Ενας νέος ψυχρός πόλεμος (που δεν αποκλείεται να εξελιχθεί και σε θερμό) έχει ξεκινήσει με αφορμή την Ουκρανία και την επικίνδυνη αντιπαράθεση της Ρωσίας με τη Δύση, ενώ ήδη σημειώνονται τα πρώτα βήματα μιας στρατηγικής προσέγγισης της Μόσχας με το Πεκίνο, που θα έχει ως αποτέλεσμα ριζικές πλέον ανακατατάξεις στη διεθνή σκακιέρα, με άγνωστες, προς το παρόν τουλάχιστον, επιπτώσεις. Και να σκεφθεί κανείς ότι όλα αυτά θα μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί αν οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι ευρωπαίοι σύμμαχοί τους είχαν έλθει σε συνεννόηση με τους Ρώσους, μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ενωσης, για τη συγκρότηση ενός νέου συστήματος ασφαλείας στον ευρύτερο ευρωπαϊκό χώρο, που θα περιελάμβανε και τη Ρωσία. Καθώς μάλιστα είχε ήδη καταργηθεί το Σύμφωνο της Βαρσοβίας και το ΝΑΤΟ δεν είχε πλέον ουσιαστικό λόγο ύπαρξης.
Αντί να συμβεί όμως αυτό, η μοναδική πλέον υπερδύναμη που είχε απομείνει στον κόσμο, με τη νέα ισχύ που αυτομάτως είχε αποκτήσει, επέλεξε να επεκτείνει την εδαφική επιρροή του ΝΑΤΟ με την ένταξη σε αυτό όλων των ευρωπαϊκών χωρών που ανήκαν στο πρώην Σύμφωνο της Βαρσοβίας, καθώς και των χωρών της Βαλτικής, ενώ τώρα ολοκληρώνεται και η ένταξη των χωρών των Δυτικών Βαλκανίων. Και τούτο, παρά τις προφορικές διαβεβαιώσεις που είχαν δοθεί αρχικά από τους Αμερικανούς προς τους Ρώσους ότι δεν θα είχε υπάρξει επέκταση του ΝΑΤΟ. Επόμενο ήταν λοιπόν να αισθανθεί η Ρωσία του Πούτιν (που υπήρξε στο παρελθόν πράκτορας της περιβόητης Κα-Γκε-Μπε και δεν μπορεί να ξεχάσει την τότε ισχύ της Σοβιετικής Ενωσης, την οποία είχε υπηρετήσει) ότι η χώρα του, με το ένδοξο για αυτόν παρελθόν, περικυκλώνεται επικίνδυνα από τις δυτικές δυνάμεις, ακόμη και με την απειλή ανάπτυξης νέων πυρηνικών πυραύλων μέσου βεληνεκούς κοντά στα ρωσικά σύνορα.
Το γεγονός αυτό δεν δικαιολογεί όμως την ακραία αντίδρασή του στο ουκρανικό ζήτημα, με τη συγκέντρωση δεκάδων χιλιάδων ρώσων στρατιωτών στα ουκρανικά σύνορα που απειλούν να εισβάλουν στη χώρα αυτή. Και το ερώτημα είναι αν θα επαναληφθεί και εδώ ό,τι συνέβη στο παρελθόν με την κατάληψη της Κριμαίας και τμήματος της Γεωργίας. Ενώ η Δύση θα πρέπει να προβληματισθεί τώρα από το σινορωσικό αντίβαρο στο δυτικό μέτωπο, καθώς η κοινή αντιπαράθεση Σι Τζινπίνγκ και Βλαντίμιρ Πούτιν προς τους Αμερικανούς τους έφερε πιο κοντά, με αποτέλεσμα να έχει ανοίξει ήδη η συζήτηση για την υπογραφή ενός ισχυρού αμυντικού συμφώνου. Γεγονός που φυσικά δεν θα είχε συμβεί αν η Ρωσία είχε ενταχθεί, όταν παρουσιάστηκε η ιστορική ευκαιρία, σε ένα ευρύτερο ευρωπαϊκό σύστημα ασφαλείας. Αλλά, ως γνωστόν, η Ιστορία συχνά εκδικείται.
