Ηταν εκείνη η κατάρρευση του Ερικσεν που σόκαρε όλον τον πλανήτη τον περασμένο Ιούνιο. Δεν είχε συμβεί ξανά σε μία τόσο μεγάλη διοργάνωση όπως τα τελικά του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος εθνικών ομάδων ένας παίκτης να κινδυνεύει να πεθάνει.
Τον έσωσαν τον Ερικσεν οι γιατροί, τον έσωσε ο απινιδωτής, τον έσωσε και η δική του δύναμη. Ανοιξε τη συζήτηση για το τι συμβαίνει στα γήπεδα ανά τον κόσμο. Οχι στις μεγάλες κατηγορίες, όχι εκεί που μαζί με τα πολλά εκατομμύρια ευρώ που υπάρχουν, υπάρχει και η σχετικά «ασφάλεια» προς τους ποδοσφαιριστές με την παρουσία απινιδωτή, ασθενοφόρου και μιας ομάδας γιατρών που ανά πάσα ώρα και στιγμή μπορούν να παρέμβουν και να σώσουν ζωές. Αλλά τι γίνεται στις μικρότερες κατηγορίες. Πόσο ασφάλεια υπάρχει σε γήπεδα της δεύτερης, της τρίτης, της τέταρτης κατηγορίας, τι συμβαίνει στην… άγονη γραμμή όλων των μικρών κατηγοριών;
Τραγωδία
Την Τετάρτη γίναμε μάρτυρες ενός τραγικού συμβάντος. Ενα νέο παιδί, που σε λίγες μέρες θα γινόταν 22 ετών, έχασε τη ζωή του παίζοντας ποδόσφαιρο. Ο Αλέξανδρος Λάμπι σωριάστηκε στο έδαφος λίγα λεπτά μετά την έναρξη του αγώνα της Ηλιούπολης με την Ερμιονίδα. Ηταν ποδοσφαιριστής της πρώτης. Εχασε τις αισθήσεις του, έπεσε στο έδαφος με τους γιατρούς να τρέχουν πάνω του. Προσπάθησαν να τον επαναφέρουν, ζήτησαν απινιδωτή ο οποίος ήταν… κλειδωμένος, το ασθενοφόρο άργησε να εμφανιστεί.
Αραγε θα είχε σωθεί ο 22χρονος Αλέξανδρος αν το ασθενοφόρο δεν έκανε περίπου 20 λεπτά να πάει στο γήπεδο; Κανείς δεν ξέρει. Θα είχε σωθεί μια ζωή αν ο απιδινωτής έμπαινε νωρίτερα στον αγωνιστικό χώρο; Επίσης κανείς δεν ξέρει. Αυτό που ξέρουμε όλοι είναι ότι το ποδόσφαιρο στις μικρότερες κατηγορίες της χώρας εκπέμπει SOS.
Πριν από τον Ερικσεν είχαμε πολλούς θανάτους ακόμα και στο υψηλότερο επίπεδο του ποδοσφαίρου. Πολλές φορές η καρδιά ενός παίκτη δεν αντέχει και μπορεί να καταλήξει, το έχουμε δει να συμβαίνει. Ακόμα και ο Δανός, σύμφωνα με τον γιατρό της Εθνικής του ομάδας, επί της ουσίας είχε φύγει από τη ζωή και επανήλθε. Πλέον για να διεξαχθεί ένας αγώνας μεγάλης διοργάνωσης οι προϋποθέσεις της UEFA και της FIFA είναι πολύ αυστηρές. Απινιδωτές, εξοπλισμένο ασθενοφόρο, ιατρικά team ομάδων, γηπέδου, ακόμα και ομοσπονδιών. Τίποτα απ’ όλα αυτά δεν υπάρχει στις μικρές κατηγορίες της Ελλάδας. Στην Ελλάδα, κατά τους κανονισμούς της Superleague, οι ομάδες που συμμετέχουν σε αυτή οφείλουν να διαθέτουν πλήρως εξοπλισμένο ιατρείο εντός γηπέδου αλλά και ασθενοφόρο – ιδιωτικό ή του ΕΚΑΒ. Επίσης, η Superleague ορίζει η ίδια γιατρό σε κάθε αγώνα του πρωταθλήματος, ανεξάρτητα από τους γιατρούς των ομάδων.
