Ο θάνατος της Λίνα Βερτμίλερ, αποτελεί μεγάλη απώλεια στον ιταλικό κινηματογράφο στον οποίο διέπρεψε – κυρίως στην δεκαετία του 1970.
Χάρη στη διεισδυτική και επίκαιρη ματιά της στις πολιτικοοικονομικές συνθήκες του σύγχρονου δυτικού κόσμου, ταινίες της Βερτμίλερ όπως οι «Μίμης ο σιδεράς», «Ιστορία έρωτα και αναρχίας» και «Η κυρία και ο ναύτης» κατάφεραν να προσφέρουν στο θεατή όχι απλώς στιγμές γέλιου και χαλάρωσης αλλά και ερεθίσματα προβληματισμού.
Εξάλλου για την ταινία της «Ο Πασκουαλίνο και οι επτά καλλονές» (1975), η Βερτμίλερ ήταν η πρώτη γυναίκα στην Ιστορία των Οσκαρ που εν έτη 1977 κατάφερε να κερδίσει διπλή υποψηφιότητα στην κατηγορία της καλύτερης σκηνοθεσίας και του καλύτερου σεναρίου γραμμένου κατευθείαν για την μεγάλη οθόνη.
Η αριστοκρατικής καταγωγής Αρκάντζελα Φελίτσε Ασούντα Βερτμίλερ φον Ελγκ Σπανιόλ φον Μπράουεϊχ γεννήθηκε στις 14 Αυγούστου 1928 στο Λάτσιο και η αγάπη της για τις Τέχνες εκδηλώθηκε από πολύ νωρίς. Οι ευφάνταστες ιδέες της έλκυσαν τον Φεντερίκο Φελίνι που την στήριξε στα πρώτα της βήματα. Προτού ακολουθήσει την δική της προσωπική διαδρομή στην κινηματογραφική δημιουργία υπήρξε βοηθός του Φελίνι στο «Οκτώμιση».
Με τον χαρακτηριστικό – συνήθως λευκού χρώματος – κοκκάλινο σκελετό των γυαλιών της και την κοντή της κόμη, η Βερτμίλερ έγινε μια από τις πιο χαρακτηριστικές φιγούρες της ιταλικής τέχνης ενώ μεγάλα φεστιβάλ τιμούσαν πάντα το έργο της. Διαγωνίστηκε στις Κάννες («Μίμης ο σιδεράς», «Ιστορία έρωτα και αναρχίας») , στην Βενετία («In una notte di chiaro di luna») και στο Βερολίνο («Μια νύχτα γεμάτη βροχή», «Καμόρα»).
Να σημειωθεί τέλος ότι η Λίνα Βερτμίλερ υπήρξε επίσης στιχουργός και το τραγούδι της «Viva la pappa col pomodoro» ακούγεται σε αρκετές ταινίες, ανάμεσα στις οποίες και η φετινή «Λούκα».
