Η υγειονομική απειλή κυριάρχησε καθ’ όλη τη διάρκεια του επετειακού 2021, αφήνοντας πίσω της χιλιάδες θύματα. Η πανδημία του κορωνοϊού υπήρξε ιδιαιτέρως επικίνδυνη στο πρώτο και στο τέταρτο τρίμηνο του έτους. Οι μαζικοί αρχικώς εμβολιασμοί προστάτευσαν τη χώρα, επιτρέποντας την απρόσκοπτη διαχείριση του επανακάμψαντος σε μεγάλο βαθμό τουριστικού ρεύματος και ευνόησαν χωρίς αμφιβολία το πλήρες άνοιγμα της οικονομίας από το τέλος της άνοιξης και εντεύθεν. Ωστόσο, ανακοπτόμενοι στη διάρκεια του καλοκαιριού, υπό την επίδραση και του ευρύτατου κύκλου των αντιεμβολιαστών-αρνητών, ο υγειονομικός κίνδυνος επανήλθε δριμύτερος από τα μέσα του φθινοπώρου. Ο χειμώνας του 2021 μας βρήκε αντιμέτωπους με το πανίσχυρο τέταρτο κύμα της παραλλαγής Δέλτα που πιέζει αφόρητα τα νοσοκομεία και σκοτώνει καθημερινά δεκάδες συμπολίτες μας. Μετά δε και την εμφάνιση του αφρικανικού στελέχους Ομικρον είναι βέβαιο ότι η πανδημία θα μας συνοδεύει απειλητικά και το 2022.
Η επιτάχυνση των εμβολιασμών στις πρώτες μέρες του τρέχοντος Δεκεμβρίου, υπό την πίεση του μέτρου της υποχρεωτικότητας, δημιουργεί κάποια ελπίδα ότι και το επερχόμενο πέμπτο κύμα θα καταστεί, παρά την πιθανή επικινδυνότητά του, διαχειρίσιμο στη διάρκεια του προσεχούς έτους.
Ωστόσο, παρά τα χιλιάδες θύματα και την ένταση της υγειονομικής απειλής, η ελληνική οικονομία έδειξε προσαρμοστικότητα μεγάλη. Οι ελληνικές οικονομικές επιδόσεις ξεπέρασαν κάθε προσδοκία, η ανάκαμψη υπήρξε εντυπωσιακή σε όλους τους τομείς δραστηριότητας, ο τουρισμός κάλυψε μεγάλο μέρος των απωλειών του 2020, η παραγωγική ικανότητα των επιχειρήσεων δεν εκάμφθη, ο εξαγωγικός προσανατολισμός τους ενισχύθηκε και το πιο ελπιδοφόρο είναι ότι οι υγιέστερες αυτών προωθούν πλήθος επενδυτικών σχεδίων, ενθαρρυμένες τόσο από την εμπιστοσύνη που δείχνουν οι ξένοι επενδυτές όσο και από τα δεκάδες δισ. χρηματοδοτικών πόρων που απέκτησε το Ελληνικό Δημόσιο από τα ευρωπαϊκά ταμεία, ιδιαιτέρως από το Ταμείο Ανάκαμψης.
Αυτή την ώρα, παρά τα πολλά υγειονομικά εμπόδια και τις πληθωριστικές αβεβαιότητες που μετέφερε η πανδημική διαταραχή στη διεθνή εφοδιαστική αλυσίδα, στην εγχώρια επιχειρηματική κοινότητα επικρατεί στην κυριολεξία επενδυτικός πυρετός, όπως μαρτυρεί το πλήθος των ομολογιακών εκδόσεων και των προετοιμαζόμενων επιχειρηματικών συμφωνιών.
Δεν υπάρχει επιχειρηματική ζώνη ασάλευτη στην Ελλάδα, σε τούτη την τόσο ταραγμένη εποχή. Συνδυασμός παραγόντων και συνθηκών – από την πολιτική σταθερότητα και το κύμα φιλελευθερισμού που μετέφερε στην οικονομία ο Πρωθυπουργός μέχρι τις προοπτικές ανάκτησης της χαμένης, στα χρόνια της μακράς οικονομικής κρίσης, επενδυτικής βαθμίδας στα τέλη του 2022 και την ανάδυση των ελληνικών αξιών – προκάλεσε έκρηξη επενδυτικής δραστηριότητας στη χώρα.
Εκεί έξω, μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, έχουν στηθεί τα τελευταία χρόνια ξεχωριστές βάσεις προόδου. Πέρα από τις προφανείς μεγάλες επιχειρήσεις του κατασκευαστικού, του ενεργειακού και ναυτιλιακού κλάδου, τα τελευταία χρόνια έχουν ξεπεταχθεί εκατοντάδες ελληνικές επιχειρήσεις με σημαντική διεθνή παρουσία.
Πόσοι άραγε γνωρίζουν την Paycap, που ξεκίνησε πριν από τριάντα χρόνια από τη βιομηχανική ζώνη της Δράμας παράγοντας αλεξικέραυνα για κτίρια και πλοία και σήμερα τροφοδοτεί με προϊόντα εξισορρόπησης της τάσης του ρεύματος όλες τις μεγάλες τηλεπικοινωνιακές εταιρείες του πλανήτη; Πόσοι άλλοι γνωρίζουν ότι η Flexopack από το Κορωπί εξάγει υλικά συσκευασίας κρέατος σε περίπου τριάντα χώρες και διατηρεί εργοστάσια στην Πολωνία, στη Γαλλία, στην Αυστραλία, στη Νέα Ζηλανδία και αλλού; Πόσοι ακόμη γνωρίζουν ότι τα λευκά μάρμαρα Κυριακίδη από το Παγγαίο «ντύνουν» σύγχρονα μουσουλμανικά οικοδομήματα παντού στον κόσμο, από τη Μέκκα και τη Μεδίνα της Σαουδικής Αραβίας μέχρι την Τασκένδη του Ουζμπεκιστάν; ‘Η ακόμη πόσοι γνωρίζουν ότι στο περιφρονημένο Πέραμα ναυπηγούνται πολυτελή γιοτ που ζηλεύουν οι πιο εξειδικευμένοι ιταλοί ναυπηγοί; Και στα τρόφιμα επίσης, στις νέες τεχνολογίες και αλλού κρύβονται παραγωγικά διαμάντια ασύγκριτης ποιότητας.
Εξαιρουμένου λοιπόν του πανδημικού κινδύνου, η Ελλάδα έχει μοναδική ευκαιρία ανάταξης και ανασυγκρότησης, την οποία δεν πρέπει για κανέναν λόγο, πολιτικό ή ιδεολογικό, να θυσιάσει και να χάσει χώρα. Αυτή είναι και η μεγάλη ευθύνη των πολιτικών δυνάμεων, όλων ανεξαιρέτως.
