Η παράταση της υγειονομικής κρίσης και όσα αποδιοργανωτικά τη συνοδεύουν πολλαπλασιάζουν τις κυβερνητικές ανησυχίες. Κοινή είναι η πεποίθηση ότι παρατεινόμενη η πανδημία περιπλέκει την κατάσταση, τροφοδοτεί το πολιτικά ευαίσθητο θέμα της ενίσχυσης των πληθωριστικών πιέσεων, δεν επιτρέπει στον Πρωθυπουργό να ξεδιπλώσει το σχέδιό του όπως θέλει και όπως έχει περιγράψει, εμποδίζει την ανάπτυξη πλήθους νέων πολιτικών, βυθίζει άλλες και το κυριότερο, μεταφέρει διαρκώς κύματα δυσφορίας στους πολίτες που επιτείνουν τη δεδομένη πια κυβερνητική φθορά. Δεν είναι τυχαίο ότι στελέχη του κυβερνώντος κόμματος επενδύουν στο αισιόδοξο σενάριο του γρήγορου τέλους της πανδημίας, αν όχι εντός των επόμενων δύο-τριών εβδομάδων, τουλάχιστον εντός του πρώτου τριμήνου του νέου έτους. Ωστόσο, επί του παρόντος, δεν υπάρχουν βεβαιότητες, παρά μόνο αγωνίες για όσα συσσωρεύει το πρωτοφανούς έντασης κύμα της Ομικρον.
Παρά ταύτα, οι γενικότερες συνθήκες μπορεί να είναι προβληματικές και δύσκολες, αλλά δεν είναι προς θάνατον. Η Ομικρον εμποδίζει μεν την οικονομική δραστηριότητα και περιορίζει την κοινωνική ζωή, αλλά δεν τις αποσυντονίζει πλήρως, όπως πολλοί ανέμεναν.
Οι μεγάλες επιχειρήσεις έχουν αναπτύξει με τον καιρό άμυνες, η τηλεργασία αξιοποιείται στον μέγιστο βαθμό και γενικώς η οικονομία έχει βρει μηχανισμούς αυτοπροστασίας και προσαρμογής ακόμη και στις δυσκολότερες πανδημικές συνθήκες. Και η κοινωνία επίσης, παρά την κόπωση από την ένταση και τη διάρκεια της υγειονομικής απειλής, δείχνει προσαρμοστικότητα μεγάλη.
Διαβάστε περισσότερα στο ΒΗΜΑ της Κυριακής που κυκλοφορεί
