Θα γίνει τριήμερη συζήτηση στη Βουλή: μεγάλοι ρήτορες, εγκέφαλοι με φαιά ουσία που αν την απλώσεις καλύπτεις τρία γήπεδα τένις· βαθιά πνεύματα που αν τα βυθομετρήσεις χάνεσαι στην άβυσσο ωκεανών σκέψεων· νόες με πλούτο εννοιολογικό τριακοσίων σπηλαίων του Αλή Μπαμπά θα διαλεχθούν – η αλήθεια θα λάμψει οπωσδήποτε. Μπορεί να αποδειχθεί αλλά μπορεί και να καταρριφθεί ότι:
Οι κυβερνώντες είναι αναποτελεσματικοί και επικίνδυνοι για τη χώρα… Πρόκειται για τη χειρότερη κυβέρνηση από τη Μεταπολίτευση και μετά… 22.970 άνθρωποι έχουν χαθεί από τον κορωνοϊό… Κάθε ώρα που η κυβέρνηση παραμένει στην εξουσία, τέσσερις με πέντε συμπολίτες μας χάνουν τη ζωή τους… Οι επιζώντες χάνουν μεγάλο μέρος του εισοδήματός τους λόγω του ανεξέλεγκτου κύματος ακρίβειας… Επαρση και καθεστωτισμός διακρίνουν τον Πρωθυπουργό και τους υπουργούς του… Βοναπαρτικά διαγγέλματα, απρόσφορα μέτρα και αποποίηση της ευθύνης… Ανεπαρκείς και ιδιοτελείς αποφάσεις… Αυταρχικός κατήφορος, ερντογανοποίηση και ορμπανοποίηση της πολιτικής ζωής… Να φύγουν να ανασάνει ο τόπος…
Αυτά και άλλα πολλά καταλογίζουν ο Αλέξης Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ στον Κυριάκο Μητσοτάκη και στην κυβέρνηση. «It’s nothing personal, it’s just business», just politics, θα έλεγε κανείς, κατά την περίφημη ατάκα του Μάικλ Κορλεόνε διατάζοντας κάποια εκτέλεση.
Στην περίπτωση του Αλέξη Τσίπρα, συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο: «It’s not politics, it’s just personal» θα παραδεχόταν στον πνευματικό του στην Ανω Κυψέλη ή στα Κάτω Πατήσια αν τον ρωτούσε γιατί κάνει την πρόταση μομφής, γιατί όπου βρεθεί και όπου σταθεί καταγγέλλει προσωπικά τον Κυριάκο Μητσοτάκη για καθετί κακό που συμβαίνει στο Σύμπαν.
Ο μεγαλύτερος σίριαλ κίλερ
Δεν τον μπορεί, ημερολόγιό μου, τον Κυριάκο Μητσοτάκη ο Αλέξης Τσίπρας· δεν τον χωνεύει, δεν θέλει να τον βλέπει στα μάτια του – τον θεωρεί το ακριβώς αντίθετό του: άχρηστο γόνο ισχυρής οικογένειας. Λάθος της εξέλιξης, κακομαθημένο πλουσιόπαιδο που πήγε σε κολέγια και πανεπιστήμια με τα λεφτά του μπαμπά του, που έγινε αρχηγός κόμματος πάλι χάρη στον μπαμπά του, χωρίς να αξίζει τίποτα.
Οχι ότι ο ίδιος ήταν φτωχός: νεόπλουτος εργολάβος πρώτης γενιάς ήταν ο πατέρας του και ήθελε να τον κάνει διάδοχό του, δεύτερης γενιάς εργολάβο κακάσχημων πολυκατοικιών και σκανδαλωδών δημοσίων έργων – αυτός ξέφυγε από τη μοίρα του: ασχολήθηκε με την πολιτική, αναδείχθηκε, έγινε πρωθυπουργός με το σπαθί του – κόβοντας κεφάλια δεξιά και αριστερά.
Αποκεφάλισε πρώτο-πρώτο τον ευεργέτη του Αλαβάνο· νίκησε τους εχθρούς Σαμαρά και Βενιζέλο, σε Πηγάδα έριξε Λαφαζάνη – Κωνσταντοπούλου και λοιπούς συντρόφους, ισοπέδωσε τον Μεϊμαράκη, διέλυσε τον Καμμένο και το κόμμα του – εν ολίγοις, αναδείχθηκε στον μεγαλύτερο σίριαλ κίλερ της ελληνικής πολιτικής εδώ και 200 χρόνια.
