Την αδέσποτη αυτή φράση του Νίτσε, την έχει πει με τον τρόπο του και ο Τσίπρας.
Με μία διαφορά: ο Τσίπρας την ξέχασε σκόπιμα (η «Ομπρέλα » του Σύριζα μειοψήφισε προχθές).
Ως προς τον Νίτσε, δεν ξέρω αν θέλησε να πει κάτι. Και το πιθανότερο, εκείνο που ζήτησε να επαναφέρει στη μνήμη του να μην ήταν η «ομπρέλα» αλλά το «να μην ξεχάσω». Σε αντίθεση με τον Τσίπρα που την ξεχνά.
Ωστόσο, αν ο Νίτσε ή ο Τσίπρας θέλησαν να πουν κάτι, ας μη κάνουν πως δεν ξέρουν τί είναι λήθη. Διότι το ζήτημα με την λήθη είναι ότι ξεχνά όχι μόνο γιατί δεν μπορεί αλλιώς, αλλά και γιατί μπορεί να μην μπορεί αλλιώς.
Και με την «ομπρέλα» συνέβη και για τους δύο αυτό: «είναι ένα πράγμα που μπορείς να το έχεις ή να μην το έχεις ανάγκη πια», όπως την «Ομπρέλα».
Συμπέρασμα; Τα μεγάλα πνεύματα δεν παύουν να (μας) δουλεύουν.
ΥΓ. Προσοχή. Τα κείμενά μου, όπως το κάπνισμα, παρά τον επιμορφωτικό τους χαρακτήρα, βλάπτουν σοβαρά την υγεία.
* Φ. Νίτσε, «Απόσπασμα υπ’ αριθμόν 12, 175».
