Τρόπος του λέγειν, διότι περί εκταφής πρόκειται.
Ποιοί είναι αυτοί οι ανασκουμπωμένοι δρομείς που ο Ανδρέας Παπανδρέου – ως αφέτης της προεκλογικής τους κούρσας – δίνει το σύνθημα με το πιστόλι του, πυροβολώντας το κεφάλι του, όπως σ’ εκείνη τη γελοιογραφία του Χαντζόπουλου, προχθές στην «Καθημερινή»;
Φλύαροι είναι και η πρωτοτυπία τους οφείλεται στη λεκτική τους ιδιότητα να επικαλούνται ένα συλλογικό πρόσχημα μ’ εκείνο τον πληθυντικό του «εμείς», που είναι το καταφύγιο της ψεύτικης ύπαρξης.
Πιστεύουν, όπως όλοι οι πολιτευόμενοι, σε μελλοντικές προοπτικές. Αλλά «το να ενδιαφέρεται κανείς περισσότερο για τις συζητήσεις γύρω από τη δημοκρατία είναι εξίσου παράλογο με το ενδιαφέρον για τις συζητήσεις που γίνονταν κατά τον Μεσαίωνα γύρω από τον νομιναλισμό και τον ρεαλισμό».
Αν τους πυροβολούσε ο Ανδρέας στην αφετηρία, όλος αυτός ο θόρυβος στα μέσα θα είχε αποφευχθεί.