών στη Λεωφόρο Σπατών, όπου ήρθε με το αμάξι του ένας κοινός μας φίλος, που έμενε κοντά στο σημείο εγκλωβισμού μας και μας μετέφερε με το αυτοκίνητό του στο σπίτι του στα Σπάτα, όπου και μας φιλοξένησε για να περάσουμε το βράδυ και να μην πεθάνουμε έξω στο κρύο» αναφέρουν οι δύο από τους προσφεύγοντες.
Ο εργαζόμενος στο «Ελ. Βενιζέλος» – Στοιβαγμένοι σε κατάστημα
Ξημερώματα, μεταβαίνοντας στην εργασία του, στα πρώτα διόδια που συνδέουν το Αεροδρόμιο «Ελ.Βενιζέλος» με την Αττική οδό «εισήρθαμε στον αυτοκινητόδρομο και ενώ είχαμε e-pass στο όχημα τα σημεία αυτά είχαν κόκκινη σήμανση και μας έστελναν στην δεξιά πλευρά των διοδίων όπου οι μπάρες ήταν ανοιχτές. Μετά την έξοδο Παιανίας υπήρχε μεγάλη συμφόρηση οχημάτων με αποτέλεσμα η κίνηση να γίνεται με μόλις λίγα μέτρα ανά πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα και χωρίς να υπάρχει άλλη επιλογή διαφυγής».
Αναφέρει χαρακτηριστικά πως «ήμασταν μέσα στο όχημα χωρίς τροφή και νερό, με λίγα καύσιμα να απομένουν και με μια αίσθηση πανικού λόγω του εγκλωβισμού καθώς είχε ήδη νυχτώσει και το χιόνι έπεφτε με αμείωτο ρυθμό. Βλέπαμε άλλους συνανθρώπους μας να εγκαταλείπουν τα οχήματά τους και να περπατούν μέσα στην χιονοθύελλα προς τον ΣΕΑ Μεσογείων όπου υπήρχε ένα βενζινάδικο ΕΚΟ και ένα κατάστημα «Γρηγόρης».
Έτσι πήραν την απόφαση «να εγκαταλείψουμε το όχημα και να κατευθυνθούμε προς εκείνο το σημείο αναζητώντας τροφή ,νερό, ασφάλεια και ζέστη, καθώς πλέον τα καύσιμα κόντευαν να εξαντληθούν τελείως. Παρά το πρόβλημα που έχω στο αριστερό μου γόνατο (επεισόδια άλγους και οιδήματος από 1,5 έτος) που δεν μου επιτρέπει το περπάτημα τέτοιας απόστασης και πόσο μάλλον σε τέτοιες επιφάνειες ολισθηρές, αλλά και με το θερμόμετρο υπό το μηδέν, δεν υπήρχε άλλη επιλογή για την ασφάλεια και την επιβίωσή μας μοιραζόμενοι με άλλους ανθρώπους τις λιγοστές καρέκλες του καταστήματος «Γρηγόρης» καθόμασταν εναλλάξ για να ξεκουραστούμε, μείναμε άϋπνοι και περάσαμε το βράδυ εκεί με τουλάχιστον ακόμη 40 με 50 άτομα εντός του χώρου».
Η εντολή αποχώρησης από τη δουλειά και οι «φωτεινές επιγραφές»
«Λίγο μετά τις 11:00 π.μ. μας δόθηκε εντολή να αποχωρήσουμε από την υπηρεσία. Επισημαίνεται ότι πάντοτε έχουμε στο όχημα αλυσίδες χιονιού για τις ρόδες του οχήματος μας» λένε οι δύο προσφεύγοντες, όπου σύμφωνα με έναν εξ αυτών τοποθέτησαν τις αλυσίδες και παρέλαβαν και άλλη μία συναδέλφο από την εταιρεία της γυναίκας του και την άφησαν στον σταθμό του ΗΣΑΠ στα Κάτω Πατήσια.
