Η πρώτη τραγουδίστρια που έκανε σόου στην πίστα και άφησε το στίγμα της στη νυχτερινή Αθήνα, που έλαμψε λόγω του ταλέντου της και της προσωπικότητά της, η Χριστιάνα δεν βρίσκεται πια ανάμεσά μας.

Σε ηλικία 68 ετών έχασε την μάχη που έδινε με τον καρκίνο, ενώ τα τελευταία χρόνια έπασχε από Αλτσχάιμερ.

Το επίθετο της ήταν Λαβίδα αλλά έγινε γνωστή την δεκαετία του ΄70 και του ΄80 μόνο με το μικρό της.

Γεννήθηκε στην Αθήνα στις 26 Φεβρουαρίου 1953 από μουσική οικογένεια

Η αδερφή της είναι η -επίσης- τραγουδίστρια, Βασιλική Λαβίνα (αργότερα Λαβίνα), σύζυγος του συνθέτη Γιάννη Μαρκόπουλου και ξαδέλφη της η Ελένη Βιτάλη.

Η Χριστιάνα άφησε εποχή με την καταπληκτική φωνή της, την εντυπωσιακή εμφάνισή της και το απαράμιλλο στυλ της.

Το ταλέντο της τεράστιο όπως και η προσωπικότητα και το ήθος της. Στη διάρκεια της καριέρας της συνεργάστηκε με σπουδαίους καλλιτέχνες και όλοι έχουν πει τα καλύτερα για εκείνη.

Πρωτοποριακή για την εποχή της η τραγουδίστρια με τα γαλαζοπράσινα μάτια και τη ζεστή φωνή ήταν εκείνη που πρώτη έφερε το σόου στη νυχτερινή Αθήνα.

Της άρεσε να δοκιμάζει διάφορα και σε τίποτα δεν έλεγε «όχι»

Ήταν αυτή που το 1976 έφερε στην Ελλάδα σπουδαίους ξένους χορογράφους και χορευτές, ώστε να στήσουν και να λάβουν μέρος στα προγράμματά της.

«Είχα πάντα την πολυτέλεια να διαλέγω αυτό που ήθελα στα τραγούδια μου, και όχι μόνο, και να μη βάζω νερό στο κρασί μου», έχει δηλώσει η ίδια σε συνέντευξή της.

Το 1974 κυκλοφόρησε τον πρώτο προσωπικό της δίσκο με τίτλο «Χριστιάνα». Το 1979, το άλμπουμ της με τίτλο πάλι το όνομά της, ξεπέρασε τις 50.000 πωλήσεις και έγινε χρυσός.

Τραγούδησε τα καλύτερα ντουέτα στην ελληνική δισκογραφία όπως το «Μίλα μου» με τον Δάκη, «Τα Κύθηρα ποτέ δεν θα τα βρούμε» με τον Δημήτρη Μητροπάνο, το «Τελειώσαμε λοιπόν» με τον Γιάννη Πάριο, το «Τί να μας κάνει η νύχτα» με τον Κώστα Τουρνά).

Επίσης, ερμήνευσε τραγούδια κλασικών συνθετών όπως είναι ο Απόστολος Κλαδάρας, ο Γιώργος Κατσαρός, ο Θανάσης Πολυκανδριώτης ενώ είπε «ναι» στον Σταμάτη Κραουνάκη και τη Λίνα Νικολακοπούλου, ερμηνεύοντας το 1982 τον δίσκο τους «Σαριμπιντάμ».

Δώδεκα χρόνια μετά και συγκεκριμένα το 1994 έδωσε τη χαρά σε δύο νέους τότε δημιουργούς, στον Γιώργο Κρητικό και τον Νίκο Παραστατίδης να υπογράψουν τον δίσκο της «Φύλλο και φτερό».

Τραγούδια της που όλοι έχουμε σιγοτραγουδήσει είναι το «Εσύ που μ΄αγαπάς», το «Γιαρεμ Γιαρεμ», το «Φώτα κι άλλα φώτα», το «Η νύχτα θέλει», το «Έβγα, τελάλη μου», το «Χόρεψε με ένα ταγκό».

Αξίζει να σημειωθεί ότι το 1980, πάνω στο απόγειο της δόξας της, άφησε τις μεγάλες πίστες της πρωτεύουσας για να τραγουδήσει στη θρυλική «Μέδουσα» αλλά και στο «Νοτούρνο», ένα music hall τύπου γαλλικό καμπαρέ.

Σιγά σιγά χάθηκε από το προσκήνιο

Τα τελευταία χρόνια της ζωής της πάλευε με τον καρκίνο και έπασχε και από τη νόσο του Αλτσχάιμερ.

«Η μητέρα μου δεν έδινε μεγάλη σημασία η ίδια στην καριέρα της, όχι πως δεν αγαπούσε το τραγούδι, αλλά δεν ένιωθε ότι αυτό ήταν ο σκοπός στη ζωή της. Έτσι όταν αποσύρθηκε το έκανε με μεγάλη προθυμία. Ταυτόχρονα έδινε πολύ βάση στην καλλιέργεια της και στην οικογένειά της, και από τη στιγμή που γεννήθηκα εγώ, που είμαι και ο μεγαλύτερος, δε θυμάμαι τη μητέρα μου σαν καλλιτέχνη πάρα μόνο σαν επαγγελματία μητέρα που αργά τα βράδια , αφού κοιμόμασταν, διάβαζε τα βιβλία της και άκουγε ηχογραφημένες απαγγελίες ποιημάτων», έχει δηλώσει για την Χριστιάνα ο γιος της, Γιώργος Σταμάτης.