Περιστατικά
Οσο όμως πιο χαμηλά πάμε στις κατηγορίες, τόσο μεγαλώνει η ψαλίδα. Ποδόσφαιρο δύο ταχυτήτων. Και αυτό είναι το τελευταίο που μας ενδιαφέρει. Εδώ μιλάμε για υγεία δύο ταχυτήτων. Αυτό είναι το χειρότερο. Και αυτό είναι που έχει φέρει θανάτους, σοβαρούς τραυματισμούς, κινδύνους για πολλούς ποδοσφαιριστές. Ποδοσφαιριστές ενός… κατώτερου θεού.
Τα παραδείγματα είναι πολλά. Το 2016 ο ποδοσφαιριστής Σωτήρης Νικολακόπουλος κατέρρευσε μέσα στο γήπεδο και πέθανε εκεί. Μετά τον θάνατό του διοργανώθηκε ένα ποδοσφαιρικό τουρνουά στη μνήμη του. Με τα έσοδα αγοράστηκε απινιδωτής. Αν υπήρχε, ενδεχομένως να του είχε σώσει τη ζωή. Την ίδια χρονιά σε ανεξάρτητο πρωτάθλημα στο Περιστέρι, ο Χαράλαμπος Καμπουρίδης του Αρη Ανθούπολης πέθανε στο γήπεδο. Επίσης το 2016 ο Δημήτρης Ζαχείλας έπαθε καρδιακή προσβολή στην προπόνηση και κατέρρευσε στο γήπεδο «Μητσιμπόνας» στη Λάρισα. Σε αθλητικές εγκαταστάσεις που όπως έγινε γνωστό μετά το συγκεκριμένο περιστατικό, γυμνάζονταν περίπου 200 άτομα, χωρίς να υπάρχει ούτε ένας γιατρός.
Το 2019, κατά τη διάρκεια του αγώνα του ΕΠΣ Μαγνησίας, ο ποδοσφαιριστής Χρήστος Πετρίδης, κατέρρευσε μέσα στο γήπεδο. Παρά τις πρώτες βοήθειες που του δόθηκαν από τον γιατρό του αγώνα και έναν διασώστη του ΕΚΑΒ, ο ποδοσφαιριστής κατέληξε αργότερα στο νοσοκομείο. Τον Απρίλιο του 2021, ο ποδοσφαιριστής Γιώργος Γερεντές συγκρούστηκε με παίκτη της αντίπαλης ομάδας. Η φύση του τραυματισμού ήταν τέτοια που χρειάστηκε η μεταφορά του παίκτη στο νοσοκομείο. Το ασθενοφόρο έφτασε με καθυστέρηση 45 λεπτών. O ίδιος έζησε και μιλώντας μερικούς μήνες αργότερα είπε πως η ΕΠΟ δεν λαμβάνει σοβαρά την υγεία των ποδοσφαιριστών στα ερασιτεχνικά και στα τοπικά πρωταθλήματα. Τόνισε ότι δεν υπάρχουν γιατροί σε κάθε γήπεδο της Γ’ Εθνικής. Και ότι υπάρχουν άτομα που μπαίνουν μέσα μόνο με ψυκτικό. Οι περισσότερες ομάδες έχουν απλά ένα βαλιτσάκι πρώτων βοηθειών. Τι έχει αυτό μέσα; Γάζες, ψυχτικό σπρέι, οινόπνευμα και μπεταντίν.
Κι όλα αυτά σε ένα ποδόσφαιρο που έχουν υπάρξει καταγγελίες για… τραμπουκισμούς διαιτητών οι οποίοι αρνούνταν να ξεκινήσουν αγώνες επειδή δεν υπήρχε γιατρός ή ασθενοφόρο, αλλά μπράβοι των ομάδων τους απειλούσαν και τους ανάγκαζαν να σφυρίξουν κανονικά την έναρξη με κίνδυνο την υγεία των ποδοσφαιριστών. Τα παραδείγματα είναι πολλά, αλλά κανείς δεν κάνει τίποτα για ένα πιο ασφαλές περιβάλλον στο ποδόσφαιρο των μικρών κατηγοριών. Ας ελπίσουμε ο 22χρονος Αλέξανδρος να είναι το τελευταίο θύμα όλου αυτού. Και να αναγκάσει τους υπεύθυνους να λάβουν αληθινά μέτρα.
