Βαθμολογία:
5: εξαιρετική, 4: πολύ καλή, 3: καλή, 2: ενδιαφέρουσα, 1: μέτρια, 0: απαράδεκτη
Αρκετές νέες ταινίες καλούν τους υποψήφιους θεατές από σήμερα στις αίθουσες, μία εβδομάδα πριν από την πρεμιέρα της ταινίας «Σμύρνη μου αγαπημένη» του Γρηγόρη Καραντινάκη. Καλές ταινίες αλλά με την εξαίρεση του «Spider Man No way home», «μικρές», περιορισμένου κοινού. Και μετά τον καταποντισμό τόσο του «West Side Story» του Στίβεν Σπίλμπεργκ, όσο και της «Γαλλικής αποστολής» του Γουές Αντερσον, τα σινεμά βρίσκονται σε δύσκολη θέση. Εξαιρετικά δύσκολη περίοδος για τα σινεμά, πολύ απλά, ο κόσμος δεν πηγαίνει και ο φόβος του κορωναϊού φαίνεται να είναι ο βασικός λόγος. Η «Σμύρνη» ίσως κινήσει κάπως τα πράγματα. Θα το δούμε σε μια ακόμη εβδομάδα.
———————————
«Spider Man No way home» (ΗΠΑ, 2021)
Οι αρκετές εκπλήξεις που υπάρχουν στην τελευταία περιπέτεια του Ανθρώπου Αράχνη, πολύ φοβούμαι ότι αφορούν αποκλειστικώς τους φαν του υπέρ ήρωα της Marvel Comics και κανέναν άλλο. Στην ουσία ο σκηνοθέτης Τζον Γουότς (που είναι και ένας από τους αρκετούς σεναριογράφους της ταινίας) μοιάζει να αποτίνει κάτι σαν φόρο τιμής στον Πίτερ Πάρκερ, τον μολυσμένο από το τσίμπημα μιας βιονικής αράχνης νεαρό που εξαιτίας αυτού του ατυχήματος έχει αποκτήσει υπερφυσικές δυνάμεις και μάχεται το Κακό.
Εχθροί και σύμμαχοί του από προηγούμενες ταινίες εμφανίζονται ξανά στο προσκήνιο, την ώρα που ακόμα και οι ηθοποιοί που τον έχουν υποδυθεί στο παρελθόν, ο Τόμπι Μαγκουάιρ στο franchise του Σαμ Ράιμι (το πρώτο και καλύτερο) και ο Αντριου Γκάρφιλντ που πήρε τα σκήπτρα από τον Μαγκουάιρ το 2012 με το «The Amazing Spider-Man», εμφανίζονται στο πλευρό του σημερινού Πάρκερ, του Τομ Χόλαντ. Από πλευράς πλοκής βέβαια, όλη αυτή η κατάσταση, όπου όχι ένας αλλά …τρεις Άνθρωποι – Αράχνες (που έχουν βρεθεί όλοι μαζί γιατί βραχυκύκλωσαν τα …παράλληλα σύμπαντά τους) συνεργάζονται για τον κοινό στόχο, παρότι ευχάριστα δοσμένη και με ένα πολύ χαλαρό χιούμορ, δεν μπορεί παρά να αφορά εκείνους που έχουν εντρυφήσει στην «κουλτούρα» του Spider Man και γνωρίζουν λεπτομέρειες απ’ έξω κι ανακατωτά.
Οσοι δεν έχουν υπόψη τους τις προηγούμενες ταινίες στις οποίες γίνονται απανωτές αναφορές δεν μπορούν να ακολουθήσουν παρά να χαζέψουν όλη αυτή την φασαρία με τα παράλληλα σύμπαντα. Αλλά υλικό για χάζι υπάρχει άπλετο. Ο Μπένεντικτ Κάμπερμπατς αναμειγνύει τα …σεξπιρικά με τα μαγικά του ως Dr. Strange, ο Γουίλεμ Νταφόε πλασάρει πληθωρικά το πιο μοχθηρό χαμόγελό του ως Green Goblin και ο Αλφρεντ Μολίνα που μοιάζει με τον Τζον Λένον στο πιο παχύ του, κουνά με όρεξη τα πλοκάμια του ως Doc Ock. Ακόμα και ο Τζέιμι Φόξ φαίνεται να διασκεδάζει όλον αυτόν τον καρνάβαλο (διότι περί καρνάβαλου πρόκειται) παίζοντας με τα ηλεκτρικά χέρια του.
Βαθμολογία: 2
——————————————
«Αμνός» (Lamb, Ισλανδία/ Σουηδία/ Πολωνία, 2021)
Η Μητέρα Φύση είναι διαρκώς παρούσα στην ταινία του Βάλντιμαρ Γιόχανσον, ισλανδού κάμεραμαν και τεχνικού (έχει δουλέψει στα οπτικά εφέ μεγάλων παραγωγών του Χόλιγουντ όπως το «Oblivion» και το «Game of thrones»), εδώ στο ντεμπούτο του στην σκηνοθεσία μεγάλου μήκους. Και η Μητέρα Φύση κρύβει μέσα της πολλά ανεξήγητα μυστικά όπως το πρόβατο με το ανθρώπινο σώμα που θα «υιοθετήσει» ένα ζευγάρι απομονωμένων προβατοτρόφων (Νούμι Ράπας, Χίλμιρ Σνερ Γκούντνασον) για να το αναθρέψει σαν το παιδί που ποτέ δεν απέκτησε. Βγαλμένη μέσα από τα σπλάχνα της σκανδιναβικής μυθολογίας, η παράξενη, μυστηριακή αυτή ταινία, αναμοχλεύει με επιτυχία αρκετά κινηματογραφικά είδη – από το «οικογενειακό» ψυχολογικό δράμα μέχρι το θρίλερ και την ταινία φαντασίας. Πολλά θα μείνουν ανεξήγητα, όμως σε κάποιες ταινίες το ανεξήγητο ασκεί την δική του γοητεία και ο «Αμνός» ανήκει σε αυτές. Το γεγονός είναι ότι ο θεατής συμπάσχει πλήρως με το δράμα του ζευγαριού, αντιλαμβάνεται την ανάγκη του να προχωρήσει σε μια απόφαση που θα αλλάξει ριζικά την ζωή του. Ταυτόχρονα, το φιλμ είναι γεμάτο από εικόνες που χαράσσονται σαν ουλές στην μνήμη σου, μια πραγματική μικρή έκπληξη μέσω της οποίας αναδεικνύεται η ματιά ενός ταλαντούχου κινηματογραφιστή τον οποίο σίγουρα θα ξανακούσουμε ως σκηνοθέτη.
Βαθμολογία: 3
————————-
«Μετά την αγάπη» (After love, Αγγλία, 2020)
Άλλη μια «μικρή», εναλλακτική ταινία για αυτή την εβδομάδα και αυτή ντεμπούτο στην σκηνοθεσία μεγάλου μήκους, του Αλέμ Καν. Μια ενδιαφέρουσα μελέτη πάνω στην συμφιλίωση και την αγάπη, η οποία αναπτύσσεται μέσα από μια ασυνήθιστη ανθρώπινη ιστορία. Όταν παρεξηγείται ως καθαρίστρια, η βρετανίδα χήρα (Τζοάνα Σκάνλαν) ενός Μουσουλμάνου που πέθανε ξαφνικά, «εισβάλλει» στο σπίτι μιας Γαλλίδας (Ναταλί Ρισάρ) με την οποία ο μακαρίτης διατηρούσε κρυφή ερωτική σχέση και έχει αποκτήσει μαζί της έναν γιό. Ο σκηνοθέτης «εκμεταλλεύεται» μια αμήχανη κατάσταση και δημιουργεί ατμόσφαιρα μέσα από μια ποικιλία διαφορετικών ανθρώπινων αντιδράσεων και συμπεριφορών, την ώρα που το σασπένς για την πιθανή αποκάλυψη της πραγματικής ταυτότητας της «εισβολέα», δεν σε αφήνει σε ησυχία. Η κάμερα παρακολουθεί με σταθερότητα τα δρώμενα στα οποία δεν ασκείται καμία κριτική, κάτι που δίνει στον θεατή το βήμα να αποφασίσει από μόνος του για τις πράξεις των ηρώων και κυρίως της χήρας την οποία υποδύεται εξαιρετικά η Σκάνλαν (βραβείο ερμηνείας στο περσινό φεστιβάλ Θεσσαλονίκης).
Βαθμολογία: 3
———————————
«Ελπίδα» (Hope, Νορβηγία, 2020)
Τρίτη «εναλλακτική» ταινία για αυτή την εβδομάδα (όχι όμως ντεμπούτο στην σκηνοθεσία), η «Ελπίδα» αν και αφηγείται μια ιστορία που λαμβάνει χώρα χριστουγεννιάτικα, κάθε άλλο παρά «χριστουγεννιάτικης ατμόσφαιρας» μπορεί να θεωρηθεί. Ασχολείται με τις επιπτώσεις που έχει σε μια πολυμελή οικογένεια η είδηση ότι η μητέρα πάσχει από μια μορφή καρκίνου που είναι σχεδόν αδύνατο να αντιμετωπιστεί. Οι αντιδράσεις των μελών της οικογενείας διαφέρουν αλλά συγχρόνως συγκλίνουν και αυτό είναι που ενδιαφέρει την σκηνοθέτρια Μαρία Σοντάλ που με… χειρουργική ακρίβεια κοιτάζει το δύσκολο αυτό θέμα από όλες τις πλευρές του, έχοντας φυσικά την σημαντική συνδρομή των άψογων πρωταγωνιστών της, Αντρέα Μπριν Χόβινγκ (η μητέρα) και Στέλαν Σκάσγκαρντ (ο σύντροφός της). Η ταινία σε αφήνει με έναν κόμπο στο λαιμό χωρίς ποτέ να καταφεύγει στις εύκολες λύσεις ενός συμβατικού μελοδράματος. Να σημειωθεί ότι η «Ελπίδα» υπήρξε η επίσημη πρόταση της Νορβηγίας στα Οσκαρ Διεθνούς Ταινίας 2021.
Βαθμολογία: 3
——————————
«Τραγούδα 2» (Sing 2, ΗΠΑ, 2021)
Για το παιδί υπάρχει αυτή η ταινία κινουμενων σχεδίων του Γκαρθ Τζένινγκς, συνέχεια της εξαιρετικά επιτυχημένης «Τραγούδα» (2016). Ζώα με μουσικό ταλέντο αποφασίζουν να διεκδικήσουν την θέση τους στο θεατρικό μιούζικαλ και αφού με πανούργους τρόπους και την βοήθεια της τύχης καταφέρνουν να ελκύσουν την προσοχή ενός σούπερ παραγωγού, μια πραγματική αλεπού (στη κυριολεξία) βάζουν τα δυνατά τους για να αποδείξουν ότι αξίζουν. Τα άψογα χορευτικά νούμερα εντυπωσιάζουν, κάτι που θα λέγαμε και για την ελληνική μεταγλώττιση (εκτός από τα τραγούδια που ακούγονται στα αγγλικά). Ομολογώ ότι η φωνή του Θάνου Λέκκα ως γουρούνι Γκούντερ (μιλά «σπασμένα», με γερμανική προφορά) με έκανε να γελάσω με την καρδιά μου, κάτι που μου συμβαίνει πολύ σπάνια με μεταγλωττίσεις κινουμένων σχεδίων στα ελληνικά. Βέβαια, πολύ θα ήθελα να είχα ακούσει τους ηθοποιούς που έδωσαν την φωνή τους στα αγγλικά, ανάμεσά τους ο Μάθιου Μακ Κόναχι, η Ρις Γουίδερσπουν και η Σκάρλετ Τζοχάνσον.
Βαθμολογία: 3
————————————
Προβάλλoνται επίσης η ελληνική ταινία «Dissolved» του Θοδωρή Βουρνά με τους Ευθύμη Γεωργόπουλο, Μαρία Θωμά, Χρήστο Καπενή κ.α. και η χριστουγεννιάτικη ταινία «Χαμένοι τα Χριστούγεννα» («Lost at Christmas») για την οποία δεν υπήρξε καμία απολύτως ενημέρωση από την εταιρία διανομής της.