Μπήκε στα μεγαλύτερα σαλόνια (Λευκό Οίκο, Μέγαρο Ηλυσίων, Κρεμλίνο), δεν υπήρχε κανείς ισάξιός του στη χώρα. Εκατοντάδες κόλακες γύρω του, σε σταθμούς και εφημερίδες και στο Facebook έλεγαν και έγραφαν πόσο σπουδαίος, έξυπνος, μεγαλοφυής, άχαστος, χαρισματικός ήταν – με πολύ λιγότερα στρίβει του ανθρώπου η βίδα.
- l Αν αποφάσισε «πάμε σε εθνικές εκλογές» αμέσως μετά την ήττα του στις ευρωεκλογές του 2019, ήταν από ψευδαίσθηση μεγαλείου, παντοδυναμίας – ήταν δυνατόν ο «Κούλης» να τον νικήσει;
Και να που ο «Κούλης» τον νίκησε τον ανίκητο – μόνο αν τον γδάρει ζωντανό, αν τον σέρνει στους δρόμους δεμένο από το τέθριππο του θριάμβου του, τότε μόνο θα ησυχάσει ο Αλέξης Τσίπρας. - Καλύτερα να ψηφίσουν αμέσως, δεν χρειάζεται να το ξαναδούμε, το ξέρουμε απ’ έξω το έργο: «Πρόταση μομφής; Εσείς που σκοτώσατε 100 ανθρώπους στο Μάτι; Ούτε ένας δεν πέθανε από την “Ελπίδα”!». «Τι είναι 100 μπροστά στις χιλιάδες που δολοφονείτε λόγω κορωνοϊού; Καλά τα είπε ο Κουρουμπλής, θα τον ξαναφέρουμε στο κόμμα».
Κατά τα άλλα, ο χιονιάς έδωσε την ευκαιρία να μεγαλουργήσουν ξανά κράτος, κυβέρνηση – αλλά και ιδιωτικός τομέας. Οι διοικούντες την Αττική Οδό των εκατοντάδων εκατομμυρίων κερδών ετησίως αποδείχθηκαν αντάξιοι των περιφερειαρχών Πατούλη και Δούρου.
Χρεοκοπημένη χώρα χρεοκοπημένων πολιτικών που έχουν στον νου τους μόνο τις επόμενες εκλογές και «ιδιωτών» που είναι κολλητοί τους – και Δικαιοσύνης που ξυπνά, τινάζεται πάνω, διατάζει αμέσως «εισαγγελική έρευνα» για τον χιονιά. Και, καταπονημένη, γυρίζει να κοιμηθεί πάνω στο ζεστό αναπαυτικό στρώμα εκατοντάδων χιλιάδων υποθέσεων που περιμένουν αιώνες να εκδικαστούν.
Μπροστά στο τζάκι
- Δεν ξέρω αν κατανοεί την ευθύνη του ο Νίκος Ανδρουλάκης: αν τα πράγματα συνεχιστούν όπως πάνε εδώ και δώδεκα χρόνια, σε πέντε-δέκα χρόνια η χώρα θα χρεοκοπήσει ξανά, είναι βέβαιο – ελπίζω να μη συμβεί αυτό επειδή θα κάνει πολέμους που θα τους χάσει.
Ητοι, το θέμα δεν είναι απλώς «να κερδίσει η σοσιαλδημοκρατία» – αυτό μπορεί να είναι λογικό αίτημα για χώρες σαν την Ολλανδία ή την Πορτογαλία – γιατί μπορεί η χρεοκοπία να γίνει επί πρωθυπουργίας του, όπως επί Γιώργου Παπανδρέου. Το θέμα είναι να μην αποδεχθούμε τη μοίρα μας, να τελειώσει η κακοδαιμονία. - Ημερολόγιό μου, γράφω ψύχραιμα για όλα αυτά – ενώ στις οθόνες και στα έντυπα γίνεται χαλασμός – γιατί μόλις άκουσα πως μας στέλνει ο Πούτιν χιονιά από τις στέπες τα μάζεψα και αναχώρησα από το Αρχιπέλαγος – δεν είμαι ούτε περιφερειάρχης ούτε δήμαρχος ούτε υπουργός, θυμόμουν τι είχε γίνει πέρυσι με τον χιονιά της «Μήδειας».
Με τον Μπούφο συνοδηγό, την Κανέλλα και τη Θεία Μάρω στα πίσω καθίσματα και το πορτμπαγκάζ γεμάτο Αριστοτέλη ήρθαμε Σταγιαχώματα της Ηλείας όπου κάνει κρύο αλλά δεν έριξε ούτε μία νιφάδα χιονιού.