«Μετά συνεχίσαμε οι δύο μας, με σκοπό να πάμε στην Αττική Οδό, όπως κάνουμε συνήθως κάθε φορά που επιστρέφουμε από την εργασία μας… Σύμφωνα και με το e-pass που διαθέτει το όχημα μας, στην Αττική Οδό εισήλθαμε στις 11:40 από τα διόδια της Μεταμόρφωσης με κατεύθυνση Μαρκόπουλο, με σκοπό να βγούμε στην έξοδο της Παιανίας. Αμέσως βρεθήκαμε αντιμέτωποι με κυκλοφοριακή συμφόρηση. Η φωτεινή επιγραφή της Αττικής Οδού έγραφε το εξής μήνυμα: «Καθυστερήσεις λόγω ρίψης αλατιού».
Ήδη στις 12:21 που βγάλαμε φωτογραφίες από το κινητό μας, το χιόνι είχε συγκεντρωθεί στις γραμμές του προαστιακού σιδηροδρόμου, καθώς και είχε πιάσει πάγος και χιόνι στα πλάγια του δρόμου. Οι φωτεινές επιγραφές πλέον μετέδιδαν το μήνυμα: «Καθυστερήσεις λόγω μεγάλης χιονόπτωσης».
Ουδέποτε ενημερωθήκαμε από τις φωτεινές πινακίδες ή από κάποιον άλλο ότι είχε σταματήσει έμπροσθεν μας κάποιο όχημα ή για την ύπαρξη τροχαίου ή ανατροπή οχήματος. Όλη αυτή την ώρα το όχημα μας κινείτο «σημειωτόν».
Παγιδευμένο φορτηγό με αλάτι
Κατά τις 13:50 σύμφωνα με τις αναφορές του «είδαμε για πρώτη φορά ένα γκρέηντερ, το οποίο άνοιγε δρόμο για να περάσει μέσα από τα οχήματα και είδαμε παγιδευμένο ένα φορτηγό με αλάτι μάλλον, του δήμου Ηλιούπολης. Στην συνέχεια σταματήσαμε να κινούμαστε εντελώς. Για αυτό το λόγο, αποφασίσαμε να σβήσουμε τη μηχανή του οχήματος, ώστε να κάνουμε οικονομία στα καύσιμα του οχήματος, φοβούμενοι μην εξαντληθούν τα καύσιμα, γιατί δεν ξέραμε πόσο διάστημα θα παραμείνουν εκεί».
Είχαν αφήσει το παιδί τους σε συγγενείς και όπως σημειώνεται στο μεταξύ τους διάλογο: «φοβήθηκα και ανέφερα (σ.σ. στην έτερη προσφεύγουσα σύζυγό του)στην έκτη εξ ημών, ότι αν δεν μας απεγκλωβίσουν στο αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα, η έλλειψη ηλίου και ο ερχομός της νύχτας, θα έχει ως συνέπεια να παγώσουν τα πάντα και θα αναγκαστούμε να μείνουμε τουλάχιστον όλη τη νύχτα στο δρόμο μακριά από το παιδί».
«Όλες αυτές τις ώρες δεν είχαμε καμία επίσημη πληροφορία για το τι συμβαίνει στην Αττική Οδό και γιατί έχουμε εγκλωβιστεί και αν και πότε θα μπορέσουμε να φύγουμε από τον αυτοκινητόδρομο» δήλωσε.
«Όταν φτάσαμε πλησίον της οικίας μας στην Παιανία, οι δρόμοι είχαν κλείσει πλέον μετά από τόσες ώρες χιονόπτωσης και αναγκαστήκαμε να αφήσουμε το αυτοκίνητο και να συνεχίσουμε πεζοί για το σπίτι μας, βαδίζοντας μέσα από πολύ μεγάλους όγκους χιονιού. Εντέλει, στο σπίτι μας φτάσαμε στις 07:40 το πρωί της επόμενης ημέρας, της 25ης Ιανουαρίου, δηλαδή μετά από 21 ώρες περίπου διαδρομής και τεράστια σωματική και ψυχική ταλαιπωρία» είπε.
