Στο προσυνεδριακό: «Τι κάνουμε;» του Αλέξη Τσίπρα, ο Λένιν, στο: «Τι να κάνουμε;» ζητάει πρωτίστως «συγγνώμη.»
Αλλά το πολεμικό κείμενο του Λένιν αναφέρεται σε νομοτέλειες του ιστορικού υλισμού ενώ οι Εισηγήσεις του Τσίπρα στον αρχηγισμό της σοσιαλδημοκρατίας -μια που η άμεση Δημοκρατία επιβιώνει μόνο στα Εξάρχεια.
Για άλλη μια φορά σκέφτομαι πόσο δίκιο είχε ο Αλτουσέρ όταν επέμενε στο ότι «η ιδεολογία συγκροτεί
τα άτομα ως υποκείμενα».
Δηλαδή ότι δεν είναι απλώς «άποψη» αλλά «συγκρότηση» υπαρξιακή in globo.
Οπότε, μένει να φανεί όχι μόνο αν η πρόταση Τσίπρα περί εκλογής Προέδρου από τη «βάση» είναι η συγκροτητική πεποίθησή του για ό,τι ονομάζουμε «ιδεολογία του αρχηγισμού» αλλά και αν οι αντιρρήσεις των συνέδρων είναι απλές «απόψεις» για να γίνεται λόγος. Διότι, όπως σημείωνα εχθές εδώ, στα κόμματα, οι προσυνεδριακές περίοδοι είναι ό,τι δημοκρατικότερο υπάρχει.