Πάγο μόνο έχουμε, τα χαράματα – έφθασε και -5o C η θερμοκρασία. Ανησυχώ για τα δέντρα και τα λουλούδια μου, κυρίως για τις δύο φλαμουριές που φύτεψα πέρυσι και περιμένω πώς και πώς τη θερινή γιγάντια σκιά τους.
Τις σκέπασα με χόρτα, δυο μικρά καλυβάκια έφτιαξα, είναι προστατευμένες.
Περνάμε ήσυχα λοιπόν, μπροστά στο τζάκι, πίνοντας κρασάκι και ψήνοντας κάστανα, με τον Μπούφο να διαβάζει Αριστοτέλη και τους άλλους τρεις να παίζουμε πότε πρέφα, πότε τάβλι – και ας βουρλίζονται οι αρχόντοι, υπουργοί, περιφερειάρχες και πρωθυπουργοί.
Γραμματοκιβώτιο
Εάν, πάντως, είχαν ευλογηθεί κι αγιασθεί και τα εκχιονιστικά μηχανήματα, δεν θα μας έπαιρνε ο διάολος.
ΣΤΑΥΡΟΣ, ΑΛΥΣΟΔΕΤΟΣ
Οπου λαλούν δεκάδες υπουργοί, εκατοντάδες γραμματείς, χιλιάδες μετακλητοί, η κυβέρνηση αργεί να ξυπνήσει. Η «Ελπίδα» έφυγε και μαζί της η ελπίδα ότι το κρατικό αμάξι μπορεί να κινηθεί σε «χιόνι». Αναζητείται κατασκευαστής που θα του προσδώσει κίνηση 4×4.
Γ. Κ., ΚΥΜΗ
Κυριάκο, φέρε πίσω Χρυσοχοΐδη και Χαρδαλιά μπας και δούμε… μαύρη μέρα!
ΖΕΥΞΙΟΣ ΠΑΤΡΑ
Για το προ ημερών μπάχαλο του επιτελικού κράτος φταίνε η Πάρνηθα, ο Υμηττός και η Πεντέλη που άφησαν τα χιόνια να ροβολήσουν δυο βήματα από την Ομόνοια. Αντε να φταίει λίγο και ο Χατζηπετρής της διπλανής πόρτας.
ΑΒΑΔΑΊΟΣ, ΧΕΛΜΟΥ ΚΑΙ ΑΓΡΑΦωΝ
Αναγκαία η αγορά των Ραφάλ. Κατανοητή επίσης και η προβολή της από την πολιτεία. Και οι αγιασμοί ακόμη, αν ενισχύουν το φρόνημα των πιλότων, παρά το γελοίον του πράγματος. Οι κομματικοί όμως πανηγυρισμοί και η προβολή τους είναι για… τα πανηγύρια. Καλοί μου κύριοι της ΝΔ, «το περίσσιο χαλάει το ίσιο».
ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΗΤΑΚΟΣ, ΛΑΡΙΣΑ
Με αφορμή την κακοκαιρία, το καταλάβαμε στο πετσί μας ότι η… Ελπίδα πεθαίνει τελευταία. Την επόμενη φορά να είναι πιο σοφός, να μη στηρίζεται σε ελπίδες αλλά σε πράξεις.
ΔΕΣΠΩ ΦΡΑΓΚΑΚΗ, ΑΘΗΝΑ
«Η κακοκαιρία ήρθε νωρίτερα»… Γαλάζιοι σύντροφοι, μόνο ο Ανδρέας έδινε ραντεβού, κι αυτά με την Ιστορία. Με την κακοκαιρία ούτε που το διανοήθηκε.
ΠΑΝΟΣ ΑΡΓΥΡΗΣ, ΕΝΤΑΥΘΑ
Στη χώρα μας, όταν έχει χιόνια, αποκλειόμαστε. Οταν έχει ζέστες, καιγόμαστε. Οταν έχει βροχές, πνιγόμαστε. Οταν έχει σεισμούς, πλακωνόμαστε. Και όταν δεν έχει τίποτ’ άλλο, τσακωνόμαστε… Δεν μένει πια χρόνος (για) να ερωτευόμαστε (κόψ’ το αυτό…).
Γ. IDI T – ΗΣ, ΑΙΓΙΝΑ
Δεν ήταν παχύ το χιόνι. Απλώς, τελείωσε η εποχή των παχιών αγελάδων… Και πιπτούσης της… χιόνος, πίπτει και το ποσοστόν!
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΤΣΕΧΙΑΣ
