Η υπογραφή του είναι άμεσα αναγνωρίσιμη. Από τα πρώτα κιόλας λεπτά μιας παράστασης, ακόμα και αν δεν σου έχουν δώσει το όνομα του σκηνοθέτη, καταλαβαίνεις πως παρακολουθείς μια δουλειά του Ρόμπερτ Ουίλσον.
Σκηνές στατικές, υψηλής εικαστικότητας, ηθοποιοί ή τραγουδιστές επίσης ακίνητοι, σχεδόν σαν κούκλες, «εντοιχισμένοι» θαρρείς στο σκηνικό, αλλά την ίδια στιγμή παρόντες, με μια παράξενη εσωτερική ένταση, για να διηγηθούν το δράμα. Γνωστός στο ελληνικό κοινό από την εποχή που είχε παρουσιάσει στο «Παλλάς» την «Οπερα της πεντάρας» (έκτοτε επανήλθε και με άλλες συνεργασίες, ανάμεσά τους η «Οδύσσεια» στο Εθνικό Θέατρο), ο Ουίλσον επιστρέφει: Αυτή τη φορά για να συνεργαστεί με την Εθνική Λυρική Σκηνή στον «Οθέλλο» του Βέρντι.
Στο BHMAgazino που κυκλοφορεί μαζί με το «Βήμα της Κυριακής, με αφορμή την πολυαναμενόμενη παράσταση (μια συμπαραγωγή με το Πασχαλινό Φεστιβάλ του Μπάντεν-Μπάντεν), ο διάσημος σκηνοθέτης και εικαστικός μίλησε αποκλειστικά στο ΒΗΜΑgazino και τον Κοσμά Βίδο για τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβάνεται την παρουσία του στη θεατρική σκηνή και για τη σχεδόν εξηντάχρονη καριέρα του, εξηγώντας πως η σκηνοθεσία, γενικότερα η καλλιτεχνική δημιουργία, δεν είναι για εκείνον δουλειά, αλλά ο τρόπος του για να αναπνέει και να ζει.
Διαβάστε περισσότερα στο BHMAgazino που κυκλοφορεί με το «Βήμα της Κυριακής»