Ο συνταξιούχος με προβλήματα υγείας
Βάσει των όσων περιλαμβάνονται στην αγωγή, εγκλωβισμένος βρέθηκε και ένας συνταξιούχος με σοβαρά προβλήματα υγείας. «Πάσχω από νοσογόνο παχυσαρκία. Από το 2009 έχω υποστεί ακρωτηριασμό του παχέος εντέρου και χρειάζεται να επισκέπτομαι συχνά την τουαλέτα, περίπου κάθε τρεις ώρες. Πάσχω επίσης από σοβαρή φλεβική ανεπάρκεια κάτω άκρων λόγω θρομβοφιλίας την οποία αντιμετωπίζω με αντιπηκτική αγωγή με αποτέλεσμα σε παρατεταμένη ακινησία των κάτω άκρων να επέρχεται φλεβικό και λεμφικό οίδημα με κίνδυνο περαιτέρω θρόμβωσης και όλων των επιπλοκών που αυτή ενέχει. Ακόμη, πάσχω από αναπνευστικά προβλήματα, λόγω βαρέως υπνοαπνοϊκού συνδρόμου. Συνέπεια αυτού, σε συνδυασμό με την βαριά νοσογόνο παχυσαρκία, χρησιμοποιώ συσκευή C-Pap που μερικές φορές αναλόγως των συνθηκών απαιτείται να μου παραχθεί επιπλέον οξυγόνο. Για όλα τα παραπάνω προβλήματα υγείας έχω διαγνωσθεί με ποσοστό αναπηρίας 80%» είπε.
Και πρόσθεσε: «Στη διάρκεια όλων αυτών των ωρών η χιονοκαταιγίδα ήταν σε πλήρη ένταση με αποτέλεσμα να είναι επιτακτική η ανάγκη της συνεχούς λειτουργίας του αυτοκινήτου και της θέρμανσης, πράγμα που συνετέλεσε στην δραματική μείωση του αποθέματος καυσίμου που είχα διαθέσιμο.
Δεδομένης της παραπάνω περιγραφής, καθώς και της συνεχούς διακοπής του ρεύματος στην γύρω περιοχή και του απόλυτου σκοταδιού, υπήρξε μια έντονη στρεσογόνα κατάσταση, αβεβαιότητας και φόβου για τα επακόλουθα, καθώς τα κάτω άκρα μου είχαν ήδη αρχίσει να παθαίνουν κράμπες, εξαιτίας της πολύωρης ακινησίας και του σοβαρού προβλήματος υγείας, που περιεγράφηκε προηγουμένως. Άρχισα να νιώθω πανικό και να έχω λιποθυμικές τάσεις!».
Οι παραλείψεις ήταν εγκληματικές
Στο πλαίσιο της νέας ομαδικής προσφυγής επισημαίνεται πως «κανείς από τους αρμόδιους δεν ανταποκρίθηκε στις κλήσεις των εγκλωβισμένων, με αποτέλεσμα ο απεγκλωβισμός, ο οποίος έγινε μετά από πολλές ώρες, να λάβει χώρα χάρη σε ατομικές πρωτοβουλίες, οι οποίες συντέλεσαν στο να μην υπάρξουν θύματα».
Παράλληλα, τονίζεται πως «δεν ενημέρωσαν στα διόδια, ως όφειλαν, τους οδηγούς ότι υπήρχε πρόβλημα, ώστε να μην εισέλθουν σε αυτή, αλλά επέτρεψαν τη διέλευση τους αρκετές ώρες μετά το αρχικό συμβάν. Δεν υπήρχαν μηνύματα ενημερωτικά στις πινακίδες προκειμένου να αποφευχθεί η είσοδος των οχημάτων στην Αττική Οδό».
Και καταλήγουν: «Δεν χωρεί αμφιβολία πως οι παραλείψεις των εναγομένων ήταν εγκληματικές και οδήγησαν στον πολύωρο εγκλωβισμό μας εντός των οχημάτων μας, χωρίς κανένα απολύτως εφόδιο μαζί μας, θέτοντας σε κίνδυνο τη σωματική μας ακεραιότητα. Κρίνεται λοιπόν αναγκαίο το Δικαστήριό Σας να κάνει δεκτή την υπό κρίση αγωγή μας και να υποχρεωθούν οι εναγόμενοι να αποκαταστήσουν τις υλικές ζημιές μας και την υφιστάμενη ηθική μας βλάβη». Διεκδικούν για το λόγο αυτό βάσει της αγωγής τους 144.000 ευρώ συνολικά.
