Μαθαίνω ότι τη Δευτέρα ο  Πρωθυπουργός θα λάβει (υποθέτω με πολιτικά) μέρος στη συνεδρίαση της ιεράς  Συνόδου όπου θα «διαπραγματευθεί» την λειτουργία των ναών τα Χριστούγεννα, με μία ακόμη  autodafé προς τον ανώτατο Κλήρο.

 Αλλά αν ο Χριστιανισμός, αντί  της απρόσβλητης από λοιμώξεις, εξασφαλισμένης  αιώνιας ζωής είχε προτείνει την υγιεινή, οι ιεράρχες  δεν θα είχαν τόσο μακριά γένια ούτε καν λόγο υπάρξεως και οι πρωθυπουργοί την ευκαιρία να συσκέπτονται μαζί τους  στη γνωστή από το βιτριόλι  αίθουσα-εκκλησία μάλλον,   παρά διαβούλιο.

 Και να πούνε τί, τη Δευτέρα; Ότι δεν είναι αρκετά άρρωστοι ή αρκετά υγιείς; Ποιοί απ’ όλους; Η Εκκλησία ή ή Πολιτεία; Εμείς ή αυτοί; Φαίνεται όμως πως δεν είναι  μόνο οι άγιοι Πατέρες ασθενείς αλλά και όσοι  μετέτρεψαν τον Σταύρο σε ιδιοτροπία του εκλογικού μας συστήματος.

Εγώ, από την εποχή  του Χριστόδουλου και της εξέδρας στο Σύνταγμα έχω την απορία: γιατί δεν κατεβαίνει και η Εκκλησία  στις εκλογές; ‘Ή, γιατί  ο Μητσοτάκης  δεν κάνει υπουργό τον Μεσογαίας;